web analytics

Auteur: luna

KOFFIE MET EEN PLAKJE MARMERCAKE

Vorige week woensdag is oom R. van partner P. overleden. Na een heftige hartaanval is besloten de behandeling niet voort te zetten. Het is niet dat ik oom R. zo goed kende. Helemaal niet. In de 5 jaar dat P. en ik samen zijn heb ik hem nog geen 10 keer gezien. Toch zat ik afgelopen maandag tijdens de crematie hevig te snikken en te snotteren. Empathie. Ik zat achter tante H. en hun zoon J. en ik werd ontzettend verdrietig van hun verdriet. Ik probeerde me te concentreren op de slechte muziek en het te pathetische gedicht dat werd voorgedragen, maar het lukte niet echt. Iedere keer als ik iemand zag huilen, huilde ik mee. En omdat alle crematies en crematoria zo op elkaar lijken neem je niet alleen afscheid van degene die op dat moment in de kist ligt, maar ook van iedereen die daarvoor is gestorven. Ik krijg kippenvel van de witte muren, de foute schilderijen aan de muur. De indeling van de zaal waar afscheid genomen wordt. De koffiekamer. De koffiekopjes. De in-en-in-trieste plakjes marmercake die je toch maar pakt omdat je de hele dag nog niets gegeten hebt van de stress. De lelijke bloemstukken met zijden linten. Het lijkt allemaal teveel op elkaar. De crematie van oom R. was de zevende crematie die ik had in 2 jaar. En ik vind het nu wel even genoeg geweest. Als ik met dit gemiddelde doorga is er over 10 jaar niemand meer over. Het begon met een auto-ongeluk waarbij P.’s vriendin B. en zijn collega K. omkwamen. Daarna verongelukte R., mijn buurjongen uit Tiel, met wie ik praktisch ben opgegroeid. Niet lang daarna overleed vriendin R. aan kanker en tussendoor bracht ik nog mijn oom T. en oom J. weg. Het leven is ineens een afvalrace geworden zonder dat ik het in de gaten had. Ik word al misselijk als ik aan een plak marmercake denk.

46

LUNA IN HOTEL BAZAR

“P., met mij. Echt je gelooft het niet hier! We zitten in een soort Afrika-kamer! Met een 3-persoonsbed met allemaal grote kussens en daarvoor staan allemaal kleine houten beeldjes van tijgers en zebra’s! En aan de muur hangen allemaal van die Afrikaanse houten maskers en beelden. Er staat een kast van sloophout en er hangen ook van die lijstjes met opgezette vlinders erin. En er is zo’n Bosch-koelkast en kroonluchters! Voor de ramen hangen houten lichtblauwe luiken en 1 muur is helemaal behangen met een soort van Shaka Zulu-poster! Maar het mooiste is de badkamer! Daar staat een houten tobbe met een doorsnee van wel 2 meter, je kan er makkelijk met z’n vieren in! Echt, ik heb nog nooit zo’n mooie kamer gezien! En de badkamermuren zijn helemaal beschilderd met zebrastrepen!”, vertelde ik donderdag enthousiast aan P. nadat vriendin M. en ik gearriveerd waren in Hotel Bazar. Daarna m’n moeder gebeld met precies hetzelfde verhaal en ondertussen het bad vol laten lopen. Een half uur later lagen vriendin M. en ik in de houten tobbe met een wijntje te genieten van het leven. “Wat hebben we het goed hè?”, zeiden we tegen elkaar. Ook de dagen daarna bleek dit hotel een perfecte plek om thuis te komen na een dag hard werken op de Kamasutra-beurs. Eerst wat heerlijke Oosterse hapjes en een paar witbiertjes in het café voor het slapengaan en de volgende ochtend een perfect ontbijt met een ‘duizend-gaten-flensje’, yoghurt, fruit, kaasjes en Turks brood. Nadeel van zo’n ultiem mooi hotel is dat je eigen bed toch een beetje tegenvalt als je weer thuis bent. Dus nu zitten P. en ik er sterk aan te denken om het hele huis gewoon weer te verbouwen. Alles in Afrika-sfeer. Leuke au pair erbij die ons voorziet van oosterse hapjes en oosterse massages en wij kunnen er weer een paar jaar tegenaan.
www.hotelbazar.nl

46

OPWINDEN

Ze kan me opwinden als een speelgoedautootje.
Ze kent de knopjes, ze weet hoever het veertje rekt.
We hebben er jaren op geoefend.
En ook al houden we al lang niet meer van elkaar, ik word nog altijd geil.
Trouw als een Duracelkonijn.
Gisteren toonde ze me de handleiding die ze heeft geschreven.
Van het kietelplekje achter mijn linkeroorlel tot de ideale diameter van haar open mond.
Zelfs de beats per minute had ze vermeld.
Het was volledig, en toch maar drieënhalve bladzijde dik.
Ze verliet me, zei ze.
Maar ze wilde nog wel signeren.
“Tijd dat iemand anders met je leert spelen. Liefs, ik”

Woorden: 106/ Tekens: 500/ Zij: 8

(geen tekst van mij, maar van hijx500… Lees meer op http://users.skynet.be/boekblog/)

11

LUNA GAAT ZITTEN VOOR DE BLUES

Moet ik m’n lezers vertellen waarom ik al 2 weken niets geschreven heb? Eigenlijk vind ik van niet, maar na een aantal gaat-het-wel-goed-met-je-mailtjes ontvangen te hebben, gooi ik mijn algehele misère toch maar gewoon het internet op. Kan mij het schelen. Het zal aan m’n toestand toch niets veranderen. Het gaat kut. Het gaat ongelooflijk kut. Eigenlijk al maanden, maar de afgelopen weken vormen een tragisch dieptepunt. Als het aan mij ligt, dan blijf ik de hele dag in bed. Fles wodka ernaast, pakje sigaretten in de aanslag. Beetje liedjes van Frank Boeyen draaien, of Bram Vermeulen of Acda en de Munnik. Maakt niet uit, als het maar Nederlandstalig is en als het maar zielig klinkt. Ondertussen stroomt m’n hoofd over van gedachten, ideeën en toekomstplannen. En op hetzelfde moment weet ik dat ik die gedachten, ideeën en toekomstplannen niet om kan zetten in iets productiefs. Dat ik momenteel te moe ben om m’n ogen open te houden. Dat ik al weken de telefoon niet opneem, omdat ik geen zin heb in mooi-weer-praatjes. Dat sociale verplichtingen me meer energie kosten dan me lief is. Dat er nu gewoon iets moet gebeuren, iets nieuws, iets anders, een schop onder m’n reet, iets groots, een inzicht, een teken van God, een kan-mij-eigenlijk-schelen-wat. Iets! Maar meteen daarna besef ik dat ik eigenlijk zelf degene moet zijn om een verandering in m’n leven aan te brengen. En daar ben ik nu net te moe voor. Stef Bos: “Is dit nu later / Is dit nu later, als je groot bent / Ik snap geen donder van het leven / Ik weet nog steeds niet wie ik ben / Is dit nu later.” Ik heb een quarterlifecrisis. Ik weet het zeker.

61

KAMASUTRABEURS ROTTERDAM

Luna is vertrokken richting Rotterdam om weer een Kamasutra-beurs te draaien! En ditmaal slapen we ’s nachts in hotel Bazar! Ik kan niet wachten om na een dag hard werken in slaap te vallen in zo’n prachtig ingerichte kamer!
www.hotelbazar.nl

48

FAKING IT

Het leukste programma van de laatste tijd; ‘Faking It’. Iedere maandag om 21.30 op Yorin.

34

HEAVEN IS A PLACE ON EARTH

Ik durf met zekerheid te zeggen dat iedere man met een beetje ballen, een beetje testosteron in zijn bloed of een beetje heteroseksueel gevoel, jaloers zal zijn op waar ik vanavond was. FOXY gaf nóg een feestje, ditmaal niet alleen voor de vaste kern, maar voor iedereen die iets met het tijdschrift te maken heeft. En dit feestje werd gevierd in ‘het webcamhuis’, thuisbasis van het succesvolle programma ‘Webcamgirls’ dat enkele maanden geleden door Veronica werd uitgezonden. In dit webcamhuis, dat zich bevindt op een geheime lokatie in Nederland, worden 24 uur per dag live seksshows gegeven. En deze seksshows zijn via internet te volgen. Vanavond stond ik met mijn mond open te kijken toen de meisjes en vrouwen die deze seksshows geven langzaam de huiskamer van het webcamhuis vulden. Een Miss-verkiezing, maar dan met prachtige geile vrouwen in geile pakjes. De één nog mooier dan de ander. De één met een nog korter rokje dan de ander. En de één met nog hogere stilettohakken dan de ander. De natte droom van iedere man. En die droom werd alleen maar natter toen een dj wat plaatjes opzette en de webcammeisjes begonnen te dansen. Ik keek naar een plaatje dat te mooi leek om waar te zijn. De meisjes deden geil met zichzelf, geil met z’n tweetjes of geil met de camera. Of ze ook daadwerkelijk geil waren maakte niet uit, ik kon alleen maar denken aan al mijn mannelijke vrienden en dat ze allemaal op dit moment met me hadden willen ruilen. Ultiem visueel erotisch entertainment, dat was het. En sexy, dat was het ook. Partner P. en ik maken altijd grapjes over waar de rappers op MTV in Godsnaam al die lekkere wijven vandaan halen voor in hun clips. “Die komen uit Clipdorp”, zeggen we dan tegen elkaar. Vanavond SMS’te ik naar P.: ‘Ik zit in Clipdorp!!! Je krijgt spijt dat je niet mee bent gegaan!!’
www.webcamgirls.nl
www.interclimax.com

83

LUNA OP DE ZEEDIJK

“Piet! Piet! We zitten op de Zeedijk”, fluistert m’n moeder naar m’n vader. Ze kijkt angstig en wijst voorzichtig naar het straatnaambordje. Lichte paniek. Ook bij m’n vader. Ik ben me van geen kwaad bewust en vraag wat er mis is met de Zeedijk. “Stttttt”, sist m’n moeder. Het is me duidelijk dat we hier zo snel mogelijk vandaan moeten. Pas als we weer terug in de trein richting Tiel zitten, nadat m’n ouders de weg naar het Centraal Station hebben gevraagd aan een stel politieagenten, vertelt m’n moeder dat er onlangs iemand vermoord is op de Zeedijk. Iets met criminelen en junks. Ik was 6 en dit is m’n eerste herinnering aan Amsterdam. Meer dan 20 jaar later woon ik op 1 minuut afstand van de Zeedijk en loop ik er wekelijks. En al wordt deze straat nog steeds heftig bevolkt door enge types, gisteren liepen vriendin M. en ik er met sletterige panterjurkjes doorheen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. We moesten naar de Casablanca voor een diner met de vaste kern van FOXY-magazine. Want het gaat goed met FOXY en dat moest gevierd worden. Casablanca is een variétérestaurant, dus tussen de gerechten door bezochten we de voorstelling ‘Het orakel van Amsterdam’, waarbij een wat oudere heer verhalen vertelde over oud-Amsterdam en de hoerenbuurt. Leuk, maar liever luisterde ik naar de verhalen die hoofdredacteur P. en advertentieacquisiteur C. aan tafel vertelden. Twee mannen die elkaar al jaren kennen, allebei 50+, allebei echte Amsterdammers en allebei al jaren werkzaam in de seksbusiness. Ze vertelden over Amsterdam, de Zeedijk, de Wallen, de hoeren en andere flamboyante personen. De FOXY-crew is altijd aangenaam en bijzonder gezelschap. Als m’n ouders 20 jaar geleden hadden geweten dat ik voor een sekstijdschrift zou gaan werken en dat ik midden in de nacht met een strak tijgerjurkje over de Zeedijk terug naar huis zou lopen, dan hadden ze me nooit uit Tiel laten gaan.
www.foxymagazine.nl
www.casablanca-amsterdam.nl

19