LUNA GAAT SAMENWONEN

P. heeft vorige week een huis gekocht. Een goed huis, een groot huis. Groot genoeg voor ons allebei en mijn twee katten. En omdat we al meer dan 2,5 jaar samenzijn vonden we het wel eens tijd worden om te gaan samenwonen. Na 3 minuten van blijdschap begon er aan mij iets te knagen. Want… Mag ik mijn Hello Kitty-collectie wel meenemen? Zal P. niet gek worden van al mijn andere prullaria? Zal ik niet gek worden van zijn haast dwangneurotische neigingen tot structureren en opruimen? Moeten we een gezamenlijke bankrekening openen? Gaan onze 2000 boeken in een gedeelde boekenkast of houden we ieder onze eigen kast? Zal ik mijn huurhuis nog aanhouden het eerste jaar? Houden we ieder onze eigen computer, of doen we er eentje weg? Moet zijn lelijke eettafel echt mee? Zullen we allemaal paarse en roze handdoeken kopen voor in de badkamer? Komt er een tuinkabouter op het balkon? Wiens pannenset gaat mee? Wat te doen als zijn of mijn familie met lelijke cadeaus aan komt zetten? Mag ik de gifgroene koektrommel van Alessi kopen? P. vond dat ik me niet als een standaard zeikwijf moest gedragen. En eigenlijk had hij wel gelijk. Morgen bestaat niet. Maar voor de zekerheid heb ik wel alvast die gifgroene koektrommel gekocht.