LUNA DRUKT OP WIT IN PLAATS VAN ZWART

Ik had al weken een verrassing geregeld die ik niet aan ‘ex J. nummer 2 geen contact meer mee’ vertelde, want hé, dan was het geen verrassing meer. Ik vertelde alleen dat we op die en die dag ergens een overnachting hadden en dat hij alleen z’n mobiele dj-set mee moest nemen en dat ik voor de rest zorgde.

Ik was helemaal happy met mezelf dat ik ergens in Friesland een kerkje had gevonden dat je volledig af kon huren als een soort Airbnb. De hele kerk voor ons tweeën, met op de grond een matras met beeldschoon beddengoed om op te slapen en verder ook van alle gemakken voorzien. Een hele kerk! EEN KERK!!!!! En… in het kerkje dat ik had gehuurd was een kansel aanwezig en het leek me helemaal geweldig dat hij dan met z’n mobiele dj-set muziek zou gaan maken. Techno in een Fries kerkje! Muziek maken, uitkijkend over een XXXL orgel en over een stukje geschiedenis en we zouden ook eindelijk weer een keer gaan vrijen en ik had van tevoren gehoopt dat we helemaal zouden verbinden.

Het was hartje zomer en de zwaluwen vlogen om ons en de kerk heen terwijl we buiten een biertje dronken en een sigaretje rookten. Het was allemaal precies zoals op de foto’s en J. had al techno-muziek laten klinken vanaf de kansel binnenin de kerk en het was fantastisch. Mogen overnachten in een eeuwenoud kerkje voelde voor mij als iets heel bijzonders.

In de kerk stond een piano en iets na middernacht ging J. daarop spelen. Het klonk geweldig en oooooh, wat hadden we het fijn. In een kerk! Ooooooh, wat was dit een fantastisch idee van mij geweest! Een kerk! Ik ging achter hem staan en hij legde wat uit over knopjes hier en knopjes daar en dat een piano, of keyboard of welk apparaat met toetsen dan ook, eigenlijk meteen goed klinkt als je alleen de zwarte toetsen indrukt. Wat een leuke informatie! Wist ik niet. Dus ik drukte wat zwarte toetsen in en inderdaad; dat klonk helemaal alsof ik een professional was. Beetje dan. Want ik ben natuurlijk geen professional, ik heb 0,0 verstand van muziek, piano’s en toetsen. Maar het klonk best okay. En zeker als een techno-beatje.

J. stond op om een slok van z’n biertje te gaan drinken en ik ging nog even verder op de piano. Want ik was toch wel lichtelijk onder de indruk van m’n eigen zwarte-toets-kwaliteiten die me ineens een techno-pianist-beginner maakte, maar ik wilde ook weten hoe het dan in combinatie met witte toetsen zou klinken. Of dat dan echt zo raar of lelijk zou klinken. Dus ik drukte op wat witte toetsen. Klonk inderdaad lichtelijk kut. Maar vanachter de piano hoorde ik J. schreeuwen: “Bitch, ik zeg je toch dat je de zwarte toetsen moet gebruiken.”

“Noem je mij nou een bitch?”

En dit moment is het enige moment dat hij me heeft zien huilen om de dingen die hij tegen me heeft gezegd of om de dingen die hij wel of niet heeft gedaan. Iets waar ik zo ontzettend naar had uitgekeken en zo ontzettend m’n best voor had gedaan was ineens uitgelopen op een ruzie. Terwijl ik aan het huilen was en m’n spullen begon in te pakken en ondertussen tegen hem begon te schreeuwen of hij wel goed in z’n hoofd was om mij een ‘bitch’ te noemen omdat ik een verkeerde pianotoets indrukte begon hij ook te huilen. Het was zijn huilen in combinatie met nog meer woede en mijn huilen in combinatie met een totale verbijstering dat ik toch besloot om niet vanuit Friesland naar huis te gaan wandelen.

Nu, een jaar later, kan ik op deze situatie terugkijken als; behoorlijk episch. Een uur schelden met ‘bitch’ en ‘klootzak’ in een kerk, sja, er worden momenteel mensen voor minder opgehangen, onthoofd of opgeblazen. En als God bestaat, dan is-ie, net als ik, niet echt trots op wat er deze nacht gebeurd is in ‘zijn huis’.

Maar J. viel midden tijdens de ruzie in slaap.
Ik lag de hele nacht wakker.
En de volgende ochtend, tijdens de autorit terug naar huis, zeiden we niks tegen elkaar.