WATCH AND LEARN, LEARN, LEARN
In de film ‘Contact’ zit Jodie Foster in een ruimteschip en alles om haar heen beweegt en ze weet niet waarheen en waarvoor, maar zij is er nog en weet met haar laatste kracht, energie, weet ik veel wat, nog te zeggen, fluisteren, als een mantra te herhalen: ‘I’m okay to go. I’m okay to go.”
In de film ‘Awakenings’ zakt Robert de Niro, na een tijd in staat te zijn geweest om normaal te communiceren, weer langzaam terug in zijn coma. Hij zit als een schuimpje in een stoel en dwingt zijn psychiater om op te schrijven en te registeren wat er met zijn lichaam gebeurt: “Learn, learn, learn!”
Ik kom nu al een week bij mamma op de Intensive Care en iedere keer kijk ik haar aan.
Ik zie haar lichaam langzaam de strijd verliezen.
Iedere keer gevraagd: “Lukt het nog mam, zit jij er nog in?”
Iedere keer knikte ze van ‘ja’.
Mijn moeder is een tijger. Een bloody fucking tijger.
Gisteravond stelde ik dezelfde vraag.
En met alle kracht die ze nog in zich heeft, want hoeveel kracht moet je hebben als je aan de beademing ligt en weet ik veel hoeveel medicamenten in je lichaam gepompt krijgt om je in leven te houden, met al die kracht keek ze me aan en schudde heel hard van ‘nee’. Ze was even daarvoor al bezig geweest om alle snoertjes en stekkertjes uit haar lijf te trekken, vertelde de verpleegkundige later.
“Heb je er geen zin meer in, mam?”
Nee.
“Heb je geen zin meer om te vechten?”
Nee.
“Doe het dan voor mij, schatje”, zegt m’n vader.
Smeekt m’n vader.
“Doe het dan voor ons.”
“Wij kunnen niet zonder jou.”
“Ik kan niet zonder jou.”
“Want jij bent mijn schatje.”
“Jij hebt deze week al voor ons gedaan hè, mam?”, zeg ik.
Ja.
Ze is er nog.
En mijn moeder zit er nog in.
Maar ze is totally okay to go.
Poeh heftig! Maar als zij totally okay to go is kan je niets anders doen dan okay zijn om er voor haar te zijn, die laatste tijd. Ik las ooit ergens: “ieder afscheid is het begin van een herinnering” Ik denk dat jullie hele mooie herinneringen aan je moeder hebben. Veel sterkte!
wat schrijf je prachtige, kwetsbare en ontroerende stukjes in deze heftige periode. ik ken je niet,aleen van hier, maar ben erg geraakt door wat je schrijft en wat je nu doormaakt. a hug xxxx
Diep respect voor hoe je het allemaal van je afschrijft voor verlichting van de druk.. Heel veel sterkte in deze vreselijke tijd!
Het gaat ook wel erg snel, allemaal.
Oh godver….en nu heb je me aan het janken! Het is al zovaak gezegd maar heel veel sterkte,ook voor papaluna. Wat moet dit vreselijk moeilijk zijn.
Meisje, meisje… wat maken jullie allemaal mee de laatste weken… wat gaat het snel en wat is het verdrietig allemaal. Arm om je schouder C.. en dikke kus.
Hoe hard en dapper iemand kan vechten!
Sterkte!!
Wat moeilijk Luna, en verschrikkelijk herkenbaar. Los laten is zó moeilijk. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Wat supersterk van je dat je aan het loslaten bent, want dat is zo ontzettend moeilijk. Je mamma is een hele sterke, dappere vrouw en wat lijk je op haar! Ik vind je pappa ook zo sterk, na al die jaren samen, zijn vrouw zo te zien lijden moet verschrikkelijk zijn. Maar wat houdt hij zich goed en sterk. Ik heb enorm veel bewondering voor jullie. En natuurlijk voor J. die jullie zo enorm steunt….. Heel veel sterkte. Dikke zoen X
Heel veel sterkte! Zo dapper en zo mooi hoe je dit schrijft. Ik wens je heel veel kracht toe.