PLOESIEPOESIE #019
Dit is Damian, PloesiePoesie #019. Hij haat honden, hij haat vlooien, hij haat andere katten en hij haat gezond eten. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik.
Damian is niet meer te koop. Hij gaat binnenkort in Utrecht wonen!
PLOESIEPOESIE #018
Dit is Snowy, PloesiePoesie #018. Ze houdt van milkshakes, lopen in de sneeuw en het liedje ‘Cold as Ice’ van Foreigner. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik.
Snowy is voor 37,90 te koop: klik. Haar ophalen in mijn atelier in Amsterdam kan natuurlijk ook. Gezellig! Stuur dan een mailtje.
PLOESIEPOESIE #017
Dit is Hunter, PloesiePoesie #017. Hij houdt van Rambo-films, Jägermeister en slapen in een hangmat. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik.
Hunter is verkocht! En gaat in Utrecht wonen!
PLOESIEPOESIE #016
Dit is Emmanuelle, PloesiePoesie #016. Ze houdt van champagne, Claude Monet en Boeuf Bourguignon. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik.
Emmanuelle is verkocht en gaat in Den Haag wonen!
LUNA WORDT HIER ZO MOE VAN
“Ja, maar heeft-ie foto’s van je gemaakt?”, vraagt mijn AH-caissière. Niet aan mij, maar aan de caissière achter haar. Ondertussen schuift ze mijn boodschappen van rechts naar links, af en toe achterom kijkend. Dit meisje heeft mij nog niet aangekeken en ook nog geen gedag gezegd. Dit meisje vindt het belangrijker om te horen of het vriendje van haar collega foto’s van haar gemaakt heeft, dan mij een ‘goedemorgen’ te wensen. En hoewel ik nu het liefst mijn kutochtend op haar wil afreageren, besluit ik rustig te blijven. Gewoon alvast mijn pinpas door het apparaat te halen en meteen maar even mijn sleutels met bonuskaart op de toonbank te leggen. Ik begin maar vast met inpakken. “Mevrouw”, zegt de caissière even later, “u moet op ‘ja’ drukken.” Ze heeft het totaalbedrag van mijn boodschappen niet genoemd, en dat ‘mevrouw’, dat zint me ook niet. “Oh, was je al klaar dan?”, vraag ik met geveinsde verbazing. Dat is ze. “Heb je m’n bonuskaart gescand?”, vraag ik. Nee, dat heeft ze niet. “Die lag hier”, zeg ik licht geïrriteerd en wijs op mijn sleutelbos. “Nee, nu kan het niet meer”, zegt ze. Want ze heeft al afgeslagen. “Je hebt er niet eens om gevraagd”, zeg ik nu echt geïrriteerd. “Het kan niet meer”, zegt ze nog maar eens en ze kijkt me aan met grote donkerbruine ogen. Knipper. Knipper. Ik word hier zo moe van. Van dit soort meisjes. Ga TMF kijken. Zoek een loverboy. Ga op en neer lopen op de Nieuwendijk. Ga naar de H&M. Maar ga, als je het woord ‘respect’ alleen maar kent uit de nieuwste clip van Usher, alsjeblieft niet in een supermarkt werken. En zeker niet in de mijne. Ik wil dit meisje het liefst aan haar vlechtjes richting de annuleer-knop duwen, maar in plaats daarvan druk ik op ‘ja’. En wanneer ze aanstalten maakt om de boodschappen van degene na mij te gaan scannen vraag ik of ik misschien m’n bonnetje mag. En m’n zomerzegels. Ze kijkt me chagrijnig aan, doet haar kassalade weer open en geeft me m’n zomerzegels. Daarna loop ik, ondanks haar totale klant-onvriendelijkheid, toch nog licht-euforisch van haar kassa vandaan. Want ik spaar niet eens zomerzegels.
EEN PLOESIEPOESIE-RECENSIE
Woehoe! Een eerste, echte, recensie over de PloesiePoesies: ‘Naast fervent weblogster is Luna ook uitermate crafty en dat resulteerde in de PloesiePoesies! PloesiePoesies lijken op het eerste gezicht geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken. Sommige houden van vechtfilms, Stephen King en ACDC. Maar uiteindelijk zijn ze toch allemaal gemaakt van zachte stof en dus vast heel knuffelbaar.’
Meer op: www.craftygirls.nl
Support & Buy: D.I.Y.
PLOESIEPOESIE #014
Dit is Violet, PloesiePoesie #014. Ze houdt van rode wijn en Oprah Winfrey. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik.
Violet is verkocht en gaat in Oosterhout (Gld) wonen!
BRUCE LOGO
Een echte, heuse art director, vriend P., heeft een logo voor Bruce Lee ontworpen! Bruce en ik zijn er allebei heel erg blij mee!