“WAAROM HEB JE EIGENLIJK EEN WEBLOG?”

Vanmorgen werd ik wakker met het hoofd van Dolf Jansen al scherp op mijn netvlies. In mijn slaap-waak-toestand had hij een microfoon onder m’n neus geduwd en gevraagd: “Waarom doe je dat eigenlijk, dat webloggen?” “Eh”, had ik geantwoord. En toen wist ik niet wat ik verder moest zeggen. En ik weet het antwoord nu nog niet. Niet in 1 spitsvondige zin verpakt in ieder geval. Als Dolf dat maar niet gaat vragen vanavond, dacht ik de hele dag. Tijdens elk interview dat ik de afgelopen 4 jaar heb gehad over dit weblog is die vraag me gesteld. En het enige antwoord dat ik steeds kon verzinnen was dat ik het gewoon hartstikke leuk vind om te loggen. “Ik vind het gewoon hartstikke leuk”, zei ik dan met een grote glimlach. En dat moest ik daarna dan uitleggen, want iets gewoon leuk vinden, dat kan natuurlijk niet. En dan probeerde ik het uit te leggen, maar ik heb soms het idee dat niet-loggers het nooit echt snappen. En het ook nooit zullen snappen. Dat ik nu, na 4 jaar loggen, bijna vergroeid ben met mijn weblog. Dat ik het heerlijk vind om mijn stukjes te schrijven. Om überhaupt te schrijven. Het is een verslaving en ik kan me een leven zonder haast niet voorstellen. Het is een verplichting aan mezelf en af en toe het enige constante in mijn leven. Dat ik de dingen wil vastleggen voor ik ze vergeet. Het is ijdelheid. Het is trots. Het is exhibitionisme. Het is een uitdaging. Het is allemaal van alles. Maar het is vooral gewoon leuk. En ik moet dingen doen waar ik blij van word. Net als aanstaande zaterdag weer samen met 10e een nachtje doorloggen op www.weblogqueens.nl. Dat is ook vooral gewoon leuk. En die ene vraag; “Waarom heb je eigenlijk een weblog”, die had ik dus verwacht. Ik zat er heel hard op te wachten. En die vraag stelde Dolf Jansen nou net niet. En wat hij wel vroeg ben ik alweer vergeten.