LUNA EN EEN SORT OF PYJAMA-PARTY

“Zal ik het doen? Zal ik het doen?”, vraag ik de verkering. “Liefie, als jij dat wil, dan moet je het even gaan vragen”, zegt hij. “Zal ik het gaan vragen? Zal ik het gaan vragen?”, vraag ik. “Doe maar”, zegt hij, waarop ik naar boven loop om op de slaapkamer van dochter S. te vragen of ik die avond bij haar in bed mag slapen. Sinds kort staat ons oude 1.80 brede tweepersoonsbed op haar kamer en afgelopen zaterdagavond lag zij daarin, samen met het overbuurmeisje. En aangezien de poezen van de verkering nooit bij ons in bed mogen en aangezien dat dus zo ongeveer mijn allergrootste wens is, nog liever dan wereldvrede, had ik bedacht om dan bij dochter S. en het overbuurmeisje te gaan liggen, samen met kater Bruce Lee. “Mag ik samen met Bruce vannacht bij jullie slapen?”, vroeg ik. “Jaaaaaa”, riepen dochter S. en het overbuurmeisje in koor, want die dachten natuurlijk; met Luna in bed kunnen we nog langer praten en nog langer opblijven! En in a way, was dat ook zo. Want ik heb, in a way, volledig deelgenomen aan de typische pyjama-party-meisjes-gesprekken van dochter S. en overbuurmeisje I., maar ik heb stellig gezworen, met spuug en al, om hier niets over uit te lekken naar de buitenwereld. En als je iets stellig zweert, met spuug en al, dan moet je je aan je woord houden. Al heb ik me regelmatig afgevraagd; hoe the fuck kunnen deze kleine meisjes (11 en 12) dit soort dingen weten? Ik heb ook regelmatig bijna in m’n onderbroek gepiest van het lachen om de bedoelde geintjes en de onbedoeld grappige dingen die ze zeiden. En ik hoop dat ik ze ergens ook nog wat wijze levenslessen heb meegegeven: “Nee, maar je kan echt niet tegen een jongen zeggen dat hij een garnaaltje heeft, want dan krijgt hij een trauma voor z’n leven hoor, dat soort dingen bespreek je maar met je vriendinnen, later.” En: “Als, ik zeg, als, je ooit, als je dus een jaar of 18, maar liever 20, maar liever nog 24, 26, 30 bent, dan, dan dus als, als je hét dan wil doen, doe het dan met iemand die je heel leuk vindt en al wat langer kent en waar je van houdt en vooral niet voor een pakje sigaretten, of voor een pisang-jus of mobiele telefoonkaart. Want seks is dus nooit een ruilmiddel! Echt niet hoor!” Toen ik zondagochtend wakker werd om 4:15, kwam ik erachter dat kater Bruce niet naast me lag. En nooit had gelegen ook. Kut-kat! En ja, als het zo moest, dan kon ik dus net zo goed die laatste 2 uurtjes nog even lekker tegen mijn eigen J. aan gaan liggen. Kijken of er misschien nog wat te regelen viel in ruil voor een Engels ontbijtje.