Auteur: luna

Dit zijn Arie en Janus. En Arie en Janus hebben aids. Katten-aids. Dat is natuurlijk op zichzelf al heel erg kut, maar nog veel kutter is dat de meeste katten met katten-aids worden afgemaakt als ze terechtkomen in een ‘gewoon’ asiel. Want deze katten zijn besmettelijk voor andere katten én hebben vaak extra zorg, aandacht en medicijnen nodig. Stichting FIV-FeLV vindt dat ook deze katten recht hebben op een mooie, gezellige en liefdevolle toekomst. En dat vind ik dus ook. Bij Stichting FIV-FeLV kunnen katten met zowel katten-aids als leucose (ook geen pretje) hun laatste jaren gewoon net als andere katten rennen, springen, jagen, knuffelen en een beetje hangen en relaxen. En omdat het goed gaat met mij, met mijn eigen 4 katten én met mijn bedrijfje Maanisch, vind ik het niet meer dan logisch dat ik een goed initiatief als dit ondersteun. En dat kon door het adopteren van een poes of kater die bij stichting FIV-FeLV in Wilbertoord verblijft. Dus! Maanisch heeft Arie en Janus geadopteerd, maar er zitten nog veel meer lekkere, mooie en lieve katers en poesjes die een adoptant kunnen gebruiken! Arie, Janus en ik bedanken nu alvast iedereen die een PloesiePoesie heeft gekocht!
www.fiv-felv.nl

“Je website is wel heel persoonlijk hè?”, vroeg een mannetje van de Wereldomroep me vandaag. Zo’n interview blijkt best handig om even weer te beseffen waar je al 5,5 jaar mee bezig bent. “Ja, het is wel persoonlijk, ja”, antwoordde ik, “misschien wel, want alles wat ik schrijf is waar, maar ik schrijf niet over alles.” “En je schaamt je niet snel?”, vroeg het Wereldomroep-mannetje. “Nee, ik schaam me niet voor mezelf en de dingen die ik doe, maar ik wil daarmee geen anderen kwetsen.” Waar ik dan niet over schreef? Ja, over wat niet dan? Er zijn de afgelopen 5,5 jaar genoeg dingen geweest waar ik niet over heb geschreven. Dingen waar ik wel mee zat en waar ik toch zeker elke week een behoorlijk geinig stukje over had kunnen schrijven, maar waarmee ik anderen onnodig pijn had kunnen doen. Dingen waar ik flink pissig om was, maar te schijterig om dat in iemands gezicht te zeggen en ik mijn site niet als een substituut voor het maken van een telefoontje wil zien. Dingen die mezelf teveel pijn deden en die te groot waren om op deze site te zetten. Dingen die te ingewikkeld lagen om in 350 woorden te vertellen. Dingen waarvan P. niet wilde dat ze online staan. Dingen die ik in een dronken bui online wilde zetten, maar waarbij ik toch altijd nog de tegenwoordigheid van geest had om dat niet te doen. Mijn site is dus al 5,5 precies dat wat ik wil laten zien. Precies wanneer ik wil. En precies wat ik wil. En tussen alle regels door ook precies wie ik ben. Iets anders wat ik vermijd om te vermelden, omdat het vaak zo weinig interessant is voor anderen en zeker voor vreemden: ik heb het licht in mijn hoofd de laatste maanden. Ik voel dat er licht om mij heen is. Ik heb alles. Ik wens mijzelf alles wat ik nu al heb. En ik geloof dat ik het weer voor het eerst in jaren kan zeggen, en de laatste tijd daarom ook veelvuldig doe tegen P. en tegen m’n vrienden, en waarom dan ook eigenlijk niet op deze site; ik ben eigenlijk heel erg gelukkig.

Op een man hoort haar. Veel haar. Vind ik. Een man met haar is een man. Is geil. Is lekker om tegenaan te liggen. Ik hou van een man met haar. Onder z’n oksels, op z’n ballen, op z’n lul, op z’n borst, op z’n benen, op z’n kaak, op z’n rug, op z’n hoofd. Overal! Behalve als de boel een beetje gaat inhammen en uitdunnen op de schedel, ja, dan heb ik ook liever kaal. Van de rest moet-ie afblijven. Een man die z’n ballen scheert met een mesje; een onaantrekkelijker plaatje kun je mij niet laten zien. Een man moet lekker met z’n flesje Axe onder de douche en dan lekker schuimen en in z’n schaamhaar moet dan zo’n lekkere dot schuim blijven hangen, zodat je denkt; goh, wat zou daaronder hangen, goh, laat mij dat eens even van dichtbij komen checken. Bij een man zonder schaamhaar loopt alles zo naar beneden. Flats. Niks meer aan. Vind ik. Maar. Het huidige schoonheidsideaal, volgens de vrouwenbladen en de hele volledige publieke opinie van vrouwen die er toe doen, schrijft voor dat een man zich ook moet scheren. Overal. “Ja, want dat is veel hygiënischer!” Of: “Als ik me scheer, dan moet hij zich ook scheren.” Of: “Nee, als hij z’n ballen niet geschoren heeft, dan neem ik ze dus echt niet in m’n mond.” Mijn vraag: Dames, hou op. Onze mannen hebben het al zo moeilijk! Moeten emoties tonen. Lief doen, maar dan ook af en toe weer stoer, net op het moment dat het ons vrouwen uitkomt. Bloemen voor ons kopen, ons meenemen naar Parijs en Milaan, leuke dingen doen, mee naar je ouders en als het nodig is de elektra aan kunnen leggen, maar ook net zo makkelijk een 6-gangen diner kunnen voorschotelen. Als wij tegen ze aan lopen te bitchen, dan moeten zij dat allemaal voor zoete koek slikken, want ongesteld, PMS of net ongesteld geweest. En net op het moment dat de meeste mannen toch zeker wel aan 20% van onze verwachtingen voldoen, dan gaan we hem zijn laatste beetje mannelijkheid ook nog ontnemen! Dan moet-ie z’n ballen gaan scheren. En z’n borsthaar. En eigenlijk het liefst alles. Dus dames; onze mannen moeten al zoveel. Hebben het al zo druk om aan al onze eisen te voldoen. En volgens mij kunnen we die tijd die hij bezig is om z’n hele lichaam te ontharen beter gebruiken om meteen te gaan neuken.