NOAH, SPAGHETTI VONGOLE & PIZZA

Na zoveel bitterballen-geweld, tapenades, frites, vissticks, weet ik veel hoeveel slechts, lijkt het me een geschikt moment om wat vitaminen tot me te nemen. Het is zondagochtend, 8:00 en ik kan niet meer slapen, hoewel ik echt zo ontzettend graag een keer een hele ochtend weg zou willen slapen.

Of ze brokken mag?

Bruce Lee is er even bij gaan liggen.

Sid ook, maar Sid is altijd in staat van paraatheid. Die heb ik nog nooit in totale relax-stand gezien. Altijd alert.

Oh ja, gisteren had ik dus ook nog gevulde eitjes gemaakt en die zijn de volgende ochtend nog veel lekkerder!

We doen maar weer een bankhang-dag, al heb ik daar de hele dag eigenlijk geen zin in. Ik zit in een ik-verveel-me-bui, maar ik weet niet wat ik anders zou moeten doen dan tv kijken. Ik zit mezelf in de weg. De echtgenoot gelukkig ook. We zijn te lamlendig om van de bank af te komen. En ach, morgen weer hard aan het werk, dus het mag eigenlijk ook best. We kijken dus naar de film Noah, die eigenlijk, tot de laatste 15 minuten, helemaal niet tegenvalt. Grootse film, hele mooie special effects, goed verhaal (al ken je dat al). Alleen dus een nogal pathetisch en in elkaar gepropt einde.

Ik kom alleen de bank af om eindelijk, na weken, maanden, smachten een grote pan spaghetti vongole te maken! Ik hou hier zo ontzettend veel van! En gelukkig is het niet de favoriet van de echtgenoot, dus ik eet de hele pan bijna in m’n eentje op! GODDELIJK! Werkelijk!

Pure perfectie! Schaaldiertje, klein stukje tomaat, klein stukje knoflook, stukje peterselie en dit alles gesmoord in witte wijn! HMMMM…

We hebben een heel ingenieus systeem waarmee we alle films en series kunnen zien die we willen zien, alleen ben ik ergens afgehaakt bij dit stukje techniek. Je moet de computer aanzetten die aan de tv hangt en dan ergens inloggen en dingen laten streamen, weet ik veel. Het is gewoon teveel. Alles kunnen zien en dan een uur bezig zijn om te kiezen wat je wil zien. Het begint me tegen te staan, maar ik ben vandaag te onrustig om een boek te gaan lezen.

En Bruce, neemt u deze vrouw tot vrouwtje?

Dit zijn de enige doperwtjes die het gered hebben. Uiteraard eet ik ze op. Rauwe doperwtjes zijn heel lekker (zeker als je ze stampt tot een tapenade met munt en Parmezaanse kaas). Maar ja, met 5 doperwten kom je niet zo ver.

En ik heb hier dus echt niks van gegeten! Ik werd al misselijk als ik er naar keek. De echtgenoot had weer een appje van zijn vrienden van de Domino’s gekregen en ja, als vrienden je appen, dan moet je reageren. Ik snap dat.