LUNA WEET NIETS TE SCHRIJVEN
Voordat ik aan dit weblog begon had ik mezelf voorgenomen om nooit te schrijven over een writersblock. Beter niets schrijven dan over een writersblock schrijven: “Ik heb een writersblock, ik weet niet waar ik over moet schrijven, maar als je een writersblock hebt, dan kun je altijd nog over je writersblock schrijven, dus dan heb je toch iets te schrijven, hihi.” Nee. Toch weet ik niets te schrijven. Ik ben nog steeds erg moe. Ik heb me ook voor deze week ziek gemeld. M’n verjaardag heb ik voor het grootste gedeelte in bed of op de bank doorgebracht. Ik ben wel samen met P. ergens een hapje gaan eten, maar tijdens het hoofdgerecht begon ik al te puffen en te steunen of we alsjeblieft naar huis konden gaan. Ik wil alleen maar liggen. Schrijven over seks? Ik word al moe als ik aan seks denk. Schrijven over drugs? Best zin in drugs, dan zou ik me meteen een stuk beter voelen, maar is niet echt verstandig nu. Schrijven over uitgaan? Best zin in uitgaan, maar fysiek onmogelijk. Schrijven over m’n werk? Heb al bijna 1,5 week niet gewerkt. Schrijven over een bezoekje aan de dokter? Zou kunnen, maar ik kan pas aanstaande vrijdag bij die man terecht. Schrijven over m’n moeder die me bestookt met teksten als; “Als je nou eens voor 1 keertje naar je moeder zou luisteren.”? Ook dat zou kunnen, maar dan schrijf ik liever over m’n writersblock.
Al 1,5 week ziek?
Nu maak ik me ook een beetje zorgen..
Sterkte!
Potver de Potver Luna, dat klinkt serieus.
Zware griep of zoiets??
Nou ja, ik zit vandaag ook ziek thuis dus ik snap dat gevoel wel dat je eigenlijk helemaal geen zin en energie meer hebt.
Dan voorlopig maar leven in de grauwe werkelijkheid zonder een Luna verhaal om het op te fleuren.
Ik kom er wel overheen, uiteindelijk…..
Writers block: ik weet geen reactie te verzinnen.
Had je die vibrator toch maar niet weg moeten doen.
Helaas een bekend verschijnsel. Barst van de ideeen, maar op het moment dat het vel niet lekker zit (te strak, te pijnlijk of gewoon vervelend) is daar opeens ook het -er-komt-niets-leuks-uit-mijn-pen-gevoel. En daar zit je dan met je dagelijkse column. Want als je je zo klote voelt, is je werk wel het laatste waar je je K.U.T. door wilt voelen. Zelfs een orgasme sleept je er niet door. Kheb net geshopt op schiphol, alleen dat wil nog wel eens helpen (Thailand here I come) en oja een kusje op Luna’s neus.
Je moet gewoon lekker uitzieken meisje, dan gaat het snel vast weer
Die v* moeders toch ook altijd. En die artsen hebben ook al geen tijd. Wat meer begrip en beterschap toegewenst.