web analytics

6

NOW IT’S ALL IN YOUR HANDS

Het is alweer 1,5 jaar geleden dat m’n moeder 3 weken op de intensive care lag.

Ik kon niks.
Afwachten.
Er alleen maar naast zitten.
3 keer per dag.
Machteloosheid.
Insjallah.

“Je wil iets voor haar doen hè?, zei een verpleegkundige toen het me weer eens teveel was geworden en ik stond te huilen op de gang. En daar moest ik alleen maar meer van huilen, want dat was het. Je wil iets doen. Iets wat haar pijn verlicht. Wat haar strijd verlicht. Iemand van wie je zoveel houdt er zo bij zien liggen, dat is gewoon een film. Een hele foute film. En al moet je er eigenhandig wat stekkers uittrekken, je wil dat die film stopt. Dat haar pijn stopt.

Hoe fijn was het dat m’n moeder weer enigszins aanspreekbaar was. Kon ik eindelijk weer wat doen. Voor haar. Want dat machteloze, dat totaal overgeleverd zijn aan de doktoren, de verpleegkundigen, het lot, God, dat is niet echt een gemoedstoestand waar ik wat mee kan.

“Wil je muziek?
‘”Wil je televisie?”
“Wil je dat we je voeten masseren?”
“Wil je een ijsje?”

En dan zit je je moeder ineens een perenijsje te voeren. Zo’n 3 keer per dag. We hadden het kleine vriezertje van de intensive care volledig volgebouwd met waterijsjes in alle smaken, maar ze wilde uiteindelijk alleen maar perenijsjes.

En al is de situatie nu niet te vergelijken met die van 1,5 geleden, toch is het er weer eentje van machteloos afwachten. En ik kan niks doen. De eerste van de 6 chemokuren zit erop en het is gewoon kut om te zien dat m’n moeder niet bij het percentage kankerpatiënten hoort dat geen last heeft van de bijwerkingen.

“Willen jullie morgen spaghetti bolognese?”

Even langs op de koffie.
Afwachten.
Koekje voor Nina.
Machteloosheid.
Insjallah.

Dit vind je misschien ook leuk...

6 reacties

  1. Minca schreef:

    Veel sterkte voor Mama Luna en voor jullie! Xxx

  2. Danielle schreef:

    Sterkte..

  3. Sandra schreef:

    Veel sterkte toegewenst!

  4. Jupah schreef:

    Ow, dat is het exact… De machteloosheid, dat is zo erg. Sterkte met het afwachten.
    Liefs, J

  5. Kaatje schreef:

    Ook dat het je gedachten kan beheersen en je het op moet schrijven om ‘machteloosheid’ een vorm te geven! Het staat weer helder en duidelijk op z’n plek, maar het blijft machteloosheid. We wachten af en gaan zoals altijd uit van de positieve uitkomsten.

  6. Luna schreef:

    Nog maar een testje van mezelf…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *