LUNA EN DE GROENVOORZIENING

“Ik neem gewoon m’n trolley mee hoor”, zei vriendin J., “interesseert me niks.” Ik vond het nogal wat. Toegeven dat je als niet-65-plusser in het bezit ben van een trolley. Het leek me het juiste moment om het dan zelf ook maar gewoon toe te geven: “Dan neem ik de mijne ook wel mee. Scheelt toch de helft met tillen.” Dus zo kwam het dat vriendin J. en ik gisteren met onze trolley’s door Almere liepen. Het was Luilak en de hele binnenstad van stond in het teken van een bloemen- en plantenmarkt. En bloemen en planten hadden we nou net nodig. De marktkoopmannen gaven het bijna voor niets weg dus na 1 rondje over de markt zaten onze trolleys al vol met sanseveria’s, bromelia’s, viooltjes en 2 tuinkabouters. “Maar ik wou nog meer tuinkabouters”, zei ik licht teleurgesteld. Vriendin J. belde prompt haar man S. die onze planten en mijn tuinkabouters in zijn wagen laadde en daarna neerstreek op een terrasje. Zo konden J. en ik naar hartelust verder shoppen. De zon scheen, we waren omringd met bloemen en af en toe kwam er roedel ganzen voorbij gemarcheerd. Ik vulde mijn trolley met allerhande kamerplanten en vriendin J. kocht zoveel mogelijk buitenplantjes. En als onze trolleys te zwaar beladen raakten liepen wij naar vriend S. op het terras om te lossen. Ondertussen nog even snel een witbiertje wegtikken om daarna weer op pad te gaan voor de volgende ronde. “Het is wel een beetje veel hè?”, zei vriendin J. toen ze na 3 uur naar al ons aangeschafte groen keek. “Dat krijgen we nooit in jullie auto”, zei ik, “we zijn misschien iets te enthousiast geworden door die trolley’s.” Maar het is gelukt. En het huis is er weer stukken van opgeknapt. Ook partner P. is best content met de 20 nieuwe kamerplanten. Met de 4 tuinkabouters heeft hij iets meer moeite.