HOE EEN ECHTSCHEIDINGSADVOCAAT ONZE HUWELIJKSREIS REDDE

Koffie. En veel. Het is nog vroeg, oppasmeisje M. slaapt nog, de echtgenoot is al aan het werk. Ik schrijf m’n plog van gisteren, beantwoord wat mailtje en lees alle reacties die er op Facebook, Twitter en m’n plog zijn gekomen. Pfffff… wat moeten nou doen? Vooral de ‘negatieve’ reacties blijven hangen; ‘Get a life’, ‘Wat een theatraal gedoe om een akkefietje’, ‘Jullie maken het veel te groot’ of ‘Het is allemaal verspilde negatieve energie.’ Moeten we dit echt laten rusten? Het voelt allemaal zo oneerlijk! Maar ja, ik kreeg ook een reactie dat het kinderachtig was om onze Arke-issue oneerlijk te vinden.

Maar ik vind het écht oneerlijk.

Ha! Goedemorgen M.! Heb je zin in een croissantje? Altijd!

Ik doe eens lief en open Candy Crush om al m’n Candy Crush-vrienden levens te geven. Dat is zeker een half jaar geleden, dus zo lang speel ik al niet meer. Ik ga ook niet meer spelen, want de echtgenoot is niet meer in te halen, die heeft ‘m al uitgespeeld en wacht nu steeds op nieuwe levels.

M. heeft een kick ass shirtje van haar nicht gekregen, maar er missen een paar pailletjes. Op dit soort momenten ben ik blij dat ik nog niet al m’n handwerk- en knutselspullen heb weggegooid, want een voordeel van zoveel spullen en chaos; ik vind precies dezelfde pailletjes (ja, dat duurde wel even), dus dat shirtje is weer als nieuw.

Ik versier de Monchou-taart seventies style. Met mandarijntjes uit blik.

Aankleden! Jurk aan, bloemen in m’n haar. SMILE.

En samen met M. even langs m’n ouders om ze de tomatensoep en een stuk Monchou-taart te brengen.

Jaaaaaa, jij mag ook mee naar Piet.

Hier ligt ze alweer uit te buiken van de koekjes. Ik breng oppasmeisje M. weer veilig naar haar moeder en ik heb daar nog een gesprek over de hele Arke-toestand. “Het is gewoon niet meer leuk op deze manier hoor buuf”, zeg ik (ja, de moeder van oppasmeisje M. was ooit ook onze buurvrouw, het is een heel complex verhaal allemaal). “En ik wil er ook helemaal geen ruzie met J. om krijgen, maar als we heel realistisch zouden zijn, dan moeten we gewoon toegeven dat we te moe zijn om tegen Arke te vechten, ook al hebben we gelijk”, zeg ik. “Maar J. wil wél die strijd aangaan en ik heb zoiets van; kom we gaan naar Texel.” “Buuf, wordt het niet eens tijd voor een reisje naar het eiland Oxazepam of Chardonnay?”, zegt de buuf. Mijn idee! Wat een slimme buuf.

Eenmaal thuis loop ik met m’n spreekwoordelijke ziel onder m’n arm. Ik had nog van alles moeten en willen doen (werken, schrijven, bloggen), maar ik loop en zit maar te lummelen. Als de echtgenoot thuis komt zeg ik dat we een verstandige keuze moeten maken en moeten kiezen voor ons geluk en onze rust en dat we iets positiefs moeten hebben om naar uit te kijken. “Maar dan komen ze ermee weg”, zegt de echtgenoot. “Ja, maar als we nu een kort geding aanspannen, dan weten we niet wanneer die is en of we winnen of niet. En het gaat allemaal zo snel. Zoveel onzekerheid! Ik denk niet dat het verstandig is om daar nog langer in te zitten”, zeg ik, “we zijn al zo moe.” “Ja, maar, ja, maar, ja, maar”, zegt de echtgenoot en net voordat hij zich, net als ik, bij de hele situatie neer wil leggen word ik gebeld door Joyce (nog steeds de vrouw, vriendin, partner, secretaresse van de advocaat): “Heb je even?” Zij geeft de telefoon door aan Jan (de advocaat) en ik geef de telefoon aan J. (de echtgenoot) en dan vertelt Jan dat hij ontzettend veel vertrouwen heeft in ‘onze zaak’ en dat hij begrijpt dat wij gewoon op vakantie willen en dat we, ondanks dat ook wij geloven dat we in ons recht staan, het niet zien zitten om nog langer in onzekerheid te zitten. Hij snapt dat wij met de voorpret willen beginnen en hij heeft voor dit soort zaken ergens een potje (voor proefprocessen dus). Hij (of zijn advocatenkantoor dus) betaalt ons het bedrag van de toeslag, zodat wij meteen het totale bedrag over kunnen maken aan Arke. Zo is onze vakantie veilig en geregeld en zo kunnen wij met de voorpret beginnen. En zo kan advocaat Jan, in alle rust, een proces/zaak/kort geding voorbereiden, want, nogmaals, ook Jan heeft het idee dat wij in ons recht staan. SAY WHAT???? Onze huwelijksreis is gered door een echtscheidingsadvocaat!!!!! Wij gaan gewoon op vakantie naar Jamaica voor het bedrag dat we met Arke hadden afgesproken en er komt een proces/zaak/kort geding tegen Arke!

Ik wist gisteren al dat er vandaag een taart-moment zou komen! HOERA!!!!!! Wat een opluchting! Wat ontzettend lief en fijn en mijn vertrouwen in de mensheid is weer terug (alhoewel; bij Arke werken ook mensen, haha). De echtgenoot weet niet zo goed hoe hij met zoveel aardigheid en generositeit om moet gaan, want die zat qua vertrouwen in de mensheid zo ongeveer op een dieptepuntje in z’n leven.

Vriend R. komt even langs en de echtgenoot zet allerlei Youtube-filmpjes van Jamaica op. Ook van allerlei tropische stormen. “Oooooh, wat gaaf”, roepen de mannen. “Kijk eens hoe hoog die golven.” “Wat is de natuur sterk en we zitten precies in het orkaanseizoen”, roept J. enthousiast. “WTF!!!! Doe even normaal man!! Dit moet je mij niet laten zien hoor. Ik wil gewoon schelpen zoeken op het strand, cocktail erbij, gefrituurd visje erbij”, zeg ik. Vervolgens zet J. een aflevering van Anthony Bourdain op in Jamaica en ook dit is niet wat ik wil zien. Anthony gaat de sloppenwijken van Jamaica in om daar gefrituurde kippetjes te eten en dat moet Anthony lekker zelf weten, maar ik wil graag op een relaxte huwelijksreis, geen survival door de jungle. “Ooooh, en dan gaan we ook naar die watervallen en dan gaan we daar vanaf springen en glijden, ooooh, ik heb er zo’n zin in”, zegt de echtgenoot. “Oh, nee, dat doe je maar lekker zelf, laat mij dan maar ergens in een cafeetje een boekje lezen”, zeg ik. “Ik laat jou niet achter in een café met allemaal donkere mannen”, reageert de echtgenoot, “dan ga je daar zeker je vieze fantasieën op botvieren?” “Misschien”, zeg ik. Just planting seeds, just planting seeds! Haha! Ik denk niet dat J. mij ook maar een moment uit het oog verliest deze vakantie.

We gaan even boodschappen doen bij de LIDL. Het regent nogal.

Tropische Tielse storm Truus.

Deze glimlach is mede mogelijk gemaakt door advocaat Jan! Ik heb ondertussen ook meteen m’n huispak aangetrokken en we zetten de kachel ook maar aan op een tropische temperatuur, want het is koud in huis!

Zelfs Sid Vicious is blij voor ons en komt op de bank liggen. We kijken 3 afleveringen van House en gaan met een heel gerust hart slapen. Alle spanning die in m’n nek en rug zaten (ja, ik was heel zielig) is van me afgegleden. Sweet dreams!