LUNA WORDT UIT BED GETRAPT
In het schemerdonker en nog half-slapend voel ik wat kriebelen in m’n nek. Zo, zo! Een massage in de ochtend! En dat op een vrijdag! “Hmmmm”, mompel ik en ik schuif wat dichter tegen P. aan, maar wanneer ik dat doe voel ik een gewicht van zo’n 5.8 kilo op m’n rug meeschuiven. Oh shit, het waren niet de vingers van P. die mijn nek beroerden, maar de pootjes van Bruce. Taak is nu vooral om te doen alsof ik nog slaap. Ik probeer niet te bewegen en rustig te blijven ademen, maar het is al te laat: Bruce is al aan zijn charme-offensief begonnen. Ritmisch stimpestampt hij zijn voorpootjes op m’n rug, ondertussen luid ronkend en spinnend. “Oh, Bruce, please”, mompel ik en duw hem van me af om op m’n zij te gaan liggen. Binnen enkele seconden ligt Bruce bovenop m’n heup. Zucht en steun. In het huishouden van P. en mij bestaan eigenlijk geen vaste regels of tijden omtrent opstaan, naar bed gaan, ontbijten, lunchen, avondeten of het voeren van de katten. En dat ging allemaal goed, tot een paar weken terug. Als P. vroeger opstond dan ik, dan liet hij mij en de katten nog even in bed liggen. En die katten lagen er altijd prima en rustig bij. Maar sinds een tijdje begon Bruce met stimpestampen zodra P. uit bed was. Hij porde net zolang met z’n nagels in en uit m’n lichaam tot ik ook uit bed kwam om hem z’n eten te geven. Doodvermoeiend. “Liefje”, zei ik vorige week, “als jij eerder uit bed bent dan ik, dan moet je de katten voortaan meteen eten geven. Want dit is kut.” Probleem opgelost. Dacht ik, want op de een of andere manier moet Bruce hebben begrepen dat hij nu sowieso eten krijgt van degene die als eerste boven is. En hoe laat dat is, dat interesseert hem weinig, want vanmorgen keek ik om 5.20 naar het display van mijn mobieltje. Mijn: “Bruce, het is kwart over vijf, ga slapen”, had niet het gewenste effect. Ook mijn: “Bruce, ga P. lastigvallen”, zorgde er niet voor dat Bruce stopte. Ook niet toen ik de zwarte kater richting P. gooide. Toen ik om 5.45 met Bruce in de keuken kwam staarden we samen naar een nog vol voerbakje.
Ehm, uit eigen ervaring: als je toegeeft is het hek van de dam. Ik sluit de katten nu sinds vorige week buiten op het moment dat mijn lief in bed stapt. Ik heb sinds maanden niet zo lekker geslapen!
eh: het is maar een kat hoor..!?
@sven: Heb jij wel eens een kat met honger proberen te negeren?
zoooo herkenbaar! En sven heeft zeker geen katten, die krijg je echt niet weg. Het enige wat bij bommel en bali helpt als ze zo vroeg komen klieren is ze in bed nemen om te ‘kroelen’: onder de dekens (kopje er wel bovenuit laten)in je armen nemen (wat ze niet willen natuurlijk) en net even te lang vasthouden naar hun zin. hebben we weer een week rust….
Een kat in bed….gatverdegatver!!!
RM in bed….gatverdegatver!!!
Hoe herkenbaar!!!
Ik vind het niet zo erg …..er liggen hier meestal 3 katten op bed en een hondje…..moet je nu kotsen…..RM?? :):)
Weet je wat ze vroeger deden?
Slaan met stokken.
Wat is er nu zo erg aan een kat in bed? Tegenwoordig word ik altijd om 5 uur ’s morgens gewekt door men hond… Ze blijft net zo lang janken, piepen en rondtrippelen tot ik de deur van men kamer open doe. Daarna gaat ze nog een 2 à 3 uur bij men ouders slapen… Ze kunnen soms toch zo koppig zijn.
Het gestimpetamp wat jij zegt is voor Tima vaste prik. Elke avond mee naar bed en elke avond hetzelfe ritueel. Bovenop mij liggen en ritmisch mijn lijf pijnigen of wanneer ik geluk heb het kussen naast me.(wat dan weer tien minuten ‘herrie’ geeft met die hakende pootjes) Ik weet dat het altijd een minuut of tien duurt en dat ze dan haar draai heeft gevonden, anders had ze van mij ergens anders mogen slapen. En ze kan toch lief slapen…gewoon naast me en in de knufmodus. Heerlijk! En voor de kotsenden onder ons, met een beetje geluk krijg ik nog een scrubbeurt op de koop toe. Een kattetongetje op je wang doet een beetje pijn, maar is vast goed voor je huid;)
jazekers hebben wij een kat, maar voor elk aannemelijk bod issie weg. Een kat in mijn vind ik ronduit vies. Verder gedogen wij elkaar: hij krijgt eten van mij, en hij ontwijkt mij zo veel mogelijk. Toch ben ik oprecht geinteresseerd waarom mensen van katten kunnen houden, ik kan het niet snappen.
Waarschijnlijk al bekend bij de katten gekken, Maar bij dit stukje mag hij niet ontbreken:
Ineens zie ik dat dit filmpje gejat is, Eigenlijk heet het Simon’s cat.
Had ik maar een kat!
Luna, zeg me dat die foto in de header is gemaakt toen je uit bed kwam. Of is dit serieus de nieuwe mode. En Ibiza is heilig. Rocks als een steen, zoals ik het zeg.
Die foto daarboven lijkt mij inderdaad ook ’n illustratie bij het stukje van vandaag…
katten, ’t zijn net kinderen..
hihihihi…
Goh, herkenbaar. Hier is het altijd om stipt vijf uur zover. Poezel weet altijd precies hoe hij mij wakker kan staren ^_^
’s Avonds eten geven. Werkt hier al jaren.
Haha, ja, maar dat had ik dus gedaan… en het bakje zat ook nog vol toen ik boven kwam… Bruce wilde gewoon aandacht!
ja heel zielig als je door slaapt terwijl je kat eten nodig heeft, maar op de andere kant is het nog te vroeg om op te staan…
ik bedoel heel zielig voor de kat dus ze zijn te lief om genegeerd te worden
Stimpestampen!!! Alleen het woord al! :D
Misschien is negeren nog de beste optie, dan kan je hem snel weer uitgebreid knuffelen op een normaal tijdstip! Als ze eenmaal doorkrijgen dat je uit bed komt zodra ze gaan stimpestampen…
(Stiekem wel heel lief!)
Luna wil een kat en die kat denkt: dan geef je me ook 24/7 aandacht (en ik kan geen klok kijken)
Grappig. Ik noem het “melken”. Elke kat vindt dat heerlijk om te doen. En heerlijk naar Ibiza. Veel plezier Luuntje, P. en vrienden !
Oh wat zijn het toch aandachtgeile beesten he..die van mij kunnen er ook wat van. s’ ochtends vroeg aan de deur krabbelen (of midden in de nacht), voer je ze wat brokejs…een uurtje later weer hetzelfde gekrabbel…dan maar de slaapkamerdeur open…katten rennen blij naar binnen. Na wat heen en weer geren op het bed, niet gehinderd door de slapende lichaam..dan gaan ze aan de kastdeur krabbelen..irritant!! Uiteindelijk hebben ze je zover dat je op gaat staan..gaan ze prinsheerlijk uitgestrekt liggen op het kleed…pffff, en toch houden we van ze, zielsveel! Die harige monsters :-)
Bij mijn moeder roept Prince midden in de nacht heel klauaaugelijk om het paarse blikje! (zie Prince in de lookalika archieven) Hij is 20 en dus sta ik op!
Fender is toch leuker.
Hahaha Luna,
Tja, Bruce (mooie naam trouwens, we love it, Bruce Springsteen bedoelen we dan) kan geen klok kijken en zal ook wel eens vergeten zijn dat de bak is bijgevuld met brokjes……
Of de brokjes waren over de datum en dat ruiken ze!
Geen ouwe handel, moet Bruce gedacht hebben en jij staat daar met de zak brokjes om 5.45 in de vroege schemering met al je goede katerbedoelingen!
Ook wij hebben het (in het verleden met ons eerste legje Sodemieter en Rakker) meegemaakt met Sjors en Sjaak dat we dachten te begrijpen wat de heren bedoelden, maar dat we dan bedrogen uitkwamen.
Sjors schijnt trouwens in een eerder leven kleermaker te zijn geweest, of minstens couturier, want altijd als Betty met kleding bezig is, zit meneer erbij of liever nog erbovenop!
Sjaak daarentegen is veldwachter geweest, kijkt frequent uit het raam of er mekmeks zijn (mekmeks is kats voor vogels) en is dan bijna in staat om door het dubbele glas heen te rennen, wat ‘m nog niet lukt, maar met zijn bijna 8 kilo (!) vrezen we binnenkort het ergste voor de beglazing en onze portemonnee……
Groets,
Michel