ZOEF ZOEF BRUCE
Ik vraag me wel eens af of het aan de kleur ligt. Of zwarte katten bij voorbaat irritanter, drukker en eigengereider zijn. En vooral of ze een veel grotere plaat voor hun kop hebben dan andere katten. Bruce Lee is, meer dan de andere katten, volledig geobsedeerd door eten. En dan het liefst mijn eten, in plaats van dat van zichzelf. Als ik aan het koken ben zit hij ernaast. Als het aan hem ligt op het aanrecht, maar in verband met schadelijke bacteriën geen optie. Als ik even niet kijk, dan springt hij er toch op. Niets heeft geholpen om hem dit niet-wenselijke gedrag af te leren. Schreeuwen, schelden, blazen, plantenspuit en als laatste dwangmiddel hem volledig onder de koude kraan houden; niets hielp. Drijfnat sprong hij alsnog richting de gehaktballen die ik aan het draaien was. Zoef! Eenzame opsluiting op de gang is momenteel zijn lot. Een lot dat hij overdag overigens met plezier lijkt te dragen, omdat hij dan fijn naar buiten kan kijken. Als het donker is miauwt hij echter het hele huis bij elkaar. Het erge is dat P. en ik hem vooral erg schattig vinden. Dan zitten we gezellig aan tafel te eten en dan piept Bruce met zn grote, bolle ogen boven de tafelrand. Van links naar rechts kijkend. Van P.s bord, naar mijn bord. Om daar net zo lang lief te zitten wezen tot we hem niet meer in de gaten hebben. En dan ineens toe te happen. Zoef! Weg naar beneden, met een stuk ham in zn bek dat groter is dan zn kop. Of een stuk biefstuk. Of een stuk bloemkool waarvan hij dacht dat het een lamskoteletje was. Vuilniszakken worden opengereten om de lege blikjes kattenvoer uit te likken. Een net gekochte cake wordt van de keukentafel gegooid om stukken cake met plastic en al door te slikken. Hard geworden jus wordt uit een koekenpan gelikt. Het is een drama, dat is het. Maar Bruce zorgt uiteindelijk wel voor netheid. Boodschappen moeten meteen weggezet en na het eten moet alles meteen in de afwasmachine.
Onze, ook al zwarte kater, was net zo happig op ieder stukje voedsel dat hij tegen kwam. Eerst ga je nog twijfelen of hij niet te weinig eten krijg, daarna word je goed pist en dan als laatste oplossing alles maar goed opruimen of snel wegrennen als hij je eten ziet, hahaha.
Wij hebben trouwens geen bruikbare oplossing gevonden om hem te stoppen. Succes!
Ik herken het gedrag! Vreemd genoeg heb ik geen kat… ;-)
Katten kan je helaas weinig aanleren…
Succes.
Bruce Lee (de acteur) die
Jiddu Krishnamurti bewonderde.
En begreep.
Yep.
Haha, leuk, Luna.
Bij mij is het de zwarte die geobsedeerd is door knuffels, en het lapje dat vooral aan eten denkt. Dus toch geen kleur-ding denk ik.
Toen ons katertje gecastreerd werd, ben ik vermanend door de dierenarts assistente aangesproken dat hij toch echt op diëet moest. We zijn het aan het proberen….
p.s. ons zwarte katertje
Jachtinstinct. Gewoon wat losse muizen aanschaffen.
Ik zou gewoon die potten en pannen op tafel laten staan. Leker economisch! ;-) :p
Ik vraag me altijd af waarom katten het nodig vinden om het eten dat ze krijgen cq jatten het halve huis door te slepen voordat ze er echt aan beginnen. Dat ze je cake jatten is al irritant, maar dat je de rest van de week overal brokken zompige cake tegenkomt is nog kutter…
Sjezus. Even dacht ik dat je mijn – ook zwarte – kat zo nu en dan over de vloer hebt. Maar dan had je vast verteld over Mauro’s wraak. Dat gaat als volgt: na een bestraffing loopt ‘ie gepikeerd weg om vijf tot tien minuten later terug te sluipen en zich verdekt achter de bestraffer op te stellen. Dan gaat hij zitten, tilt zijn rechterpoot omhoog en slaat zijwaarts toe. Waarna hij triomfantelijk – staart en koppie omhoog – wegloopt.
Vooral geinig wanneer er publiek bij is, dat stom- en stomverbaasd is.
Moet altijd zo lachen om je geweldige verhalen over Bruce Lee, ik zie het helemaal voor me.
Helaas heb ik hier ook zo’n zwart monster, die het vorige week wel heel erg bont maakte toen ‘ie een krop sla (!) grommend van het aanrecht gristte en er grommend mee onder de kast verdween…
Ik heb thuis een zwarte poes, gesteriliseerd, moet ik me nu ook druk maken? Ze is nu “nog” erg lief, alhoewel ze wel graag alle planten van de vensterbank afgooid, heeft ze nog niets van het aanrecht gestolen.
Geen kippeboutje, varkenslapje of biefstuk is nog veilig. Zowel ons getijgerde als wit met zwarte spikkeltjes-exemplaar grissen als ze maar even de kans krijgen alles weg. Zelfs als het op de bbq ligt te bakken. Alhoewel die laatste daardoor nu met een verbrand pootje opgescheept zit.
Onze zwarte poes had het vooral op mijn oma’s eten voorzien (oma woonde naast ons). Als het haar gelukt was naar binnen te sluipen zonder dat oma of opa het zag, verdween er wel eens een hele makreel (!) of karbonaadje uit de pan. Thuis probeerde ze het niet eens. Nu is ze 21 en gezapig, al gaat ze nog steeds op de stoel (nooit op tafel!) zitten als er iets lekkers gegeten wordt aan tafel.
Mmm, dus we zullen jouw monster waarschijnlijk nooit terugzien in zo’n afgrijselijke Sheba-reclame. Ben maar blij!
Mijn zwarte kater wil vooral een keer extra eten zonder dat de anderen het zien. Maar mijn eten jatten doet-ie niet. Daar ben ik te snel voor :)
Is het geen tijd voor Bruce Lee wallpapers?
(pleeeeaaasse)
http://www.topsitelists.com/bestsites/ciaracat/topsites.html
haha ik heb 3 katten en ik herken het gedrag van bruce ook terug in mijn zwarte kater , echt ik las het gisteren hardop voor aan mijn vriend en ook hij moest meteen lachen erom. helaas denk ik niet dat het met kleur te maken heeft want ik heb een rood witte kater die ook heel erg is als het op eten aan komt,
katten…. met ze leven is soms erg vermoeiend maar je wil ze echt niet meer kwijt he ;-)
Die lege kattenvoerblikken kun je trouwens beter even samenknijpen voor je ze weggooit. Het is voorgekomen dat een kat er met z’n koppie in vastraakte. Wèl weer een komisch gezicht natuurlijk, maar ja, als je er niet bij bent maakt dat zo’n herrie voor de buren…
Hij heeft ook een echte killerkop… Onze zwarte poes daarintegen is zo mak als een lammetje, altijd geweest ook, en de lapjes is een duivel!