LUNA EN EEN HITSIGE ITALIAAN

Wanneer ik aan kom lopen bij 1 van de beste Italiaanse restaurants van Amsterdam word ik met open armen ontvangen door een ober van een jaar of 60. “Ciao bella”, zegt hij en ik krijg een zoen op m’n wang. Italiaanse gastvrijheid: kan ik wat mee. Gezellig. Ik geef hem een zoen terug, kan mij het schelen. “Ga jij trouwen?”, vraagt hij. “Nee”, zeg ik, “zij gaat trouwen.” Ik wijs naar vriendin D., die met de rest van de vrijgezellendag-vriendinnen al aan een tafel zit. “Oh, maar”, begint hij en hij kijkt naar mijn knalroze jurkje met diep decolleté. “Ja, ik dacht, ik trek een feestelijk jurkje aan”, zeg ik, “zij gaat tenslotte maar 1 keer trouwen.” Daar kan hij weer wat mee: Een Nederlandse vrouw in een te strak, te kort en te diep uitgesneden jurkje. En aangezien ik nooit vies geweest ben van een beetje flirten, zelfs al is de man in kwestie 30 jaar ouder, glimlach ik de hele avond lief en gezellig naar onze ober. Hai. Hoi. Ja, lekker. Dankjewel. Wat zit je haar goed. Leuke snor. Ja, heerlijk. En, ah joh, kom, even op de foto met Luna. Is leuk. Voor later. Binnen no time staat de ober naast me en in de 2 seconden tussen het indrukken van mijn Canon en het flitsen van de camera pakt hij me ineens vol bij mijn borsten. Ho, ho, ho, Guiseppe! Dat was eigenlijk not part of the deal, vriend! Maar ach, fuck it. Ik ben in een te feestelijke stemming om er iets van te zeggen. En seksuele intimidatie, dat is iets voor op de werkvloer, niet voor in een Italiaans restaurant. Dus als hij een uur later met een rode roos mijn kant op komt, kan ik alleen maar denken: ach, dat kan er ook nog wel bij. Gezellig!!! Hij stopt de roos in mijn decolleté en ik bedank hem uitvoerig. “En ik dan? En ik dan?”, kirt vriendin U. naar de Italiaan, daarbij haar borsten met haar bovenarmen tegen elkaar drukkend. De aanblik van haar cleavage is reden genoeg voor de Italiaan om nog een roos te gaan halen. En ook bij vriendin U. stopt hij de roos in haar shirtje en nog geen seconde later grijpt hij haar borsten ook met beide handen vast. Oh, God, denk ik. Oh, God. Dit is zo’n avond. Zo’n avond. Zo’n avond. Zo’n avond. Toen ik vanmorgen om 6.30 richting mijn bed strompelde vond ik tijdens het uitkleden een visitekaartje van het Italiaanse restaurant met op de achterkant een 06-nummer. In mijn bh.