JA, DAN GAAN WE NAAR DE DIERENTUIN

“Waarom hangt er een SP-poster op die bus?”, vroeg de verkering.
“Dat mag toch?”, zei ik.
“Nee.”
“Hier, kijk, het is een soort van kunst- en cultuurbus”, zei ik, doelend op de bestickering die we zagen toen we de bus passeerden.
“Hier ook al 2 SP-auto’s.”
“Dus?”
“En er lopen allemaal mensen in rode jassen.”
Ik keek om ons heen en ik zag inderdaad een overdosis aan mensen in rode jassen met gestileerde tomaten erop. Ook veel rode petjes.
“Nee! Het is gewoon SP-ledendag in de Burgers Zoo!”, zei de verkering terwijl hij z’n iPhone checkte.
“Ja, dus?”

Dus gingen de verkering en ik een gezellig dagje naar de Burgers Zoo in Arnhem, waar toevallig ook een SP-ledendag was. Nu zitten de verkering en ik politiek gezien niet helemaal op 1 level. Hij is nogal rechts georiënteerd en ik lichtelijk links, maar zolang we niet over politiek praten kunnen wij prima samen onder 1 dak leven. En zolang we niet ineens tussen een SP-ledendag terecht komen kunnen we ook prima samen een dagje leuke dingen doen.

Want ondanks het feit dat we van een SP-er 2 speciale entreekaartjes mochten overnemen voor de helft van de prijs, moest ik de hele dag J.’s rechtse gezeik over ‘linksdraaiende types’ aanhoren.

“Je ziet gewoon aan ze dat ze SP stemmen.”
“Dat komt omdat ze allemaal een button op hebben.”
“Wij betalen dit allemaal hè, dit dagje uit voor die SP-ers.”
“We betalen ook de beveiliging van Wilders.”
“Je gaat toch niet met een jas met een tomaat erop lopen?”
“Waarom niet?”
“Dat is echt zo’n type dat z’n hele middelbare school aan flarden schiet.”
“Hé, een pelikaan.”

Mijn moeder is al jaren een katholieke CDA-stemmer.
Mijn vader een protestante PvdA-er.
En vroeger, toen kon dat al helemaal niet!
Ze zijn al meer dan 35 jaar gelukkig getrouwd.
Ze lopen nog steeds hand-in-hand.

En ook de verkering en ik liepen gisteren hand-in-hand langs de haaien, de apen, de olifanten, de pinguïns en een secretarisvogel.
Ondertussen gedoogde ik al zijn rechtse gezeik.