LUNA SPEELT TEXAS HOLDEM

Vriend D. en E. waren niet de enige Amerikanen die afgelopen weekend Amsterdam aandeden. Ook hun Amerikaans-Vietnamese vrienden Q., L. en V. waren in Amsterdam neergestreken om zoveel mogelijk joints per uur naar binnen te hijsen. Zij sliepen echter niet bij P. en mij en ze zouden een dag eerder vertrekken. Maar ja, door het roken van zoveel joints, gecombineerd met zeker ook gemiddeld 1 blikje Heineken per uur wordt de gemiddelde Vietnamees toch wel een beetje wazig. Dus Q. L. en V. misten hun trein naar Parijs en stonden gistermiddag bij mij voor de deur. Of ze hier mochten wachten tot D. en E. terugwaren van het SMCS. Geen probleem. Biertje erbij. Jointje erbij. Do you know how to play Texas Holdem?’, vroeg 1 van de Vietnamezen. Nee, maar ik wou het best leren. Geen probleem. Biertje erbij. Jointje erbij. De Vietnamezen legden mij de spelregels van Texax Holdem op een dusdanige macho-mannelijke manier uit dat ik gewoon wilde en moest winnen. “We play this almost every day”, zei Vietnamees Q. zelfverzekerd, “it’s very famous in America. There are these stores were you can buy these dice poker chips and folding tables and stuff.” Alledrie de Vietnamezen keken erbij alsof dit een serieus spelletje voor de ‘big boys’ was. Zeker geen spelletje voor vrouwen. Dus toen ik de eerste ronde won, lag dat volgens hen aan mijn beginnersgeluk. “No, I think I won because you guys suck big time”, zei ik quasi-stoer. En dat konden ze blijkbaar wel waarderen, want de 5 rondjes daarna werd er geen rekening meer gehouden met mijn vrouw-zijn of met het feit dat ik dit spel voor de eerste keer speelde. Ik had ze beledigd en zij zouden mij wel even laten zien wie er de baas was. Niet dus. Want uiteindelijk won ik 4 van de 6 rondjes. En waarschijnlijk lag dat niet aan mijn pokerface, maar aan de constante glimlach op mijn gezicht. Want of ik nu kutkaarten had of niet; ik genoot er ontzettend van om een spelletje te spelen met 3 wildvreemde Amerikaans-Vietnamezen. Biertje erbij. Jointje erbij.