Hij woont aan de overkant en als ik achter m’n computer zit kan ik bij hem naar binnen kijken. Hij heeft een oranje lamp en 2 koekenpannen aan de muur. Ik zie hem wel eens lopen met een telefoon in z’n hand. En ik zie hem vaak achter zijn computer zitten. Ik heb me wel eens afgevraagd of hij mij zou kennen. Mij als Luna. Als dat zo zou zijn, dan zou ik me toch een stuk ongemakkelijker voelen achter m’n computer in m’n roze pyjama zonder make-up. En volgens mij loop ik ook wel eens per ongeluk half naakt langs de ramen. Nu ontving ik vanmiddag een mailtje: ‘Ik las laatst dat je binnenkort gaat verhuizen, hartstikke leuk natuurlijk voor jou, maar ik ben m’n buurvrouw kwijt. Je kent mij verder niet, of misschien eigenlijk wel, maar in ieder geval woon ik bij jou aan de overkant. Ik verbaasde me al een tijdje over het aantal uren dat je achter de computer doorbracht, maar je komt er niet zo gemakkelijk achter wat iemand de hele dag zit te doen en meestal is het ook niet zo interessant. (… ) Tot van de zomer, je ging toen buiten zitten met iemand, met de computer omgedraaid om naar een radioprogramma te luisteren. Het geluid hard aan, rosétje erbij, het zag er erg gezellig uit. De uitzending bleek over webloggen te gaan, een fenomeen waar ik nog nooit van gehoord had, en de webadressen werden een paar keer vermeld, dus ik dacht: ik zal eens kijken wat de buurvrouw uitspookt. (… ) Eerst vond ik het een beetje gênant om iemands privé-leven zo openhartig in te zien. Het is vanuit mijn huis helemaal gek, omdat ik ook nog in je keukentje kan kijken. Het wordt een filmisch beeld zo. Beetje abstract. Luna’s wondere wereld live. (… ).’ Mijn nieuwe buurman E. is net langs geweest om een wijntje te drinken. Maar ik ga toch echt verhuizen over 2 weken. Naar een kantoor zonder ramen.

Het meest fantastische van verhuizen is dat je de helft van alles wat je hebt gewoon weg kunt gooien. Zo heb ik net voor waarschijnlijk de laatste keer in dit huis ons bed verschoond en ik heb het beddengoed gewoon in de vuilnisbak geflikkerd! Fantastisch gevoel en het scheelt mij weer een was. Vorige week toch 3 nieuwe dekbedhoezen gekocht, inclusief 8 losse kussenhoezen, in de kleuren rood, roze en paars. En de afgelopen maanden heb ik 10 setjes handdoeken en theedoeken in regenboogkleurtjes bij elkaar gekocht, dus momenteel worden de oude handdoeken en theedoeken na gebruik ook weggeflikkerd. Ik heb zelfs het afgelopen jaar allemaal nieuwe lingeriesetje gekocht, die tot op de dag van verhuizing niet worden gedragen. Per vandaag kan ik dus ook na dragen m’n oude behaatjes en slipjes gewoon weggooien in de vuilniszak. Ditzelfde verhaal geldt voor sokken. Vorige week een grote keukenschoonmaak gehad, waarbij ik zo’n 6 vuilniszakken vol over-de-datum-producten, kerstpakket-producten, stukgeslagen potten, troep en zooi naar buiten heb gedragen. Inclusief 5 tassen vol lege alcoholflessen. Ik kijk al uit naar de dag, waarschijnlijk over 2 weken, dat ik het complete servies uit onze studententijd tegen de vlakte kan gooien! Niks sentimentele waarde, want van inmiddels al 20 jaar overleden oma’s en opa’s, weg met die troep! En straks ga ik me bezighouden met oude kleding en schoenen. Die van mezelf en die van P. en alles wat me niet meer bevalt flikker ik in een vuilniszak voor Humanitas. Opgeruimd staat netjes! M’n Hello Kitty-spulletjes zitten al veilig ingepakt en m’n computer verhuist als laatste! Je moet geen spijt hebben van de dingen die je hebt weggegooid, maar spijt hebben van de dingen die je niet hebt gekocht!

Dat Suffie een oppassende logger is, met hooguit een lichte fixatie ten aanzien van seksspeeltjes, behoeft geen betoog. Desondanks liet Suffie zich dit weekend vrij gemakkelijk door Luna overhalen om samen met Suffinnetje een bezoek te brengen aan de Kamasutra-beurs. Suffie en Suffinnetje waren vastbesloten de ultieme beurssensatie in alle volheid tot zich te nemen. Na de eerste verwondering bij het afrekenen van de toegangsprijs, werden Suffie en Suffinnentje meegesleurd in de overvloed van lingeriesetjes, zweepjes, dildo’s, latex ondergoed en kunstkutten, maar ook van sierraden, whirlpools, beddengoed met erotisch poserende giraffen en penisvormige winegums. Tot Suffie’s verbazing onderging Suffinnetje het vleeskleurige geweld met stoïcijns gemak, als een echte Woman of the World, neuzend tussen de kanten slipjes, friemelend aan topjes en bovenstukjes en rinkelend met kettinkjes en tepelpiercings. De enige waarneembare vorm van opwinding toonde ze bij de Comet, een doorzichtige vibrator met metalen kogeltjes die nog het meeste weg had van het opengewerkte model van een automotor, waarin de cilinderkoppen met stoer geweld stampend en grommend hun werk deden. Slechts met zichtbare moeite deed ze afstand van de indrukwekkend pompende machine, die was voorzien van een afstandbediening met meer knoppen en schuiven dan de gemiddelde Deejay-mixer. Op de stand van FOXY vond het geplande rendez-vous plaats met Luna, waar Suffie’s hormonenhuishouding ernstig werd verstoord door een tamelijk anatomisch correcte jongedame, die zich niet alleen door Luna op de set Full Monty liet fotograferen ten behoeve van de beursspecial, maar de omstanders tevens een gulle blik gunde in haar diepste interieur. Terwijl Suffie aan de VIP tafel hoofd en bloedsomloop koelde met enkele glazen wijn, aangeslagen door dit gratis gynaecologiecollege, bladerde Suffinnetje achteloos door de rondslingerende FOXY’s, alsof ze bij de tandarts wat Viva’s doornam. Suffie nam een kloek besluit en sprintte naar buiten. Door de snijdende kou speurde Suffie over het Scheldeplein naar een pinautomaat, trok zijn spaarrekening leeg, sloeg een bewaker knock-out om weer naar binnen te komen en schafte zich een splinternieuwe Comet aan. Tenslotte is het dit jaar maar één keer kerst…
www.suffie.com