LUNA EN DE EENDENBEK, DEEL 1
Misschien ligt het aan mij, maar ik denk dat ik niet de enige ben met deze gedachte tijdens een uitstrijkje; een andere vrouw heeft deze eendenbek in haar kut gehad.
En dat is dan alleen nog maar gedachte nummer 1. Want gedachte nummer 2; heel, heel, heel veel andere vrouwen hebben deze eendenbek in hun kut gehad. En dan kunnen we ook wel heel, heel, heel veel mooiere woorden gaan verzinnen voor ‘kut’, maar feit blijft; dit apparaat, dit speculum, heeft bij heel veel vrouwen in hun vagina gezeten. Ik vind dit geen prettige gedachte.
Meteen daarna gedachte nummer 3; wie heeft deze eendenbek gereinigd? Er zullen vast wel allemaal protocollen zijn, standaarden, formulieren die ingevuld moeten worden, speciale schuursponsjes, afwasblokjes. Maar; iemand moet een eendenbek na gebruik reinigen. Iemand is hier uiteindelijk verantwoordelijk voor.
Waarschijnlijk zijn er allemaal sterilisatie-apparaten en machines die die iemand daarbij helpen, maar een eendenbek bestaat uit een aantal onderdelen. En dat aantal is niet 2 of 3, nee, ik denk dat een gemiddelde eendenbek uit minstens 7 of 8 onderdelen bestaat. En om al die onderdelen te reinigen zullen ze uit elkaar geschroefd moeten worden, lijkt me.
Gedachte nummer 4; word een eendenbek volledig uit elkaar geschroefd voordat-ie gereinigd wordt? Ik neem aan van wel, want ik ga het liefst uit van het goede van de mens en dus ook van de eendenbek-reiniger, maar het lijkt me een gedoetje. Het zijn nogal wat schroefjes en moertjes en veertjes en draaidingetjes. Maar misschien hoeft een eendenbek niet uit elkaar geschroefd, want in zo’n sterilisatie-apparaat worden alle micro-organismen gedood, maar Ik heb iets te veel moord-documentaires gezien; achter een minuscuul schroefje kan nog een minuscuul beetje bloed achterblijven. Oh, maar die moordenaars maken de boel vaak alleen maar schoon met een beetje chloor en een ranzig schuursponsje, sja, is toch wat anders dan een sterilisatie-apparaat. Wie ben ik om hier mijn mooie hoofdje over te breken?
Feit blijft; de eendenbek, of het speculum, dat gisteren bij mij naar binnen is gegaan, is al eerder bij een andere vrouw naar binnen gegaan. Vind ik een zeer, zeer, zeer onaangename gedachte. Ik wil graag mijn eigen speculum. Eigen kut eerst. De hele wereld valt uit elkaar van wegwerpmateriaal en voor zoiets intiems ga je een metalen instrument gebruiken dat 150 jaar geleden is ontworpen? Honderdvijftig jaar geleden! Een plastic wegwerp-eendenbek is te koop voor minder dan 2 euro!
Gedachte nummer 5; die 2 euro zal wel niet vergoed worden door de meeste zorgverzekeraars, want we zullen het voor de vrouwtjes toch eens een heel klein beetje prettiger gaan maken in de wereld. En ja, een wegwerp-eendenbek is misschien niet zo heel goed voor het milieu, maar wat dit betreft; fuck het milieu! Weet je hoeveel stress ik krijg van een gebruikte eendenbek in m’n lichaam? En ik denk trouwens dat een wegwerp-exemplaar net zo belastend is voor het milieu als een exemplaar dat gesteriliseerd moet worden en daarna in een plastic, steriele zak moet worden bewaard, maar hé, ik ben geen expert op dat gebied. Dat laat ik graag aan de mannetjes met geld over.
Gedachte nummer 6; ik heb graag 2 euro over voor een plastic wegwerp-eendenbek. Meer dan graag. Cash! Zet maar een spaarvarkentje neer naast de behandeltafel. En ik wil ook nog wel per uitstrijkje 20 euro doneren voor vrouwen na mij die die 2 euro niet kunnen missen.
Gedachte nummer 7; die eendenbek wil ik na afloop van het onderzoek graag mee naar huis nemen, net zoals je vroeger een tandenborstel mee naar huis mocht nemen na de ‘poets-les’ van de tandarts.
