TE VROEG GEJUICHT
“Als ik er niet meer ben”, zegt m’n moeder, “dan mag je alles gewoon weggooien hoor”, en ze wijst naar alle knutselspullen die in ladekasten om haar heen staan.
“Hallo!”, zeg ik, “je was toch nog niet van plan om het bijltje erbij neer te gooien hè?”
“Nee, maar ik zeg het maar even, je hoeft niks te bewaren, mij interesseert het niet.”
“Laten we nou eerst donderdag maar afwachten, misschien valt het mee en hebben ze dat kleine stukje kanker dat er sowieso nog zat op de foto’s gezien?”
Maar ja, toch weer die angst.
Dinsdagochtend kreeg mamma een telefoontje van de huisarts. De uitslag van het bevolkingsonderzoek borstkanker was niet goed. Meteen donderdag terugkomen voor een nieuwe röntgenfoto’s en een bioptie. Verbazing en verslagenheid in huize Van den Heuvel alom. Want m’n moeder is het afgelopen jaar door zoveel scans gegaan, MRI-scans, CT-scans, weet ik veel hoeveel onderzoeken, operaties, weet ik veel hoeveel bloedonderzoeken. En dan zou ze nu ineens ook borstkanker hebben? We vonden het überhaupt al raar dat ze naar dat bevolkingsonderzoek toe moest, maar de huisarts had toch geadviseerd om te gaan, want de ene kankersoort hoeft niets met de andere te maken te hebben.
Dus ja, toch weer die angst.
M’n moeder is sinds ze thuis is zoveel stappen vooruit gegaan. Alle onderzoeken waren steeds goed. Ze hoefde niet aan de chemo. Ze hoefde niet bestraald te worden. Ze kwam aan, is na maanden eindelijk weer op haar oude gewicht. Toen ze in december thuis kwam ging ze overal naar toe met een rolstoel, daarna met een rollator en nu wandelt ze elke dag weer 3 kwartier zonder hulpmiddelen. Haar huishouden is een stuk beter op orde dan dat van mij en ze zeemt zelfs de ramen. Ook de buitenramen van de bovenverdieping, een klusje wat ik in m’n leven nog niet gedaan heb! En ze voelt zich niet alleen goed, ze ziet er ook supergezond uit.
“Ah joh, ma,”, zegt de verkering,”anders wordt jij toch gewoon de Angelina Jolie van Nederland? Je lijkt er ook wel een beetje op.”
Humor.
Gecombineerd met een beetje angst.
O brrrrr. Ik wilde juist nog even een fijn positief stukje gaan typen onder jouw vorige blog…
Nu maar weer: sterkte en ik duim dat het meevalt!
Hè getsie! Je Ibizaweek was goed getimed, voor de ´nieuwe ronde´. Duim duim sterkte! Gelukkig is je mam na een jaar nu wel weer ´op volle kracht´ geraakt.Hopen dat dat helpt!
Kan alleen scheldwoorden bedenken en daar schiet je ook niets mee op. In plaats daarvan heel veel sterkte met weer wachten op weer uitslagen. En hopen op het beste. Liefs & xxxx
Dag Lieve Luna,
Niet te veel zorgen maken. Dit type onderzoek staat er om bekend dat er veel “vals positieven” opduiken. Dat wil zeggen dat veel vrouwen in eerste instantie ten onrechte slecht nieuws krijgen. Dat komt aan de ene kant doordat de test niet honderd procent betrouwbaar is, maar gelukkig ook doordat het aantal vrouwen zonder borstkanker veel groter is dan het aantal vrouwen met borstkanker. Daardoor is het aantal vrouwen dat in eerste instantie ten onrechte de diagnose ‘borstkanker’ krijgt ook relatief groot, groter dan je op het eerste gezicht zou denken. Lees bijvoorbeeld dit Engelstalige artikel over de statistiek achter dit soort onderzoeken (maar je kunt het ook nalaten, want het is een aardige hersenkraker en ik weet niet of je daarop zit te wachten):
http://instructional1.calstatela.edu/dweiss/Psy302/Confusion.htm
Of
http://www.stat.auckland.ac.nz/~iase/publications/icots8/ICOTS8_PL3_GIGERENZER.pdf
Hoe dan ook, sterkte! En ik hoop dat het gewoon allemaal in orde is (grote kans).
Humor en angst… het is een combinatie die nu goed werkt. Sterkte voor morgen….. Het liefste schrijf ik natuurlijk ‘komt wel goed schatje’, maar dat gebruik jij al bij andere zaken. En het zet je op het verkeerde been want wie zegt nu zoiets als het zo spannend is in huize Luna. Sterkte dus.
Hoe ouder ze is, hoe langzamer het gaat, mocht het mis zijn… Sterkte!
http://www.dickblogt.nl/oude-boom/