Maandelijks archief juni 2006

“Miauw”, klinkt het heel luid. “Digweed, hou op!”, roep ik naar boven. Voor de zoveelste keer. Maar het gemiauw houdt aan en ik besluit toch even naar boven te lopen. Daar tref ik 4 katten aan, starend naar het raampje in ons washok. “Miauw”, doet Digweed nog een keer. Voor het washok-raampje, dat op een kiertje staat en zich op 2,5 meter hoogte bevind, zit een vreemde poes te miauwen. Heb ik weer. Het washok-raampje komt uit op praktisch niets. De poes voor het raampje moet van een paar huizen hoog naar beneden zijn gevallen of gesprongen. Mijn eerste gedachte; ik haal die poes in huis en dan heb ik er 5! Mijn tweede gedachte; ah, gossie, misschien heeft dat arme poesje al dagen niets gegeten. Dus ik een paar brokjes in een bakje en dan met een ladder richting het washok-raampje. De poes is non-stop aan het miauwen geweest sinds ik tegen haar aan het praten ben. Ze geeft ook kopjes wanneer ik mijn hand door het raampje steek. Wanneer ik wat brokjes heb gegeven en al een uur aan het praten ben tegen de vreemde poes, besluit ik naar buiten te gaan en aan te bellen bij alle buren links en rechts. Misschien is iemand z’n poes kwijt. Eenmaal buiten loopt een meisje mij tegemoet. “Have you seen my cat?”, vraagt ze. Ik vertel dat er een poes bij mijn achterraam zit. “I heard someone talking from our roof”, zegt ze. En ze is haar poes al 3 dagen kwijt. Ik laat het meisje binnen en leid haar richting washok-raam. Het meisje ziet de poes meteen en roept ‘Sabotage’. “Her name is Sabotage?”, vraag ik aan het meisje. “Yes”, zegt ze. “Nice name”, antwoord ik. Wanneer het meisje de poes na veel lokken en lieve woordjes eindelijk op haar schouder heeft stel ik voor om de poes in de kattenmand van mijn poezen te doen, anders schiet Sabotage misschien van pure stress ineens de straat over. En met wat geduw en geknijp persen we Sabotage samen in de mand. “Thank you”, zegt het meisje, “I’ll bring the basket back in an hour.” Maar ik heb die hele kattenmand al een dag niet meer gezien.

Update: De poezenmand kon gisteren niet teruggebracht worden omdat het meisje er een gevulde poezenmand van wilde maken. Met iets lekkers voor mij en voor de poezen. Lief! Alle vertrouwen in de mensheid weer eventjes terug!

Dat hele WK, dat kan mij dus gestolen worden. En dan heb ik het over de voetbalwedstrijden op tv, alle herhalingen, alle samenvattingen, alle nabeschouwingen, alle documentaires over voetballers, ex-voetballers, trainers en ex-trainers én alle reclames waar de kleur of het woord ‘oranje’ in voorkomt. Helaas is mijn partner P. een ex-profvoetballer en nog steeds helemaal gek van een groen beeldscherm met bewegende mannetjes. Toegegeven, een officiële wedstrijd van Nederland, daar kan ik best wel eventjes van genieten. En het nog spannend vinden ook. Maar dat voortdurende gezap! Van Nederland 2 naar de BBC naar de Duitser en weer terug. En dan dat gelul. Dat oeverloze gelul. En dan nog de samenvatting. En weer een herhaling. Doodvermoeiend. “Liefje, kunnen we geen afspraken maken over het WK?”, vroeg ik gisteravond poeslief. Nee, tijdens het WK werden er dus géén afspraken gemaakt over hoe-en-wat. Hoe ik het ook maar durfde te vragen. “Maar ik heb echt een heel goed voorstel”, zei ik. Was onmogelijk. “Okay, als Nederland speelt, dan mag je de wedstrijd zien”, begon ik. “Mogen, mogen?”, viel P. me in de reden, “ik bepaal zelf wel wat ik kijk.” Het WK haalt duidelijk niet het beste in P. naar boven. “Nee, maar luister nou even, want het is echt een goed voorstel”, zei ik. P.’s aandacht werd getrokken naar Mart Smeets. “Nou?”, vroeg hij zonder zijn blik van het beeldscherm af te halen. “Nou, alle wedstrijden van Nederland mag je zien, inclusief al het gelul, genabeschouw en gesamenvat eromheen. “En hou jij dan ook die bijdehante opmerkingen voor je?”, vroeg P., nog steeds naar Mart kijkend. “Misschien”, zei ik. “En de rest van de wedstrijden mag je ook allemaal zien, echt alles, en ik zal niet lopen zeiken, echt niet, en een potje pijpen zit er ook wel in, en ik zal boodschappen doen en koken en alles, beloofd, en allemaal met enthousiasme, heus, maar het gelul, het genabeschouw en gesamenvat van de niet-Nederland-wedstrijden, die laten we achterwege, okay?” Maar P. was alweer volledig in de ban van de bal en de televisie. Hij was net naar de BBC gezapt. En P. vond wat de presentatoren daar te zeggen hadden veel interessanter dan mijn voorstel.