Auteur: luna

Ik doe oppaskind M. geen groter plezier dan met hem te gaan wandelen. Hij wil naar buiten. De natuur in. Dingen zien die hij nog nooit gezien heeft en vooral; verder wandelen dan hij ooit geweest is. Als dit alles dan ook nog eens gecombineerd wordt met allerlei drankjes en hapjes in de tas van Luna, dan is zijn dag geslaagd. Dus als hij wil wandelen, dan gaan we wandelen. Zo zie ik ook nog eens wat anders dan Amsterdamse paaltjes. En vandaag zag ik een kikker. Ik zag een pissebed. Een heleboel eksters. Meerdere citroenvlinders. Ik zag knoppen in rozenstruiken. Beginnende blaadjes aan de bomen. Ik zag 2 witte zwanen. Een paar eenden. Een tortelduif. Een dode bij. Een heleboel Klein Hoefblad. En madeliefjes. En ik zag de zon. De wereld lag er mooi bij vandaag. Tijdens een picknick hadden oppaskind M. en ik diepe gesprekken over de smaak van onze vruchtendrankjes. We vonden onze boterham met kaas heerlijk. We kraakten een pistachenootje. En ik deed een poging om oppaskind M. de verkeersregels uit te leggen. “We hebben afgesproken dat iedereen rechts fietst, rijdt en loopt. Zo wordt je niet ondersteboven gereden”, vertelde ik. “Oh”, zei M., “maar hij fietst toch ook niet rechts?” Hij wees naar een fietser aan de overkant van de weg. “Jawel, hij fietst ook rechts, maar vanaf zijn kant gezien”, zei ik. Hij snapte het niet, maar dat maakte niet uit. Je weet pas dat je de zon gemist hebt als ze er weer is en we hadden onze jassen om ons middel geknoopt. “Lekker hè?”, zei ik. “Ja”, zei hij. We genoten. Na onze 4 uur durende wandeling kreeg ik op het terras van de ouders van M. een glaasje rosé. De zon scheen. Het was goed. Van mij mogen alle dagen zo licht zijn als vandaag.

Vorige week donderdagavond zaten vriendin M. en ik in de trein richting Eindhoven om de dagen daarna weer op de Kamasutra-beurs te werken. Ik was doodmoe, want ik had de hele nacht daarvoor niet geslapen. Woensdag was partner P. met het vliegtuig naar Zuid-Afrika vertrokken en ik krijg het gewoon niet voor elkaar om in m’n eentje in slaap te vallen. Bij elk geluid denk ik dat er een Engels voetbalteam aan de deur staat te morrelen om er samen met mij een gezellige nacht van te maken. Niet relaxt. Net als de treinreis. Die was ook niet relaxt, omdat ik met elke kilometer die ik me verwijderde van Amsterdam steeds meer overtuigd raakte van het feit dat ik m’n Senseo-apparaat niet had uitgezet. In m’n gedachten zag ik ons huis compleet afbranden. Met de poezen erin. Of de poezen zouden, uit frustratie dat we ze voor het eerst 4 dagen alleen lieten, het hele huis afbreken. Of de poezen zouden elkaar zo achterna zitten dat er eentje tegen de boekenkast zou stoten en dat er dan een paar boeken naar beneden zouden donderen. Precies op het kopje van een andere kat. Dood. Rampscenario’s genoeg gingen er door m’n hoofd. Inbrekers, brand, bakstenen door ramen, gasexplosies, P. zou boven op de Tafelberg een hartaanval krijgen. Gelukkig was het de dagen daarna zo druk op de Kamasutra-beurs dat ik amper tijd had om me zorgen te maken. Ik reed 3 dagen op roze rolschaatsen, ontbeet 3 dagen met poffertjes en poedersuiker en kreeg een mooie roze dildo met zuignap mee naar huis. En behalve de 2 schuursponsjes die Bruce Lee in 100 stukjes heeft gescheurd lag het huis er nog precies zo bij al toen ik het achterliet. Een fijn weekend dus. Maar ik ben blij dat ik weer thuis ben.

M’n ouders kwamen vrijdag weer een dagje logeren. M’n moeder en ik zaten achter m’n computer wat foto’s uit te printen en mijn vader liep met een onderzoekende blik door het kantoor. “Sjesus, mam, moet je zien”, zei m’n vader en hij wees naar m’n stapel FOXY-dvd’s. “Het wordt tijd dat we een dvd-speler kopen zie ik. Vroeger lagen hier nog wel eens leuke videootjes om mee te nemen.” “Voor je verjaardag krijg jij van mij een dvd-speler”, zei ik. “Met een stapel FOXY-dvd’s.” Hij vroeg of ik misschien ook een vibrator voor hem had. “Niet voor ons hoor, dat heeft je vader niet nodig, haha, maar voor een collega. Die is ziek en dan geven we een fruitmand met een vibrator erin.” Ik schoof hem een doos met allerhande seksspeeltjes toe. “Ik snap niet dat dat allemaal uitgevonden wordt”, zei m’n vader. Hij hield een ‘Next Generation Impulse TechnoBeat Bullet’ in z’n hand. “Wat is dit?”, vroeg hij. “Een trilei met allerlei verschillende trilprogramma’s. Heel technisch spul”, zei ik. “Sjesus, ik dacht dat het een mobiele telefoon was”, zei hij lachend. “Moet je zien mam”, zei hij tegen m’n moeder en hield het kleinood onder haar neus. “Oh, nee!”, riep ze, “straks breekt dat draadje, niks voor mij.” M’n vader ging door met snuffelen. “Mie so hornie kriem”, zei hij, “waar is dat voor?” “Eh, eh, dat is een soort crème, die moet je op je clitoris smeren. Dan gaat dat tintelen en het is de bedoeling dat je daar opgewonden van wordt.” Hij ging rechtop staan en keek me aan. “Dat doe jij toch niet hè?”, vroeg hij enigszins streng. “Nee pap, dat gebruik ik niet. Dat heb ik niet nodig”, zei ik lachend. “Gelukkig maar”, zei hij.

Na de fotoshoot met de tv-babe vorige week ging de crew nog ergens wat eten en drinken. En ik ging mee. En het was gezellig. Dus toen de fotograaf een paar dagen later weer belde om te vragen of ik die avond wat met hem alleen ging drinken zei ik ‘ja’. Hij heeft al heel wat internationale celebrities gefotografeerd, dus ik verwachtte een hoop smeuïge verhalen. Na een paar uur gezellig praten in huiskamercafé De Suite sleepte ik hem de Wallen over en vertelde hem alles wat ik wist over het reilen en zeilen van de hoertjes. Hij keek z’n ogen uit en vond het fantastisch. En ik vond het gezellig. Dat hij me een arm gaf toen we richting café The Old Sailor liepen vond ik ook best gezellig, maar ik had argwaan moeten voelen toen hij me in het café begon te vleien met zinnetjes als: “You’re my favourite Dutch girl” en “You’ve got too much energy for a European girl.” Tegen sluitingstijd viel het kwartje. “Luna?” De fotograaf keek me ietwat glazig aan en legde zijn hand op mijn knie. “Are you a bit drunk?”, vroeg hij hoopvol. Ik begon te lachen. De hele avond had ik halve liters bier gedronken en hij fluitjes. En dan nog was mijn glas steeds eerder leeg. “Eh, no!”, zei ik, “but I really have to go home.” Hij vroeg of ik er niet nog een lange, spannende nacht samen met hem van wilde maken. In zijn hotel. Hij keek me quasi-geil aan. “Eh, no!”, zei ik weer. Bij het afscheid probeerde hij me op m’n mond te zoenen. Wat een domper. “Hij zat me gewoon te versieren!”, zei ik toen ik even later bij P. op de bank zat. “Ja, dat had ik je van te voren ook wel kunnen vertellen”, zei hij. “Maar ik dacht dat hij gewoon gezellig een biertje met me wilde drinken”, zei ik. “Hij had m’n vader kunnen zijn!” “Meisje, je bent echt naïef”, zei P. en schudde zijn hoofd.