EEN DRIFTIGE DONDERDAG
Er is verandering op komst. Ik voel het. De allereerste verandering is dat ik niet zoveel zin meer heb om overal maar foto’s van te maken en te delen op internet. Misschien heeft die verandering wel te maken met het feit dat m’n iPhone geen scherpe foto’s meer maakt en heel, heel, heel erg traag is. Dit is dus een onscherpe foto van mijn ontbijt. Oppasmeisje M. heeft uiteraard ook een ontbijtje gekregen en ik heb haar broodtrommel gevuld.
Kijk, dit is dan weer wél een scherpe foto van de chaos in 1 van de keukenlades. Daar heb ik er 4 van.
Hier nog eentje. En dan heb ik dus nog 4 grote manden met dingen én wat daar niet in paste staat in de schuur. ZUCHT EN STEUN.
Nadat M. naar school is ga ik achter m’n computer zielig zitten doen. Ik schrijf nog wel wat, maar ik dompel me vooral onder in sneue liedjes van vroeger.
Ik doe een poging tot een blog in plaats van een blog.
En ik luister deze cd van De Dijk. Janken.
En ik luister naar Maarten van Roozendaal. Om te janken zo mooi.
Daarna herpak ik mezelf. Adem in en adem uit. Ik ruim alle kastjes en manden uit en ik maak ze ook nog schoon en flikker alles weg wat weg kan. Ik doe dit met verstand op 0, want eigenlijk vind ik het heel slecht dat je voedsel weggooit, maar ik kan het niet meer aanzien. Zakken aangebroken zachte koekjes, zakken met kleefrijst, halve repen chocolade, over de datum spullen uit kerstpakketten. Doei! Ik ga bidden voor de kindjes in Afrika. Daarna gooi ik er ook nog maar een mailtje achteraan waar al ik een tijdje tegenaan zat te hikken en, niet geheel verbazingwekkend, krijg ik een kut-antwoord terug, maar ach, dat mailtje kan van de TODO-lijst af zeg maar. Ik ben er helemaal gefrustreerd van, kutzooi, kutwereld en iedereen kan de tyfus krijgen. Om even een liedje van De Dijk aan te halen: ‘En ik werd wakker in een vreemde wereld, wat gebeurt hier allemaal?’
Nina kan overigens niet de tyfus krijgen. En de katten ook niet. En de echtgenoot is, als hij z’n mond houdt ook goed te hebben over het algemeen. En ach, het valt ook allemaal wel mee, maar… alles is gewoon KUT allemaal! Maar goed, ik herpak me, schud alle ellende van me af en haal oppasmeisje M. uit school, gaan nog even langs de AH, langs haar moeder en hebben uiteindelijk een heel gezellige middag. Van de rest van de avond zijn geen foto’s, want ik ben nogal obsessief aan het puzzelen geslagen. En… geen tv gekeken.
Af en toe eens lekker opruimen kan geen kwaad, de kindertjes in Afrika hebben tenslotte ook niets aan halve repen en over de datum zijnde kerstkoekjes. Hoop dat je vrijdag en zaterdag relaxter waren!
Ruimte in je lades, is ruimte in je hoofd voor andere dingen
Soms helpt het enorm…. alles even door je handen laten gaan en rommel weggooien… Tegen de tijd dat jouw sloffe koekjes en je kleefrijst in Afrika is aangekomen is het toch al bedorven…. en bedorven eten daar hebben al die kindertjes in Afrika ook niets aan….. eigenlijk bespaar je ze een buikloop door het gewoon hier weg te gooien…
Dat mailtje is lekker de deur uit en nu klaar, de lades heb je uitgeruimd. Allemaal zaken waar je op een betere dag keihard ‘score!!!’ bij had geschreven.
Ja, daar heb jij dan ook weer gelijk in… laat ik het dan maar even nu doen (want vandaag is het een betere dag): SCORE!
zonnenbanken en zwemmen, dat helpt