Auteur: luna

De mens, en ik dus ook, is altijd bezig om zichzelf, anderen en vooral alle relaties daartussen beter te begrijpen. Zo is mijn sterrenbeeld bijvoorbeeld schorpioen, wat betekent dat ik vastbesloten, eerzuchtig, onbuigzaam, ondoorgrondelijk en jaloers zou zijn. Mijn levenslijn bestaat uit 2 delen wat volgens de handleeskunde betekent dat ik erg flexibel ben. En de laatste tijd droom ik erg vaak over vissen wat volgens droomanalytici voorspelt dat mij een periode van financiële voorspoed te wachten staat. Maar welke manier je ook kiest om jezelf en de rest van de wereld beter te doorgronden; pendelen, handschriftanalyse, tarotkaarten, droomanalyse, psychologie, iriscopie of astrologie; het kan allemaal aan de kant! Outdated als de pest. Ik denk dat de tijd rijp is voor een wat modernere en vooral digitale aanpak! Je bent hoe je gegoogled wordt! Met behulp van de zoektermen waarop een weblog gevonden wordt door Google, kan men een passende profielschets maken van de schrijver van het log. Oftewel; zeg mij hoe je gegoogled wordt, en ik zeg je wie je bent. Dus Luna gooit zichzelf meteen maar even in de Google-psychoanalyse anno 2005! Kijk, de seksuele zoektermen waarmee mijn website gevonden wordt zijn natuurlijk ontelbaar. Een kleine greep uit de collectie van de laatste tijd; ‘masturbeer hulpmiddel voor mannen’, ‘kokhalzen van penis’, ‘snikkel’, ‘begon me met lange halen te neuken’, ‘pussy pump’, ‘sletjes zonder slip’, ‘alleen plaatjes van een meisjeskut in het groot’ en ‘dikke negerlul’. En ik hou niet alleen van seks, maar ook van een leuk feestje als ik de zoektermen ‘openingstijden cooldown amsterdam’, ‘dat jullie niet teveel last van ons feest hebben’, ‘bierproeverij thuis’, cocaïne bestellen’ en ‘freefight gala’ mag geloven. Verder ben ik ook zeer huiselijk ingesteld en veel in de keuken te vinden, getuige de zoektermen ‘broodbakmachine’, ‘bapao eten’, ‘sushi apparaat’, ‘hoe popcorn maken magnetron’, ‘japans broodbeleg’, ‘quaterlife-crisis’ en ‘gezellige kerkliedjes’. Even resumeren; volgens de Google-psychoanalyse ben ik een ietwat seksueel gefrustreerde huisvrouw met een quarterlife-crisis en een licht drank-en-drugs-probleem. Klopt precies. Dus. Ik ben wat ik log.
www.google.nl

Ongeveer een week geleden in het Friese plaatsje Harkema viel de blik van een moeder per ongeluk, echt heel per ongeluk, op naaktfoto’s van de schooljuf van haar dochtertje. Deze, overigens zeer gezellige en spontane blootfoto’s, maakten wij van FOXY een paar maanden geleden op de Kamasutra-beurs in Utrecht. Maar die moeder dus, die vond deze foto’s een schande. De schooljuf van haar dochtertje, naakt in een seksblaadje! Dus toen deed deze moeder wat iedere moeder zou doen. Zij liet de FOXY aan haar dochtertje zien. “Moet je kijken”, zei ze, “dit is jouw juf. Helemaal naakt, ja. Dat is een geschoren kutje. Nee, mamma heeft daar haar zitten. Ja, dat kun je ook afscheren, ja, maar dat is een ander verhaal. Nee, dat afscheren is niet normaal, nee. Ja, mamma is wel normaal. Nee, de juf niet. En neem dit seksblaadje nu maar mee naar school en laat het maar eens aan het schoolhoofd zien. Kijken wat hij ervan vindt.” En dat deed het dochtertje. En het schoolhoofd deed wat ieder schoolhoofd zou doen. Hij gaf alle schoolkinderen een briefje mee naar huis met daarop de mededeling dat de juf in een blootblaadje stond. En dat de juf maar eventjes thuis moest blijven. Want de juf had straf. En toen alle Harkemaase kinderen dat briefje hadden gelezen deden alle Harkemaase kinderen wat alle andere kinderen ook zouden doen. Ze kochten de FOXY van hun spaargeld of ze gingen stiekem gluren bij de plaatselijke Bruna. En alle Harkemaase vaders deden trouwens precies hetzelfde. En toen was de poserende juf ineens een item op Omrop Fryslân, stond het in de Kollumer Courant en de Leeuwarder Courant en verscheen er gisteren een artikeltje mét foto op de voorpagina van de Telegraaf. Wat een ophef over een paar onschuldige foto’s. Wat een overtrokken toestand! Als je anno 2005 op non-actief gezet wordt omdat je bloot in een blaadje staat, dan denk ik dat het tijd wordt dat vrouwen de straat op gaan en dit keer niet alleen hun bh’s, maar ook hun slipjes verbranden.
www.foxymagazine.nl

Vannacht, rond een uur of 2.00. Kan ook een uur of 3.00 geweest zijn en ook een uur of 4.00. Ik probeer in ieder geval al mijn aandacht bij het lopen te houden. Ik moet rechtdoor lopen. Aan de linkerkant van de amsterdammertjes. Niet op de weg. Zeker niet op de weg. De mojito’s pompen door m’n bloed. “Oh, is de wijn op? Doe dan maar een mojito”, had ik een paar uur daarvoor tegen vriendin I. gezegd. En omdat de fles rum na een tijdje ook leeg was liep ik nu zwalkend over straat. Gênant! Alle aandacht bij het lopen. Rechtdoor. Binnen 5 minuten thuis. Rechtdoor. Rechtop. “Hé, psst, psst”, hoor ik vanuit een zijstraatje. Jesus, ziet die kerel niet dat ik probeer om rechtop en rechtdoor te blijven lopen? “Hé, wil je wat?”, vraagt dezelfde stem. Gewoon rechtdoor blijven lopen. Maar ineens staat er een donker mannetje naast me. “Wat moet je?”, vraag ik het mannetje. Daarna ben ik een aantal seconden kwijt. Kan ook een aantal minuten zijn. Een paar 100 meter verderop kijk ik naar de hand van het mannetje en zie daar wat witte dingetjes op liggen. Ik kan niet goed zien of het nou xtc-pillen, speedbommetjes of pepermuntjes zijn. “Nee, joh”, zeg ik tegen het mannetje, “ik ben best van de drugs, maar niet vandaag.” Weer een aantal seconden kwijt. Waarschijnlijk een aantal minuten. Ik merk dat ik niet rechtdoor naar huis ben gelopen en dat ik nog steeds niet rechtop kan staan. “Is lekker”, zegt het mannetje. “Nee, ik moet niks van je”, zeg ik. “Gewoon even lekker samen gebruiken”, zegt het mannetje. “Echt niet”, zeg ik. Ik zie dat het mannetje een crack-buisje in z’n hand heeft en dat hij het bijna onder m’n neus probeert te duwen. Met de allerlaatste hersencel die nog niet is aangetast door de mojito’s realiseer ik me dat ik me in niet zo’n gezellige situatie bevind. En dat ik maar 1 ding kan doen. Rennen. Heel hard naar huis rennen. En dat doe ik meteen. Ik ren heel hard. En rechtop en rechtdoor.

In het reisgidsje van de reisorganisatie Q-International vonden P. en ik wat ‘nuttige informatie’ en ‘handige tips’ waardoor onze vakantie zo ‘gerieflijk en aantrekkelijk’ mogelijk zou worden. Zo stond daar bijvoorbeeld; ‘En vergeet u niet de fantastische Zuid-Amerikaanse markt van Porlamar!’ “P.”, zeurde ik, “ik wil naar die Zuid-Amerikaanse markt. Die schijnt helemaal fantastisch te zijn.” “Ah, meisje, moet dat nou?”, vroeg hij. “Ik wil niet de héle vakantie op een strandbedje of een barkruk doorbrengen”, zei ik. Had ik wel een punt mee, vond hij. Daarnaast beloofde ik dat ik daarna de hele vakantie niet meer zou zeuren. Vond hij een hele goede deal. Dus de volgende dag zette een taxi ons na een ritje van een half uur keurig af bij de ingang van de overdekte markt. Dus wij naar binnen. Mijn enthousiaste nieuwsgierigheid was na enkele stappen op deze fantastische markt meteen verdwenen. Ik was een bezienswaardigheid voor de lokale mannetjes en vrouwtjes! Een kermisattractie! Ze kwamen vanachter hun stalletjes vandaan om me bekijken. Sowieso waren P. en ik de enige toeristen die er überhaupt rondliepen. Maar zo wit als ik, dat hadden ze daar blijkbaar nog nooit gezien. En dat in combinatie met mijn knalrode haar, dat was wel erg apart. En dat ik hier niet hoorde, dat was overduidelijk. “P., ik vind het een beetje eng hier”, piepte ik. Luna is best aandachtsgeil, maar dit werd wel een beetje een overdreven toestand. Groepsverkrachtingen en een P. die machteloos toe moest kijken speelden door mijn hoofd. “Ik wil weg”, fluisterde ik. Ook P. vond het niet allang niet gezellig meer. Al helemaal niet toen er ook nog eens mannetjes en kleine jongetjes achter ons aan gingen lopen. Daarnaast was er op die hele lokale Zuid-Amerikaanse markt niets lokaals en Zuid-Amerikaans te vinden. Die hele markt was kut. Alleen veel nep-Nike, nep-Adidas en T-shirts die een meisje van 16 in een Nederlandse boerendisco niet zouden misstaan. Na 5 minuten zaten P. en ik weer in een taxi richting hotel. De rest van de vakantie bracht ik door op strandbedjes en barkrukken. Zonder zeuren.