LUNA VAN INSOMNIA NAAR HYPONCHONDRIA
Soms zit het mee en soms zit het tegen, maar qua hoeveelheid slaap die ik de laatste week heb gehad zit het vooral tegen. Ik dank de Here Jezus Christus en de Heilige Maagd Maria op mijn blote knietjes dat ik toch zeker 3 uur per nacht meepik. En tijdens de uren dat ik niet slaap vraag ik me af of alle mannen snurken, en dat moet haast wel, want na een week amper slapen weet je gewoon niet eens meer wat het is om normaal te slapen en je kan je geen nacht meer herinneren waarin je gewoon lekker naast elkaar lag en het enige geluid dat je kon horen het geluid van het tingeletangel-wind-ding buiten in de tuin was. En ja, natuurlijk, net in het halfuurtje dat ik wél lekker lig word ik wakker van m’n eigen niet-optimaal-functionerende lichaam. Pijn! Pijn! Pijn! "Liefie, liefie", zeg ik terwijl ik m’n verkering wakker schud, "er zit iets niet goed." "Wat is er dan?", vraagt hij. "Volgens mij liggen de matrassen niet vlak. Ik heb het gevoel dat ik met m’n hoofd achterover lig. Een beetje in een helling van 5 graden. Ik heb helemaal een raar gevoel in m’n bovenlijf. Ik ben helemaal misselijk. "Ach, schatje toch, kom maar hier", zegt hij en hij trekt me lepeltje-lepeltje naar zich toe en gaat weer verder slapen. "Hé, joehoe, ik meen het hoor, hier zit het heel raar", zeg ik, en ik leg zijn hand tussen m’n borsten, "hier voelt het raar. Ontploft. Volgens mij heb ik een lekkende hartklep. Misschien moeten we de ambulance bellen? Je weet het niet." "Schatje, dat is gewoon je maag", zegt hij. "Kan ook", zeg ik. "Maar dan voelt die niet goed hoor. Misschien is-ie geperforeerd? Dat kan hoor, dat heb ik wel eens gezien op televisie. Maagperforatie! Zou het van dat glaasje whiskey komen? Of…" "Liefie, ga eens gewoon rechtop zitten", zegt hij, "je hebt gewoon last van brandend maagzuur." "Oh", zeg ik. En nadat ik rechtop zit bedenk ik me dat het Engelse ontbijt van die ochtend, daarna de hele middag niks en daaroverheen een frietje met, een frikadel speciaal, ’s avonds nog een gezellig kaasplankje en dit alles weggespoeld met eigenlijk alleen maar heel veel koffie en wijn en dus een whiskey niet echt heel veel wonderen zullen hebben gedaan voor mijn interne huishouding. Oorzaak, effect, zo simpel is het! En van de gedachte dat ik géén lekkende hartklep of maagperforatie heb, had ik in principe in een zorgeloze slaap kunnen vallen. Ware het niet dat de verkering weer begon te snurken.
Uiteraard hou ik wél van ‘m!
Tja, je houdt van hem. Dat is nou juist het probleem, hihihihi…
Oh mijn Lief snurkt ook zo vaak heel erg… Van nachten (bijna) zonder slaap wordt je inderdaad paranoia of hypochonder :-( Volgende keer bij brandend maagzuur wat water drinken, dat verdunt het zuur en dan gaat dat branden weg. Of een Maalox nemen, werkt ook heel goed!
1 Troost: vrouwen snurken ook! Althans, die van mij wel en er zijn momenten dat ik me écht afvraag of het niet een vent is die naast me ligt ;-)
een grote sloot koffie & wijn is volgens mij niet bepaald de goeie combi voor een goede nachtrust…..
Dat van dat maagzuur, zo vertelden ze me in het AMC, zou kunnen komen door de koffie. In je slokdarm zit een spier o.i.d. die normaal gesproken de boel dicht houdt. Door koffie (de cafeine eigenlijk) verslapt dat een beetje, waardoor er maagzuur terug kan.
Als je er dus vooral bij het slapen last van hebt, kun je minder koffie proberen te drinken (zo zei de arts).
Maar pantozol helpt ook prima.
Geloof me ;-) als je een maagperforatie hebt dan heb je niet eens tijd om te denken dat het wellicht je matras is dat niet goed ligt :-P en dan belt jouw lief direkt 112 omdat die gelijk door heeft dat het mis is.
Heb zelf een maagperforatie gehad 1,5 jaar geleden. Ben er nou nog bang voor.
Wat betreft het snurken..koop eens van die dingen die je neus verder open houdt waardoor je beter kunt ademen door je neus. Btw..ik weet niet of hij mee heeft gedronken, want zelfs een klein beetje drank kan je van gaan snurken.
Je hebt toch ook een eigen huis?
1 woord; Oordoppen!
Echt, dat werkt. Laat er desnoods een paar op maat maken.
Na maanden van 03.30 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen van het gesnurk naast me vraag ik me af waarom ik dat niet eerder had bedacht.
1 woord; Oordoppen!
Er zijn halsbanden voor honden die een klein schokje geven als de hond blaft. Zo leert de hond niet te blaffen of te janken als hij alleen thuis is. Een inventief persoon heeft nu een polsband gemaakt die een schok geeft als je partner snurkt. Het schijnt te helpen. Maar alleen als jij zelf niet snurkt, anders krijgt je partner een schok die op niets is gebaseerd en dan werkt de associatie van Pavlov niet. Simpel toch?