LUNA EN EEN PAROOL PROEFABONNEMENT

Ik zag de aanbieding staan en dacht; dat is gewoon te mooi om waar te zijn! 4 weken Het Parool voor maar 4 euro, inclusief 4 museumtickets t.w.v. € 47,50 cadeau (voor het Cobra Museum, het Frans Hals Museum, Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid en het Centraal Museum). Hoe kon het! Maar het kon, want ik vulde keurig mijn gegevens in en niet veel later kreeg ik een bevestiging van mijn bestelling. Toen begon de twijfel. Had ik eigenlijk ooit wel eens een Parooltje bij de Tielse Bruna zien liggen? Of bij het tankstation? Bij de Albert Heijn? Nee, eigenlijk nooit, want dan had ik er vast wel eens eentje meegenomen in het weekend. Ik neem nog wel eens een Volkskrant mee op zaterdag, maar als daar een Parool naast zou hebben gelegen, dan zou ik altijd voor het Parool hebben gekozen. Die is net een tikje luchtiger qua toon. Zou het überhaupt wel mogelijk zijn om een net-gedrukte Parool, binnen een schappelijk tijdsbestek, naar Tiel te importeren?

Maar, een paar dagen later lag daar toch keurig rond een uur of 17:00 een Parool op onze Tielse mat. Want Het Parool is dus een middagkrant. Kon ik vroeger, toen ik nog in Amsterdam woonde, enorm van genieten. ’s Ochtends vroeg De Volkskrant doornemen en dan ’s middags Het Parool. Wat een luxe. Nu vind ik een jaarabonnement op een krant te duur. Het meeste nieuws laat ik liever aan me voorbijgaan en als er echt iets vreselijks gebeurd in de wereld, dan lees ik het binnen 1 minuut op Twitter. Als er iets niet-vreselijks gebeurd in de wereld lees ik het daar trouwens ook. Maar toch, het gevoel van een echte krant in m’n handen, al het ‘echte’ nieuws overslaan, maar wel heerlijk verdwalen in alle andere verhalen. Han Lips, Theodor Holman, Het Laatste Woord, de recensies van Amsterdamse restaurantjes, winkeltjes; ik had het gemist.

Het was een paar Parooltjes verder dat ik erachter kwam dat deze krant dagelijks bij mij wordt gebracht met een auto. Ik herhaal; met een auto! En ik zou me bijna vreselijk schuldig gaan voelen als het niet zo grappig was. Een Tiels mannetje moet elke dag speciaal voor mij 1 Parool ophalen bij het krantendepot en die dan met z’n auto bij mij brengen. Waarschijnlijk is het te ver om dit op z’n fiets te doen of misschien heeft hij wel een ochtend-krantenwijk waarin hij de Volkskrant rondbrengt en baalt hij vreselijk dat hij er elke middag nóg een keer uit moet en dan maar z’n auto pakt. Hij zal me haten. Hij zal niet begrijpen dat Het Parool een middagkrant is. En wat moet je nou met een Amsterdamse middagkrant in Tiel? Hij zal balen van de benzinekosten! En wat te denken van het milieu! OMG! Het milieu! En al die extra tijd die hij kwijt is! Wat zonde! En hij zal nu al uitkijken naar het moment dat mijn proefabonnement afloopt. Eindelijk weer klaar met z’n krantenwijk op een schappelijke tijd. Eindelijk verlost!

Ik overweeg een jaarabonnement.