LUNA ZIET OOIT NOG WEL HET LICHT
Elke ochtend denk ik; nee, maar vandaag, nee, vandaag ben ik er écht weer helemaal bovenop en bij. Ik ga heel veel dingen doen vandaag! Om dan de meeste dagen ’s middags te concluderen; nee, het was ‘m toch niet helemaal deze dag. Morgen ga ik er weer voor. En als ik dan die avond op de bank zit dan is het enige dat ik kan denken; ik had zoveel kunnen doen vandaag, maar ik deed niet genoeg. Zucht en steun. En dat soort gedachten zijn vooral killing voor je eigenste spirit natuurlijk. En misschien daarom ook wel heb ik de laatste maanden niet gewerkt. Niet genoeg gewerkt naar mijn eigen idee. Naar mijn maatstaven. Als ik mijn werkzaamheden vergelijk met een ander, dan kom ik er niet eens zo slecht van af, maar als ik mezelf nu vergelijk met mezelf toen, dan doe ik weinig. Maar ik ben ook weer niet zo van het volmondig toegeven dat het niet goed gaat. Ik kan dan wel zeggen; "Ja, het gaat kut, kut, kut, tyfus, tering, wat gaat het kut." Maar de zin daarna zal altijd zijn: "Maar ik kom er wel uit hoor, gaat de goede kant op." Ook al is het niet zo. En tussen alle depressieve bedrijven door sta ik niet zo open voor anderen. Ik wil alles eigenlijk zelf doen. Ik heb een ander niet nodig, doei! Terwijl ik niet zonder kan. Want ik wil anderen heel veel geven. Van mezelf, van dat wat ik maak. En van mijn energie. En dat iemand dan iets teruggeeft, daar ben ik dan dus helemaal niet op voorbereid. Zo stuurde lezeres D. mij naar aanleiding van mijn tekstje over HEMA-onderbroeken een onderbroek met wel 100 keer het woordje ‘HEMA’ erop gedrukt. Zomaar. En ik krijg ook zoveel lieve mailtjes en reacties de laatste tijd. Zomaar. Esther stuurde mij een fles champagne met glazen en rode rozen, omdat ik voor haar zoontje een PloesiePoesie-shirt maakte. "Want: ‘Ik zie jou altijd her en der mensen cadeautjes en mooie dingen sturen en toen ik dat prachtige T-shirt binnenkreeg dacht ik: en nu krijgt de gulle geefster zelf eens een keer iets!!!’ Zomaar. Woensdag kwam Jeanique super-professionele foto’s maken van een aantal van mijn broches. Zomaar. En de foto’s zijn allemaal fantastisch geworden. "Ja, maar ik had nog veel meer foto’s willen maken vandaag", zei Jeanique toen ze wegging, "en ook betere." "Hé, joh, don’t be so hard on yourself", zei ik. Misschien moest ik dat ook maar eens vaker tegen mezelf gaan zeggen.
Haai Luna,
wat een fijn eerlijk stukje om te lezen. Ik vind het zo herkenbaar ook voor mezelf. Altijd maar weer de lat hooghouden voor jezelf…
Ik heb een linkje voor je waar je misschien wat aan hebt:
http://www.simplifylife.nl/overview.php?gid=5
Hoop dat je je snel weer goed voelt!
We weten het altijd wel voor een ander, maar nooit voor onszelf. Maar je hebt gelijk :) Don’t be so hard on yourself!
Ik ben er achter gekomen dat als ik niks plan, en gewoon langzaamaan gedurende de dag wat dingetjes doe ik al veel meer happy ben. Ik heb gemerkt dat als ik de avond van te voren bedenk: En nou ga ik morgen het hele huis opruimen en schoonmaken, de ramen lappen etc etc en ik wakker word en eigenlijk daar toch niet de energie voor heb ik mezelf lui en stom vind. Dus nu plan ik niks meer, ik kijk van dag tot dag wat ik kan en hou genoeg pauzes tussendoor. En ook al heb ik alleen maar het aanrecht opgeruimd en een wandeling met Benthe gemaakt ben ik al heel trots op mezelf. Langzaam opbouwen, het is heel moeilijk weer in het ritme te komen, zeker als je hoofd vol zit met goede ideeën maar ook te vol zit om ergens aan te beginnen. Gewoon doen waar je op dat moment zin in hebt. Daarbij komt, he hallo, heb je niet sowieso al heel veel dingen aan je koppie? Ik vind het niet zo vreemd hoor dat het even wat minder gaat. Je hebt een mega tas vol poezen staan, sleutelhangers, babuschka’s, veel dat al af is je kan al op de markt staan. Je moet niks. Van niemand niet. Begrijpen mensen niet dat je niet snel genoeg terug mailt, hun probleem. Probeer eerst eens een half uurtje iets te doen en dan zie je daarna wel of je nog zin hebt in meer. Ik ken het gevoel hoor, maar gelukkig mag ik nu van mezelf een slechte dag, week of zelfs maand hebben. Knuffel!
Als je morgen opstaat, zeg dan tegen jezelf: vandaag hoef ik helemaal NIETS! En kijk dat aan het eind van de dag eens wat je eigenlijk allemaal wel niet gedaan hebt.. Misschien is het nu gewoon even tijd om te ontvangen ipv te geven. Geniet ervan!!
Relativeer – niet alles is even belangrijk
Accepteer – sommige dingen zijn zoals ze zijn
Wees realistisch – zie de dingen zoals ze zijn
Leg de lat minder hoog – het hoeft niet volmaakt
Minder doen & meer laten – prop je dagen niet zo vol
Behalve die laatste, als ik zin heb in een kroketje, kan ik er mee leven.
Ik krijg er een Vaya Con Dios gevoel bij…Dus om het weekend met een prosecco te beginnen…
ai, de herkenning is enorm! ik ga nu denk ik maar eens lekker niets doe. Buiten, in de zon. x
en? heb je hem al aangehad? ;-)
Luun, het leven wordt zo relatief als er rottige dingen boven je hoofd hangen. Denk eens na waar je de energie vandaan haalde toen je je schoonvader in huis had? en je 30x met hem naar de wc moest? Legde je toen de lat ook zo hoog voor jezelf wat betreft je (creatieve) leven en zo? Geniet nou even, kom op!
Ja ja, we hebben een lange weg te gaan. Met dingen doen. Totdat we dood gaan. Dan is het klaar.
volgens mij werk jij je helemaal in een rondje en mag je van mij wel even pauzeren hoor, of het even rustig aan doen! en dat je leuke dingen krijgt van iemand anders. is toch hartstikke fijn en leuk..of heb je dit logje geschreven omdat je misschien een dagje geen prosecco hebt gedronken(en dus lichtelijk afkick verschijnselen kreeg
kussen :*)
Zij:
http://pipsplek.web-log.nl/pipsplek/2009/04/ik-leef-op-het.html
is ook al aan het emmeren. En ik ga niet in één week twee keer bijna hetzelfde verhaal afsteken, dus lees mijn commentaar aan Pip maar gewoon even. Voor jouzelf mag je dan nog ergens in dat commentaar “en om maar niet egoistisch te lijken” toevoegen.
Effe beetje dimme he dame?? Voor je het weet lig je naast je bed met verrekte enkelbanden(….) En die lat: die zet je maar even in de bezemkast. Gisteren is voorbij; dus klaar, morgen is nog ver; gaan we nog niet over nadenken. Vandaag moet het gebeuren en als het niet lukt jammer dan! laat LOS!!!
30 april gewoon naar de Panama: John Digweed