Vriend H. had ons uitgenodigd voor een etentje, dus P. en ik namen vrijdag de bus naar Amstelveen. Na wat borreltjes in de tuin vertrok vriend H. richting keuken. Dus vertrok iedereen, inclusief de wijnglazen, ook richting keuken, want in de keuken wordt het altijd pas écht gezellig. Hangen aan de bar, hangen tegen het aanrechtblad, zitten op het aanrechtblad en ondertussen nog een wijntje. Mijn blik viel op de keukentafel. Daar lag een blocnote met lijntjes. En keurig in de linkerbovenhoek was H. begonnen met het noteren van de boodschappen. Shit, een kerel die een paar dagen van tevoren een boodschappenlijstje maakt, dacht ik. Die wil ik ook. “Jeetje, H., wat goed! Ik vergeet altijd zo’n lijstje te maken en daardoor missen er nog wel eens essentiële producten in ons huishouden” zei ik. “Ik heb van alles 2”, vertelde H., “en als er van de 2 flessen olijfolie nu eentje op is, dan zet ik dat meteen op het lijstje. Ik haal eens per week boodschappen en zo weet ik zeker dat ik nooit zonder olijfolie kom te zitten.” Deze man had een systeem! Een jaloersmakend systeem. Ik heb wel altijd 2 flessen wijn in huis. Dat dan weer wel. Maar verder is er in huize P. en Luna weinig systeem te vinden. Ik haalde P. erbij. “Moet je kijken!”, riep ik. Ook hij was zwaar onder de indruk. We zijn allebei groot fan van een gestructureerd huishouden, maar allebei te druk met andere dingen om het voor elkaar te krijgen. Als ik al een boodschappenlijstje maak, dan is het 5 minuten voordat ik richting supermarkt vertrek. Om dan vaak alsnog het briefje te vergeten en in de supermarkt random wat producten in m’n mandje te gooien. En er dan thuis achter te komen dat ik het belangrijkste ingrediënt ben vergeten. Kan ik weer terug.

“Zeg Luun, heb jij het nieuwe, hippe drankje eigenlijk al geprobeerd?”, vraagt ex S. me nonchalant terwijl hij net een hap van z’n sushi neemt. Ik kijk hem aan en vraag me af hoe hij dat nou kan weten. Van dat nieuwe hippe drankje. “Oh, je bedoelt saketini?”, vraag ik net zo nonchalant als hij. Dat bedoelde hij inderdaad. “Hoe weet jij dat nou man?”, vraag ik. Had hij ergens gelezen. “Jesus, S.! Lees jij de Cosmo!?” Lag ergens op een tafeltje. Kapper. Natuurlijk. In de Cosmopolitan stond een tijdje terug een interview met Plum Sykes, schrijfster van ‘Bergdorf Blondes’. Haar werd gevraagd wat momenteel helemaal hip was in New York. Toen zei ze dat saketini momenteel helemaal hip was in New York. En dat dat een combinatie was van sake en martini. En aangezien ex S. en ik toevallig in een Japans restaurant zaten, werd het tijd voor zo’n saketini. “Volgens mij is het wel een lekker aperitief”, zegt ex S. en ik ben het met hem eens. Tijdens het toetje bestellen we er 2 waarbij we de serveerster melden dat de sake gewoon koud bij de martini geschonken kan worden. Al weten we dat zelf ook niet zeker. Ze knikt beleefd, maar kijkt ons aan alsof we niet helemaal lekker zijn. Lekker waren wel onze saketini’s. Daar hebben wij er zoveel van gedronken tot we waggelend, maar wél helemaal hip, naar huis liepen. Maar het zat me toch niet lekker. Warme of koude sake. Ik moest het zeker weten. Wat research op internet leerde me dat saketini helemaal niet bestaat uit sake en martini. Saketini bestaat uit gin met sake. Of uit wodka met sake, daar zijn de virtuele cocktailshakers het ook niet over eens. Het is in ieder geval geen drankje van sake met martini, wat overigens niet betekent dat die combinatie niet te zuipen is. Ik belde ex S. net om mijn bevindingen te vertellen. Hij kwam net als ik niet meer bij van het lachen. “Wat waren we helemaal hip hè?”, zei ik. “Echt wel”, zei hij.

p.s.: Dit is nu wel de eerste Nederlandse site waarop vermelding wordt gemaakt van het woord ‘saketini’. Dat is dan wél weer helemaal hip.

Het voelt als gisteren dat mijn eerste stukje tekst op internet te lezen was. In werkelijkheid is het precies 3 jaar geleden. De tijd vliegt niet alleen als je het naar je zin hebt, de tijd vliegt gewoon over het algemeen heel snel. Van www.electricluna.nl naar www.maanisch.com. Van een kamertje van nog geen 25 vierkante meter in Amsterdam-West naar een eigen huis in Amsterdam Centrum. Van 1 kat naar 4. Van een site waarvoor ik het eerste halfjaar betaald kreeg, naar een site waar ik geld op moet toeleggen. Van roker naar ex-roker. Van een ik-moet-elke-dag-schrijven-mentaliteit naar een ik-schrijf-als-ik-zin-heb-mentaliteit. Van agressief naar depressief naar manisch en weer terug. Van af en toe gillend voor de computer zitten en roepen: “Lees dan! Stelletje eikels! Lees! Als het zo moet dan doe ik het niet meer!” Naar een rustig lezen van irritante reacties en zeggen: “Zucht.” Van een zoeken naar wie ik ben en wat ik wil naar een nog steeds zoeken naar wie ik ben en wat ik wil. Van een site die niet eens op m’n eigen naam stond naar een eigen site én een eigen server. Van een leven waarin ik bijna elk weekend ging stappen met een xtc-pil naar een iets rustiger bestaan met minder stappen en minder drugs. Van niet-nerd naar beetje-nerd. Van een vaste baan als eindredacteur bij Reload naar een baan als freelance tekstschrijver. Van een site met nog geen 10 bezoekers per dag naar een site met soms wel 1000 dagelijkse lezers. Van 59 kilo naar 66 kilo. Van willen shockeren naar willen enthousiasmeren. Van 50 Mb naar 5 Gb. Van bezoekers die per ongeluk op m’n site terechtkomen tot een grote groep vaste bezoekers die dagelijks of wekelijks even komen checken. Van mezelf naar mezelf. Van Luna naar Luna. Hoera!