#2 – LUNA EN HET MINISTECK-PAARD

Zo. Dat klote-Ministeck-paard heb ik af. Kon de afgelopen dagen aan niets anders denken dan Ministeck. Heb er gisteren zelfs over gedroomd en als ik mijn ogen dichtdoe, dan zie allerlei pixel-Ministeck-patronen voor me. Vreselijk. Verslavend. Ik moest en ik zou dat paard afhebben. Ik kon me nergens anders op richten. Daarnaast mocht ik pas een wijntje als het laatste steentje gelegd was, want met alcohol kon ik me niet goed concentreren op het paard. Manisch werd ik ervan. Zo manisch dat ik vergeten ben te roken. Ik kreeg zelfs weer kleutergedachten; Ik kap met dat kutpaard, ik ga een ander doen, deze is te moeilijk. “Mam! Hij klopt niet!” Dat soort dingen. Heb 10 uur ge-Ministeckt gisteren. Zonder stoppen, zonder tussendoor te eten of te drinken. Aan niets anders gedacht dan het paard. Heerlijk. Voor het eerst iets gevonden dat me achter m’n computer vandaan houd. Helaas is Ministecken net zo slecht voor m’n ogen en m’n rug als naar een beeldscherm staren. Misschien zelfs slechter, want al m’n nagels zijn gebroken en de complete opperhuid is van m’n duimen, wijsvingers en middelvingers gesleten. Tot bloedens toe. Maar gewoon doorgaan. Ik had tenslotte een missie. Ministecken is hetzelfde als puzzelen, borduren, breien en haken. Bezigheidstherapie. Het voelt goed om je compleet te focussen op vierkantjes van 4 steentjes, langwerpige van 3 of 2 steentjes, de steentjes in een hoek van 3 en de enkele steentje. Pure wiskunde, maar dan voor kinderen en huisvrouwen. Zonde van de tijd dus. Maar het is verslavend en verslavingen zijn er om in stand te houden. Ik heb m’n ogen nu laten vallen op een alleraardigst Ministeck-hertje. Type Bambi. Overmorgen begin ik.

(p.s: Luna logt vandaag 24 uur. Ieder uur een update!)