BOONTJES MET VIS
Ze zei: “Als ik het over mocht doen, dan deed ik het allemaal anders.” “Hou je niet van me dan?”, vroeg haar dochter. “Dat is iets anders. Natuurlijk hou ik van je, maar als ik het over mocht doen, dan had ik het niet gedaan”, vertelde ze. Voor haar trouwdag had ze een pannenset gekregen. Die had ze nu nog steeds. Niks mis mee. Ze schilde de aardappels met een dunschiller. Ze moest opletten hoeveel ze er schilde, want ze aten met z’n drieën vandaag. “Nou ja, dat zeg je toch niet tegen je kind?”, zei haar dochter vol verbazing. “Ik zou je nooit meer kwijt willen, maar als ik jou was zou ik er niet aan beginnen. Veel te veel gedoe. Veel te veel zorgen. Die blijf je je leven lang houden.” Ze gooide de aardappelschillen in het minibiobakje. “Het gaat toch allemaal hartstikke goed met me? Volgens mij heb ik het prima voor elkaar”, zei haar dochter. “Dat weet ik, maar ik lig er wel eens wakker van. En je vader nog meer. Dat gaat nooit meer over”, antwoordde ze. Ze dopte de boontjes en gooide ze in een grote pan met water. Extra veel, want haar dochter hield van boontjes. Met vis en boterjus. Ze keek naar haar dochter. Ze zag zichzelf als ze naar haar keek, maar dan 30 jaar jonger. Ze wilde dat ze vaker langskwam, dat vond ze gezellig, maar dat zou ze nooit vragen. Te trots om het te vragen. Dat had ze wel geleerd in haar leven. Nooit ergens om vragen, dan hoefde je ook geen ‘nee’ te horen. “Met mij komt alles goed hoor, ik lijk meer op jou dan op pappa”, grapte het meisje. Dat was niet waar. Haar dochter leek meer op haar man dan op haar. “Als je maar niet aan kinderen begint”, zei ze en zette de pannen op het vuur.
Ik kan me dat niet voorstellen. Heb zelf een dochtertje van 3, en ik zou NOOIT tegen haar vertellen dat ik er niet aan was begonnen als ik het over mocht doen. Zelfs niet wanneer ik dat wel denk. Dat trekt best een hoop van je bestaan in twijfel, lijkt me, als je ouders tegen je zeggen dat je blijkbaar meer last dan lol was….
hoe goed het ook gaat met je kinderen, je zal altijd wakker van ze liggen c.q. grijze haren van ze krijgen. niet om wat ze doen of wie ze zijn, maar omdat je hart breekt bij het idee wat een ellende ze wel niet zou kunnen overkomen. ik heb ook wel eens spijt dat ik er ooit aan begonnen ben, niet omdat ik niet van ze hou, maar omdat ik juist zo ontzettend veel van ze hou, meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden…
Ik kan me dat ook NIET voorstellen. En hoe kan Dude er nu bij schrijven: zelfs niet wanneer ik dat wel denk? Ik denk dat NOOIT. Ik houd onvoorwaardelijk van mijn kinderen. Natuurlijk maak je je wel zorgen, maar elke keer weer verbazen ze mij door al mijn verwachtingen te overtreffen. Het zijn gewoon supermeiden!
Luna: direct aan beginnen. Het is fantastisch!
oefening baart kunst :-)
Inderdaad Sjaak, het kwam wat rot uit mijn pen. Ik bedoelde: Zelfs al zou ik dat denken. Ik heb nog nooit spijt gehad van mijn dochter.
Ook: Zorgen maken is wat mij betreft heel wat anders dan spijt hebben. Spijt hebben van je kinderen is vele malen erger dan zorgen maken….
Schitterend.
Ik kan wel huilen, zo mooi als dit geschreven is.
Schitterend. Zo goed.
Kus.
Als je zo graag van je kind af wilt, dan hoef je dat niet aan de hele wereld te vertellen!
Kinderen krijgen is een keuze!!!
HOER
als ik de reacties lees denk ik eigenlijk dat kinderen nemen iets heel egocentrisch is, het moet JOU plezier verschaffen.
maar ja, alles wat je doet, doe je voor jezelf.
Ik wil ze niet. Ook al roept iedereen “daar kom je wel op terug, je bent nog jong”. Ik heb het recht om die keuze te maken. Gelukkig denkt mijn lief er net zo over. Mijn moeder heeft ook wel eens tegen me gezegd dat ze het anders had gedaan als ze de kans had gekregen, maar ze heeft geen spijt van me gelukkig.
…uhh…waar hadden we het ook alweer over? Over wegwerpwashandjes (zijn die van de etos nu ’t best of die van het kruidvat?…Ik kan natuurlijk ook gewone washandjes kopen bij de V&D…ach laat ook maar, waar heb je nu een washandje voor nodig?!?)of over kinderen??
Wat is er nu mooier dan een wezentje op de wereld zetten en lief te hebben en dat ook nog eens op jou of op je lief lijkt…?
Ja ik weet ’t, life sucks (soms) maar dat betekent niet dat je egocentrisch bent als je kinderen wil. Meestal zal het best gezellig zijn met ze….en guess what, ze denken vast hetzelfde over hun ouders. Zo erg zullen ze het niet vinden om geboren te zijn.
Hoeveel wil je er Luna??
Als ik een kind zou krijgen, en die zou zich zo’n 20 jaar na dato Mixologist gaan noemen, en zodoende anoniem vreemden voor Hoer uitschelden, dan pas, dan pas zou ik zeggen: als ik het over kon doen had ik nooit een kind genomen.
Mixologist ist ein untermensch.
Suffie heeft bezwaar tegen de term ‘kinderen nemen’. Alsof je naar een dealer loopt…
Suffie gaat voor de term ‘kinderen krijgen’. Hoewel de beoogde ouders alle controle hebben over het -al of niet- gemeende verwekken ervan, ligt de daadwerkelijke komst van het kind niet altijd in hun handen…
Een kinderdealer….. toch gaat het die kant op
Wat een prachtig stukje weer Luna. Je ouders houden wel veel van je denk ik. Ben je ook hun enig kind???
Mwahh, als de moeder van mixologist het zegt heeft ze natuurlijk wel een beetje recht van spreken…
Ja, ben enig kind…
zelf hoef ik geen kinderen. ze kosten bakken vol geld (maak daar containers van) en ze irriteren alleen maar.
niet dat ik iets tegen kinderen heb hoor. kinderen kunnen erg leuk zijn, als ik ze maar niet hoef op te voeden.
Ik kan de beide spruiten van mijn lendenen soms wel achter het behang plakken, maar dan wel achter mijn eigen behang want dan heb ik ze toch vlak bij me.
hoewel mij de spruiten uit de buik komen kan ik mij zeer goed vinden in boer biet z’n behang.
‘kinderen nemen’ staat voor mij op hetzelfde niveau als een zak aardappels halen, maar dit terzijde.