YOU CANNOT CHANGE THE INEVITABLE
Dat ik niet het type ben om geestelijk in te storten, wil niet zeggen dat het lichamelijk allemaal zo lekker gaat. Nu schrijf ik al bijna 12 jaar op dit blog en mijn fysieke geschiedenis laat zich lezen als een rennen-rennen-rennen-crash-rennen-rennen-rennen. Niks mis mee. Ik was als kind ook altijd standaard ziek in de kerstvakantie. Maar ik begin nu echt te merken dat ik ouder word. De crashes van vroeger zijn peanuts vergeleken met de totalitaire moeheid die zich de afgelopen maand heeft gemanifesteerd. ‘Ja, maar, Luun, je hebt ook nogal wat meegemaakt, het afgelopen jaar.’ Ja, ja, I know, maar ik wil nu toch graag m’n eigen lichaam weer terug. Ik voel me momenteel gelukkig in m’n hoofd, maar ongelukkig met m’n lijf en van de gedachte dat ik de 40 nader word ik alsnog ongelukkig in m’n hoofd. Hetzelfde geldt voor de verkering, zodat we gezellig tegen elkaar kunnen klagen en we roepen elke dag dat we het niet meer trekken, maar de volgende ochtend staan we gewoon om 6:00 op om weer door te gaan. De verkering kreeg 2 weken terug ineens een blauw oog en ik had ‘m echt niet geslagen. Echt niet. Het blauwe oog werd steeds blauwer en hij ging ook wat troebel zien en omdat het echt niet vanzelf over leek te gaan ging de verkering naar de huisarts. En van de huisarts werd hij meteen doorgestuurd naar de oogarts die concludeerde dat een griepvirus was doorgeslagen op J.’s ogen. “Dat is lang, heel lang geleden dat ik dat gezien heb”, zei de oogarts. Te lang doorlopen met een griepje en geen rust nemen, was de oorzaak. De verkering wilde diezelfde avond een nachtdienst in de sneeuw buiten gaan draaien, maar toen heb ik ‘m alsnog geslagen en gedreigd met echtscheiding als hij zou gaan werken. Ikzelf heb al 3 weken barstende hoofdpijn. En pijn in m’n nek. En m’n onderrug. En m’n knieën. En ik probeer al 3 weken een andere oorzaak dan een algehele lichamelijke crash te vinden: “Misschien moeten we andere hoofdkussens in bed?” Of: “We moeten het raam in de slaapkamer ’s nachts niet vergeten open te zetten. Of: “Ik denk dat ik gewoon te weinig vocht binnen krijg overdag.” De verkering kwam met: “Je zit natuurlijk de hele dag in de verflucht, daar krijg je ook hoofdpijn van.” Ik word gewoon oud. And it’s inevitable. Daar krijg ik hoofdpijn van.
Ach, mens, ik ben 55, maar als ik jouw tekst goed begrijp, voel ik me een stuk jonger dan jij. Mag ik een suggestie doen? Ga twee keer per week een kilometer zwemmen. Hartstikke goed voor je lijf en het geeft ook nog een enorme dopamine-rush, dus het helpt tegen stress en depressies. Lekker in de sportbaan: http://www.sportfondsen.nl/Accommodatie/SportPlaza%20Tiel/Paginas/Banenzwemmen.aspx
Ja maar, ja, maar Henk! Ik loop elke dag al 1,5 uur met de hond! :-)
Schaf je dan een zeehond aan voor het zwemmen, schat.
Ik ben 62 en hartstikke actief. Een jaar lang reed ik alleen motor en voelde me een oude man toen ik door de pekel weer moest fietsen. Maar na twee weken fietsen ga ik weer met een bloedgang tegen de helling op. Neem je vader, die had toch lichamelijk werk en presteerde prima als ik het me goed herinner? Beschouw het maar als een dipje, je komt er heus wel weer bovenop.
Toevallig heb ik net te horen gekregen dat mijn conditie is verbeterd nu het (eeuwige) overbelasten er af is gehaald. Meetbaar verbeterd dus. Even rustig aan om bij te tanken misschien niet zo’n gek idee.
zo’n pup alleen al was hier al
reden om in te storten ;-)
Oooooooooo, je wandelt elke dag anderhalf uur met de hond! Tja, dan is er niks aan te doen, dan is algehele aftakeling voor je veertigste bij jou inderdaad inevitable. Maar even serieus: lopen met de hond heeft je hoofd-, nek-, rug-, etc.pijn niet opgelost. Zwemmen zou wel kunnen schelen. Maar het is maar een suggestie. Je moet natuurlijk zelf uitmaken of je er zin in hebt.
lastig, lastig, hoe krijg je je hoofd leeg…bijslapen is niet altijd de oplossing, als je al de kans krijgt.
Lastig, lastig..je schrijft t zelf al..toch dat college psychologie wat je ooit hebt gevolgd..hoe krijg je je hoofd leeg. Bijlslapen als je de kans krijgt werkt onvoldoende..
Volgens mij moet je even eruit. even weg van alles?
Ga eerst eens naar de dokter en laat je bloeddruk eens nameten, als dat goed is ,ga dan lekker naar een wellnesscentum en ga lekker bubbelen of huur een huisje op vlieland en ga 2 weken helemaal niets doen,behalve wandelen. van 3 weken hoofdpijn wordt je hartstikke chagrijnig . (tenminste ik :-) )
2012 was niet jullie jaar, dat kost allemaal verkeerde energie en daar gaat zelfs een paard van liggen.
Leg de lat niet zo hoog,en wees heel trots op jezelf. Hoe jij je staande hebt gehouden is hardstikke knap.
Daar zou je een lintje van de koningin moeten krijgen, en dat is geen gein.
We hopen met jullie dat mama Luna de stijgende lijn vast mag houden. Dan zakt jouw moe zijn en stress langzaam maar zeker.
Alle lichamelijke klachten zijn een waarschuwing, HOOOOO STOP. Maar dat hoeft ik je niet te vertellen.
En zwemmen is niet jouw ding, wel jammer want het is zeker een hele goede ontspanner. Laat je eens lekker masseren, een ontspanningsmassage en lekker met je voeten in de knabbelvisjes, bioscoopje, drankje met de buuf.
Komt helemaal goed, veel knuffels xxx
ik wens je een ontzettend gelukkig nieuw jaar, met alles d’r op en d’r an. voor jou én de jouwen!
Pfff, meid, je bent overspannen aan het raken en als je niet luistert naar je hoofd, dan neemt je lijf het over. Met steeds irritanter klachten tot je een keertje snapt dat het daaraan ligt.
Weet je Luna je moet niet zo zwelgen. Pak die dingen aan die wél goed zijn. Zelf in het verhaal van je moeder zitten positieve dingen. Ze leeft toch nog? Weet je hoeveel er *niet* meer leven?
Ik heb net wat terug gekeken naar je stukje van 2012 en de teneur is vrijwel allemaal in mineur. Doe daar wat aan. Wees gewoon weer eens blij, blij met iets kleins. Daar krijg je ook (weer) energie van.
Luun, de Jehova´s hebben je blog ontdekt!
8-O
Zag dat climaximaal.nl nog wel gevuld wordt. Maar hoe is het meer privé in huize Maanisch? xxx
Ik ben het helemaal met Roland eens. Zoek het geluk in kleine dingen. Count your blessings. Het leven is toch mooi?