LUNA WAS EVENTJES EEN GOED MENS

Gisteren deed ik mijn boodschappen bij de Albert Heijn aan de Nieuwezijds Voorburgwal. Toen ik naar buiten liep vroeg een Surinaamse vrouw van een jaar of 40 of ik een sigaretje voor haar had. Die had ik wel en die gaf ik haar. “Mag ik misschien nog iets vragen? Heeft u misschien een gulden voor me, zodat ik iets te eten kan kopen?” Normaal gesproken loop ik dan door, maar ik was in een zeer gelukkige en contente bui met mezelf, dus ik vroeg of ze dan even mee naar binnen wilde lopen om iets uit te zoeken. Ik had iets willen kopen bij de traiteur, maar dit wilde ze niet. “Ik wil gewoon een beetje verse groente en wat aardappels, mag dat ook?” Shirley wilde gewoon en bloemkooltje en die kon ze van me krijgen. Samen zijn we daarna de AH doorgelopen en ondertussen vertelde ze me onsamenhangend haar levensverhaal. Met twee tassen vol groenten, fruit, aardappels, brood, vlees en een pakje sigaretten stonden we even later buiten en namen we afscheid. Shirley gaf me 4 dikke zoenen en vroeg me of ik in ruil dan misschien haar seresta-pil wou hebben. “Nee joh, hou die maar lekker zelf, dan kun je vannacht goed slapen”, antwoordde ik. Toen ik wegfietste stond ze met tranen in haar ogen bovenaan de trappen van de AH naar me te zwaaien. Ze riep: “Je bent een topwijf! Heel veel liefde en geluk voor jou en je kinderen!” Ik denk dat ik vaker ga shoppen met een dakloze.