GASTLOG: KLAAGBESEF
Om nog een beetje indruk te maken op de paar vrienden die we hebben, moesten we dit jaar iets anders verzinnen. Frankrijk, Spanje of Italië, op een beetje verjaardag kun je daar niet meer mee aan komen. Dus de atlas erbij en daar was het. Roemenië. We stapten het vliegtuig uit en bevonden ons in de sauna die Boekarest heet. Een stad die ik alleen kende van de topografieles en dan vooral omdat het zo lastig was om het onderscheid te maken met de hoofdstad van Hongarije. Bij de eerste geldwissel waren we meteen miljonair. Eén euro is toch al snel 33.000 Roemeense Lei. Snel viel op dat de mensen hier niet leven in hoge welvaart. De eerste kennismaking met onze latere Roemeense vriend, leerde ons dat de val van het communisme wel geestelijke vrijheid, maar zeker geen financiële vrijheid gebracht had. Hard werken voor zeer weinig geld is alles wat overgebleven is. Tachtig uur werken voor € 100,- per maand, zelfs voor hoogopgeleiden, is in Roemenië heel gewoon. Op dat moment besef je heel erg hoe goed wij het hier in Nederland hebben. Ik begon me dan ook af te vragen waarom wij toch altijd zo klagen. Kijk, dat de trein in Nederland af en toe 10 minuten vertraging heeft is heel vervelend, maar in Roemenië mag je bij een beetje treinreis toch zo maar gratis een uur optellen. Ik moest denken aan een klacht die Amsterdamse binnenstadbewoners hadden ingediend bij de gemeente. Volgens hen leidde het fietsen op de nieuwe steentjes van de Dam tot zeer ernstige rugklachten. Beroepsklagers met te veel tijd, dacht ik bij mezelf. Welvaart leidt tot verveling en verveling tot klagen. Voor deze notoire beroepsklagers heb ik dan ook een goede tip. Ga een jaar in Roemenië wonen, genoeg te klagen. Smerig water, slecht eten, kapotte treinen, corruptie, lege supermarkten en zeer slecht betegelde straten. Een echte klager kan zich hier uitstekend vermaken. O ja, 1 tip, kom niet in aanraking met de bevolking. Wanneer zij over hun leven gaan vertellen loopt u het risico om de wil tot klagen kwijt te raken.
Klaagbesef. Klinkt een beetje als van Kooten. Overigens, met een fraaie 1-1 van Rapid tegen Vitesse hebben ze in Boekarest weinig te klagen…
Bemmel, ben het helemaal met je eens! Er zijn zoveel mensen, waar dan ook ter wereld, die zoveel minder hebben dan wij en toch gelukkiger zijn.
Daar kunnen we heel wat van leren!
Héérlijk om weer eens een gezonde dosis relativeringsvermogen op te doen. Na twee keer een aantal maanden in India knapte ik daar erg van op. Hoewel het klagen toch al snel weer de kop op steekt probeer ik het vast te houden. Wij hebben het hier ECHT goed!!! En maar zeiken…
Volksvermaak nummer 2 is volgens mij “klagen”. Bovenstaand zie je dat voetbal nog steeds op 1 staat.
Eigenlijk zijn wij gewoon een zielig volkje.
80-urige werkweken voor 100 euro per maand, komen ook in Turkije voor, zijn wij achtergekomen tijdens onze vakantie achtergekomen. En maar blijven lachen en vriendelijk blijven. Hulde voor die mensen hoor!
Roemenie. De Securitate, de geheime dienst (vergelijkbaar met de DDR Stasi, maar dan twee keer zo erg) die onder Ceaucescu de boel onder de knoet had, heeft het daar nog steeds voor het zeggen. Verborgen weliswaar, maar toch. De buurman, die vroeger als lid van Securitate de rest van de buurt verlinkte, woont er nog steeds, en bepaalt in wezen nog steeds wat in de buurt wel en niet mag. Iedereen is nog steeds als de dood voor deze etterbakken.
Roemenie, droef land, waar de bevolking het nog even hard heeft als ten tijde van de dictatuur. Vrijheid van denken? Een beetje ja, maar in de praktijk valt dat reuze tegen. Vanwege die buurmannen. En omdat twee generaties Roemenen domweg niet geter weten.
Roemenie. Ondergetekende hielp in 1990 vluchtelingen de grens over naar Hongarije, en kwam er laten achter dat de Securitate mijn naam op een zwarte lijst heeft geplaatst. Wat de gevolgen van die lijst zijn weet ik niet, maar een lekker gevoel heb ik er nog steeds niet bij. Ik zou graag eens naar Roemenie gaan, maar via de achterdeur weet ik van die buurmannen, dus zal die zwarte lijst er ook nog wel zijn. Liever maar niet dus. Ik ben er ook vrij recent nog weer voor gewaarschuwd. Roemenie. De problemen liggen dus veelk dieper dan je schrijft, Bemmel. Het is er nog veel triester en erger dan wij allemaal denken. Als toerist merk je dat niet en val je over verkeerde straatsteentjes en lage lonen. Wanneer je dieper graaft slaat de schrik je om het hart!
Hulde PB! En dank voor het delen van je eerdere opgedane ervaring met betrekking tot Roemenië. En inderdaad, er bestaat een wereld van verschil tussen een nieuwsgierige toerist die uiteenlopend van 1 week tot 3 maanden een cultuur danwel een maatschappij verkent en diegene die vanwege emmigratie of andere beweegredenen voor langere tijd zich verdiept in een non-native environment.
Ik mag van geluk spreken dat ik na ruim een jaar graven in de rotspartijen van Zweden nog niet gestuit ben op een dergelijke historisch gegroeide ‘onderwereld’. Overigens was het splijten van deze rotspartijen de insteek van de Zweed Alfred Nobel om dynamiet uit te vinden. Gelukkig voor de inwoners van Stockholm voerde Alfred destijds zijn proeven uit buiten het centrum van deze prachtige stad, ook wel bekend als het Venetië van Scandinavië vanwege de velen duizenden eilanden waaruit Stockholm bestaat.
Daarnaast, met elk jaar dat ik langer in Zweden woon vertelt m’n relativeringsvermogen mij meer over Nederland. Door je referentie kader te verbreden door bijvoorbeeld voor een langere periode afstand te nemen van je vertrouwde omgeving, leer je beter tradities, tendensen en eigenschappen van een maatschappij op te merken en te relativeren. Helaas moet ik bekennen dat de klaagzang van een Nederlander onder die typerende eigenschappen valt…
Just my two euro-cents…
From Sweden with Love,
ben vorig jaar in Roemenie geweest, heb gelogeerd bij Roemenen, heb de armoede van Cluj Napoca gezien (en wat een gekke burgemeester met het aanzien van een stad kan doen), de waanzinnige grootheid van Ceaucescu’s bouwwerken in Boekarest, maar ook rijkdom en rijke roemenen meegemaakt in Constanta aan de Zwarte Zee.
Was toen blij in dit landje te wonen waar het verschil tussen rijk en arm niet zo groot is.
En ik kan daar, als inwoner van de Verenigde Staten, alleen nog maar aan toevoegen dat Nederlanders door de band genomen inderdaad niet weten hoe goed ze het hebben… wat aan de andere kant natuurlijk weer het compliment mag opleveren dat al die Hollanders met elkaar door de eeeuwen heen toch een aardig stukje welvaart bij elkaar hebben gewerkt, het gebeurt tenslotte niet allemaal vanzelf.
“Do one thing every day that scares you” – Eleanor Roosevelt
Misschien streven we graag naar perfectie… :)
Je gaat ook niet in op de reacties van je eigen column (17-9 Ziekmelden)
Met je verstand ook het weerwoord verloren?
Vond sommige reacties van lezers op ziekmelden nogal aggressief overkomen. Ik heb waarschijnlijk net die 2% getroffen die zich nog nooit ziek gemeld hebben. Maar daarnaast, wie zegt dat alle stukjes autobiografisch zijn?
Je kan ook gewoon eens naar de nieuwsuitzendingen kijken of naar documentaires. Om te leren relativeren hoef je niet op reis te gaan natuurlijk. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Mensen moeten iets aan de lijve ondervinden vooraleer ze het schijnen te geloven of vooraleer ze de draagwijdte er van schijnen te snappen. We leren weinig, zeer weinig… Zal wel uit zelfbehoud zijn zeker? Op de reacties over ziekmelden hoef je inderdaad niet op in te gaan vind ik. Ik vond dat een heel leuke tekst.
Trouwens nog even extra vermelden: je levert goed werk, Bemmel !
Suffie heeft de krochten van de hel die Roemenië heet bezocht, niet als toerist maar in een andere hoedanigheid. Mocht je willen weten wat mensonterende armoede is, of kennis willen maken met de erfenis van jarenlange dictatuur, bezoek dan eens een kindertehuis…
Hallo Kneuterlanders. Ik woon nu bijna vijf jaar in IJsland, vlak buiten Reykjavik. Alles heel overzichtelijk hier. In de zomer is het 24 uur per dag licht, in de winter 24 uur per dag donker. Overdag is iedereen nuchter, in de avond en nacht is iedereen straal bezopen. Er is hier maar 1 grote weg, die rondom het eiland. Afslagen zijn er niet, want er liggen geen dorpen of steden aan. Een keer per uur spuiten de geisers. De boot komt 1 keer in de week, en elke dag is er 1 keer een vliegtuig op Reykjavik Airport. Alle straten in Reykjavik zijn eenrichtingsverkeer (nou ja, bijna allemaal). Iedereen spreekt hier maar 1 taal. En we hebben maar 1 beroemde zangeres (Bjork). In de buitenwijk waar ik woon is maar 1 Nederlander (mezelf). En er is hier maar 1 soort belasting. Je wilt hier uiteindelijk maar 1 ding: wegwezen!
Autobiografisch of niet: de reacties lijken mij duidelijk. Een kerel met een beetje kloten aan z’n lijf gaat na een halve nacht zuipen gewoon de volgende dag z’n ding doen, whatever that may be. En gaat zich niet zieligjes ziek melden. Beetje slappe hap. Trouwens: was jouw blog WEL autobiografisch (strikvraag)?
Ik neem aan dat iedereen het nu wel snapt. Het is heel toevallig dat die 2% zich hier vertoeft. Maar ze hebben dus liever niet dat jullie je bij uitzondering eens een keer ziek meldt als je teveel hebt genoten van je priveleven…… Je leeft namelijk om te werken.
Ik vraag me af of Yeroen dan wel een leven hebt…want volgens mij leef je niet om te werken, maar werk je, om te kunnen leven (en niet van een uitkering!). Hoewel Bemmel misschien wel wat heeft overdreven met het stukje over ziekmelden, vind ik niet dat je feiten moet gaan omdraaien om hem zn portie te geven.
vvd-ster moet eens ophouden met dat vingertje-in-de-lucht zwaaien.
Michelle, Dat was uiteraard cynisch bedoeld….. en niet als reactie op het stukje van Bemmel, maar als reactie op al het moralistische gelul wat ik hier lees. Vooral die VVD-trut……
Over rijke Roemenen en rijke Oost-Europeanen in het algemeen; Het zijn vooral ook parvenus die zichzelf erg rijk en goed vinden.
Je hebt in Boekarest al een lux en groot appartement voor 100000 euro, een grote villa voor 300000 Euro en een paleisje voor 600000 euro, en dat alles in een hekwerkwijk met recreatieparken in de buurt.
Ik heb ook eens een groep rijke Bulgaren meegemaakt. In een middenklasse hotel op Malta; en maar klagen en mopperen tegen de bediening in hun goedkope kunstofpakken. Prachtig! Het waren de meest fascinerende mensen die ik ooit heb meegemaakt.
En dan zijn er in dit land schoferige klootzakken die zitten te schelden op Nederlandse rijken. Schande!