LUNA’S SENSATIEZUCHT

“Hé, woont buurman J. niet op nummer 17?”, vroeg vriendin C. donderdagavond.
“Eh, ja, hoezo?”, vroeg ik.
“Er is een ambulance onderweg.”
“Hoe weet jij dat nou?”
“Ik heb P2000 op m’n Blackberry, dan weet je wat er gebeurt in de regio.”
“Nee! Dat kan echt niet hoor, dat je zo’n App hebt! Sensatiezoeker! Echt niet! Slecht!”, zei ik, maar ik maakte ondertussen een mental note van de naam van de App zodat ik die de volgende dag ook kon installeren.

En een minuut later stonden we buiten. Te kijken hoe de ambulance arriveerde. Hoe er van allerlei apparaten naar binnen werden gesleept bij buurman J.
“Zou hij een hartaanval hebben?”
“Duurt wel lang hè?”
Vervolgens arriveerde er een politiewagen.
“Wat moet de politie erbij dan?”
En een half uur later verdween buurman J. op een brancard in de ambulance.
“Oh, maar dan leeft hij nog wel gelukkig.”

Gisteren ging ik de poezen op nummer 19 voeren en ontdekte ik dat de deur van buurman J. was dichtgeplakt met rood tape van de recherche.

Vandaag arriveerde er een grote witte politiebus. En een wagen met allerlei dranghekken met zwart plastic ervoor. Binnen een kwartier was het huis van buurman J. afgesloten en keek ik naar een C.S.I.-achtige toestand. In mijn straat! En hoe lief ik ook met m’n ogen knipperde, de rechercheurs wilden niet vertellen wat er gebeurd was.

Dus dan ga je samen met de buren speculeren.

“Ja, hij was goed toegetakeld.”
“Hij heeft jaren geleden € 25.000 gewonnen in de Postcode-loterij.”
“Hij ontfermde zich over een paar jonge jongens.”
“Z’n hele huis was overhoop gehaald.”

Er is 5 huizen bij mij vandaan iemand vermoord.

Van een buurman die nog heel meelevend was toen 1 van m’n katten was weggelopen, tot een krantenberichtje waar iedereen overheen leest.

In no time.