Koninginnedag betekent voor mij vroeg opstaan, uur of 6.00, biertje erin en dan de hele dag langs alle kraampjes, standjes en vloerkleedjes. Althans, dat bedenk ik mijzelf altijd de dag voor Koninginnedag. En dat was ook het plan voor dit jaar. En ik stond ook inderdaad om 6.00 op en liep om 7.00 met mijn eerste biertje door de straten. Heel Amsterdam ademde nog rust uit. Heerlijk. Ik kocht een 60’s-jurkje, 2 kookboeken, 10 paar sokken en was om 10.00 weer thuis om met vriendin I. en vriend G. een fles champagne leeg te drinken. Om daarna met z’n drieën verder te gaan struinen langs de kraampjes. Maar al na 10 minuten kocht ik een Mariabeeld dat eigenlijk te zwaar was om te dragen. Dus dat moest eerst even thuisgebracht. En eenmaal thuis konden we er ook best nog wel een biertje bij nemen, en vooruit, voor de zekerheid ook een boterham met kaas. En dan nog maar een biertje. “Ik vind het niet erg om hier de hele dag te blijven hoor”, zei ik voorzichtig. Vriend L., die inmiddels ook was gearriveerd, keek me begrijpend aan. Die wou ook niet weg. Maar we moesten. Want lekker weer. Dus wij met z’n allen naar de Jordaan. En daar was het druk. Veel te druk. Jesus, wat was het druk. Maar ik hield vol. Toch zeker wel 2 uur. En toen had ik het helemaal gehad. Met al het oranje om me heen. Ik wou naar huis. Nu. Nu. Nu. Maar een wandeltocht in m’n eentje naar huis zag ik helemaal niet zitten. Zucht. De verlossing kwam van vriend L. die ook niets liever wilde dan naar huis. Hoera! Wij namen nog een biertje voor onderweg en besloten ons met een blik op oneindig in de hossende, oranje mensenmassa te storten. Om 15.00 lag ik samen met vriend L. compleet uitgeteld tussen de kussens. “Zo, echt wel blij dat we thuis zijn”, zeiden we tegen elkaar. We zijn 12 uur in die kussens blijven liggen en hebben de rest van Koninginnedag aan ons voorbij laten gaan.

“Goedemorgen”, zei een doe-het-zelf-mannetje in een doe-het-zelf-zaak, “kan ik je misschien helpen?” “Hoi”, zei ik, “ik zoek zo’n dingetje waarmee je een deurklink open kan maken. Zo’n draaidingetje.” Het doe-het-zelf-mannetje keek me aan met een ach-wat-schattig-een-klussende-vrouw-glimlach. “Ja, daar kan ik weinig mee natuurlijk”, zei hij. “Ja, dat dacht ik al”, reageerde ik, “daarom heb ik er maar even een foto van gemaakt.” Dit vond het doe-het-zelf-mannetje wel inventief en zijn ach-wat-schattig-glimlach veranderde in een jij-bent-zo-dom-nog-niet-glimlach. Ondertussen pakte ik mijn digitale camera en liet hem de foto zien van de deurklink die ik niet open kon krijgen. “Kijk, dit ding, hier, daar moet ik een draaiding voor hebben. Zodat die hele klink van de deur kan.” Het doe-het-zelf-mannetje trok een laatje open, haalde er een draaidingetje uit en gaf het aan mij. “Ja, precies, dat bedoelde ik”, zei ik. “En dan zoek ik ook nog spul om gaten in een muur te dichten en spul om gaten in een betonnen vloer te dichten, maar wel zodat je het daarna kan verven met roze hoogglans.” “Verder nog iets?”, vroeg het doe-het-zelf-mannetje. “Nou, eigenlijk zoek ik nog een handige man”, antwoordde ik. “Nou, dat is toevallig”, zei het doe-het-zelf-mannetje en hij keek me daarbij net iets te lang aan, “ik zoek nog een handige vrouw.” Zo. Dit was flirten voor beginners. Ik overwoog om een affaire met deze doe-het-zelvert te beginnen. Want was dit niet waar ik al 2 jaar naar hunkerde? Een klusjesman? M’n eigen Nico Swinkels? Dat ik tijdens de bloemkool met een speklapje mijmer over dubbele klapramen en dat die er een week later in zitten? Mijn gedachten vlogen razendsnel door het huis en ik schatte dat mijn affaire met deze doe-het-zelvert maar zo’n 2 maanden hoefde te duren. Ik twijfelde. Partner P. zou het begrijpen. Hij zou me zelfs steunen. Het ging hier immers ook om zijn belang. Moeilijk! Ik keek het doe-het-zelf-mannetje nog eens goed aan. Maar even later stond ik toch in m’n eentje de gaten in de slaapkamervloer te dichten.

De mens, en ik dus ook, is altijd bezig om zichzelf, anderen en vooral alle relaties daartussen beter te begrijpen. Zo is mijn sterrenbeeld bijvoorbeeld schorpioen, wat betekent dat ik vastbesloten, eerzuchtig, onbuigzaam, ondoorgrondelijk en jaloers zou zijn. Mijn levenslijn bestaat uit 2 delen wat volgens de handleeskunde betekent dat ik erg flexibel ben. En de laatste tijd droom ik erg vaak over vissen wat volgens droomanalytici voorspelt dat mij een periode van financiële voorspoed te wachten staat. Maar welke manier je ook kiest om jezelf en de rest van de wereld beter te doorgronden; pendelen, handschriftanalyse, tarotkaarten, droomanalyse, psychologie, iriscopie of astrologie; het kan allemaal aan de kant! Outdated als de pest. Ik denk dat de tijd rijp is voor een wat modernere en vooral digitale aanpak! Je bent hoe je gegoogled wordt! Met behulp van de zoektermen waarop een weblog gevonden wordt door Google, kan men een passende profielschets maken van de schrijver van het log. Oftewel; zeg mij hoe je gegoogled wordt, en ik zeg je wie je bent. Dus Luna gooit zichzelf meteen maar even in de Google-psychoanalyse anno 2005! Kijk, de seksuele zoektermen waarmee mijn website gevonden wordt zijn natuurlijk ontelbaar. Een kleine greep uit de collectie van de laatste tijd; ‘masturbeer hulpmiddel voor mannen’, ‘kokhalzen van penis’, ‘snikkel’, ‘begon me met lange halen te neuken’, ‘pussy pump’, ‘sletjes zonder slip’, ‘alleen plaatjes van een meisjeskut in het groot’ en ‘dikke negerlul’. En ik hou niet alleen van seks, maar ook van een leuk feestje als ik de zoektermen ‘openingstijden cooldown amsterdam’, ‘dat jullie niet teveel last van ons feest hebben’, ‘bierproeverij thuis’, cocaïne bestellen’ en ‘freefight gala’ mag geloven. Verder ben ik ook zeer huiselijk ingesteld en veel in de keuken te vinden, getuige de zoektermen ‘broodbakmachine’, ‘bapao eten’, ‘sushi apparaat’, ‘hoe popcorn maken magnetron’, ‘japans broodbeleg’, ‘quaterlife-crisis’ en ‘gezellige kerkliedjes’. Even resumeren; volgens de Google-psychoanalyse ben ik een ietwat seksueel gefrustreerde huisvrouw met een quarterlife-crisis en een licht drank-en-drugs-probleem. Klopt precies. Dus. Ik ben wat ik log.
www.google.nl

Ongeveer een week geleden in het Friese plaatsje Harkema viel de blik van een moeder per ongeluk, echt heel per ongeluk, op naaktfoto’s van de schooljuf van haar dochtertje. Deze, overigens zeer gezellige en spontane blootfoto’s, maakten wij van FOXY een paar maanden geleden op de Kamasutra-beurs in Utrecht. Maar die moeder dus, die vond deze foto’s een schande. De schooljuf van haar dochtertje, naakt in een seksblaadje! Dus toen deed deze moeder wat iedere moeder zou doen. Zij liet de FOXY aan haar dochtertje zien. “Moet je kijken”, zei ze, “dit is jouw juf. Helemaal naakt, ja. Dat is een geschoren kutje. Nee, mamma heeft daar haar zitten. Ja, dat kun je ook afscheren, ja, maar dat is een ander verhaal. Nee, dat afscheren is niet normaal, nee. Ja, mamma is wel normaal. Nee, de juf niet. En neem dit seksblaadje nu maar mee naar school en laat het maar eens aan het schoolhoofd zien. Kijken wat hij ervan vindt.” En dat deed het dochtertje. En het schoolhoofd deed wat ieder schoolhoofd zou doen. Hij gaf alle schoolkinderen een briefje mee naar huis met daarop de mededeling dat de juf in een blootblaadje stond. En dat de juf maar eventjes thuis moest blijven. Want de juf had straf. En toen alle Harkemaase kinderen dat briefje hadden gelezen deden alle Harkemaase kinderen wat alle andere kinderen ook zouden doen. Ze kochten de FOXY van hun spaargeld of ze gingen stiekem gluren bij de plaatselijke Bruna. En alle Harkemaase vaders deden trouwens precies hetzelfde. En toen was de poserende juf ineens een item op Omrop Fryslân, stond het in de Kollumer Courant en de Leeuwarder Courant en verscheen er gisteren een artikeltje mét foto op de voorpagina van de Telegraaf. Wat een ophef over een paar onschuldige foto’s. Wat een overtrokken toestand! Als je anno 2005 op non-actief gezet wordt omdat je bloot in een blaadje staat, dan denk ik dat het tijd wordt dat vrouwen de straat op gaan en dit keer niet alleen hun bh’s, maar ook hun slipjes verbranden.
www.foxymagazine.nl