LUNA PANIEKTIE
Ik ging 1,5 maand geleden met vriendin G. uit eten bij mijn favoriete Italiaan Italia Oggi in de Binnen Bantammerstraat. Ik ging zitten en ik voelde ‘m opkomen. “Ik krijg het een beetje heet G.”, zei ik, “en ook heel benauwd.” Vriendin G., zelf ook bekend met het fenomeen paniekaanval: “Als het niet meer gaat, dan gaan we weg, geen probleem.” “Blijf maar gewoon even tegen me aanpraten”, zei ik. En het ging vanzelf weg. Gelukkig. Eerst Rome zien, en dan sterven. Niet eerst restaurant Italia Oggi zien en dan sterven. Een maand later, dus 2 weken geleden liep ik met vriend F. op de Rozengracht. Druk praten, snel lopen en nog meer praten en lopen. Tot we stilstaan voor een stoplicht. Ik voel m’n hart ineens keihard in m’n keel kloppen. We lopen verder, maar het kwaad is eigenlijk al geschied. M’n hart gaat als een dolle, ik krijg niet genoeg zuurstof binnen, of misschien juist teveel en het allerergste; ik denk dat ik hier ter plekke ga sterven. Ik ga hier ter plekke een hartaanval krijgen op de Rozengracht! Maar ik wil niet doodgaan op de Rozengracht! Liever op de Prinsengracht, maar niet op de Rozengracht. Moet ik even gaan zitten? Moet ik het tegen F. zeggen? Niet nu! Niet weer! “Eh, F.”, begin ik toch maar, “ik voel me niet zo lekker. Ik zit tegen een paniekaanval aan, ik voel het.” “Oh, schatje”, zegt F., zelf ook bekend met het fenomeen paniekaanval, “zullen we weer terug naar huis gaan dan?” “Ja, liever wel”, zeg ik. En eenmaal thuis wordt het na een half uurtje allemaal ook weer wat minder. Ik ben weer senang in m’n eigen lichaam. “Wat een toestand”, zeg ik tegen vriend F., “dit is niet fijn.” En ook niet fijn was de toestand van mijn lichaam gisteren. Ik had de hele dag geshopt, gewerkt, gerent en gedaan en om 18.00 was ik bezig met het voorgerecht. En tijdens het draaien van de avocadomousse voel ik ‘m ineens weer opkomen. De paniekaanval. Wanneer ik een half uur later de deur opendoe voor vriendin J., zelf ook bekend met het fenomeen paniekaanval, zeg ik meteen: “Ik ben helemaal niet lekker nu, paniek, haal me er even uit, blijf bij me.” En na 2 uur rustig zitten, kopje thee, praten en lachen, ben ik weer bij mezelf. En in contact met m’n lichaam. Adem in en adem uit. Maar dat zijn wel 3 paniekaanvallen in 1,5 maand. En als dat nou ouder worden is, dan zou ik er liever nog een paar jaar mee wachten.
Ik durf het eigenlijk niet te zeggen, of ik moet het zwaar mis hebben, maar dat doet drank met je Luun. En sterven op de Keizersgracht is tenminste in stijl. hihihihi
Wat naar dat je die aanvallen hebt van tijd tot tijd,maar ik begrijp het verband met ouder worden niet.
NAPELS!!! eerst napels zien en dan sterven!
sorry… heb toevallig met vriendlief daar laatst een weddenschapje over gesloten (wat me mooi een paar gouden oorbellen opleverde…)
anywayz, zo’n aanval is niet niks hoor, moet je niet eens even langs je huisarts?
Inderdaad, ik zou toch echt wel hulp gaan inschakelen, als ik jou was. Stel je voor dat je alleen bent en er niemand is om tegen je aan te praten en kopjes thee voor je te maken… dan zit je toch mooi, met je paniekaanval! Yoga kan ook wonderen doen, vooral de ademhalingsoefeningen…
Sterkte ermee!
@Janssen: Nou, vroeger had ik het niet! :-)
Je halve omgeving is behept met paniekaanvallen, ’t is toch niet besmettelijk, of zijn het allemaal notoire drinkers?
Dat wordt bloed prikken.
Van avocadomousse zou ik ook draaierig worden –> Bah!
Da’s niet fijn, een paar ‘goede gesprekjes’ zouden je weleens goed kunnen doen.
Paniekaanvallen hebben niks te maken met ouder worden. Laat er ff naar kijken Luna.
Dat kan wel eens helpen:)
Nee, ik weet natuurlijk ook wel dat het niks met ouder worden te maken heeft… maar ik heb 1,5 jaar geleden m’n eerste paniekaanval gehad en daarna ben je toch steeds bang om er nog eentje te krijgen… en de angst voor de angst is eigenlijk het grootste…
Ik weet zelf heel goed waardoor het wordt opgewekt; drukdrukdruk in combinatie met nog meer drukdrukdruk (en dat doe ik mezelf aan)… daarnaast zit partner P. nu in Egypte en slaap ik daarom al nachten kut… maar dan nog is het niet echt tof allemaal natuurlijk… vorig jaar is m’n bloed gecheckt, dus daar ligt het niet aan…
Enne, dré: vriendin G. drinkt geen druppel, vriendin J. amper en vriend F. lust best een glaasje maar is een heel verantwoordelijke man en pappa! Wel zijn zowel J., F. als ik schorpioenen, zou het daar iets mee te maken hebben? ;-)
Ik hoop het niet want ik ben ook een schorpioen en heb er ook wel eens last van en ik drink niet. Ik merk wel dat als ik slecht eet, weining slaap en veel werk het lijkt alsof het vaker gebeurt maar of dat ook echt zo is?
He bah, vervelend…
Iedereen heeft wel eens hartkloppingen, trilhandjes of een tekort aan lucht. Alleen als je heel erg gaat letten op de signalen van je lichaam, kunnen de normale abnormaal voor je gaan voelen, waar je gestresst van kunt raken, wat het dan weer erger maakt.
Sommige mensen reageren er sterker op of ervaren het net in de verkeerde periode of omstandigheden, waardoor het kan uitgroeien tot een paniekaanval of angststoornis.
Ik zou zeggen: probeer het niet groter te maken dan het is, en wees je ervan bewust dat dat waar je bang voor bent niet gebeurt: je gaat bijvoorbeeld niet dood. Dat heb je nu 3 keer kunnen ervaren.
Om beter om te kunnen gaan met hyperventileren of het te voorkomen, helpen ademhalinsgoefeningen heel goed.
Maar goed, ik heb het zelf nooit meegemaakt, dus ik heb wel erg makkelijk praten.. Als het erger wordt en je je er goed bij voelt, ga je gewoon eens met iemand praten. Lucht in ieder geval altijd lekker op! :)
Succes, enne: fijn weekend!
Ik drink geen druppel en ik heb ze ook hoor. Ik vind het getuigen van lef dat je het hier opschrijft. Huisarts? Therapie? Ik geloof er niet in. Als je er iets aan doet doe dan alsjeblieft iets waar jij je prettig bij voelt.
Is er geen Amsterdamse Goeroe waar je even mee kunt babbelen ofzo? Misschien ben je wel gewoon té stressed?
Ik had ze op m’n 16e al, kreeg ze heel erg in mijn mid-twenties en voel ze nog weleens opkomen. Maar kan ze sinds een tijdje wegdenken; ik word dan heel kalm, denk: nou, so what als ik hier doodga? So what als mensen zien dat ik in paniek? Shit happens, overal, met iedereen.
En daar word ik dan heel kalm van. Ik relativeer ze gewoon echt helemaal weg, ik geef ze geen kans, die kutpaniekaanvallen. Ik zal toch verdomme zelf wel effe bepalen hoe ik me voel, ook!
Enne, gewoon rustig op de bank zitten met thee of wijn helpt ook ;)
Hey Luna, ik weet dus precies waar je het over hebt. Ik heb ze nu een jaar niet gehad, omdat ik dus aan de medicatie ben gegaan, niet mijn voorkeur, maar op dit moment vorig jaar had ik de een na de ander. Kon niet meer relativeren. Nu ben ik door de medicijnen heel rustig en heb geen momenten meer. Maar zonder is altijd beter en ik moet met een half jaartje ook weer afbouwen. Kijken hoe het dan gaat. Ben wel net Als Esther een ster geworden in het ‘So what!’ gevoel. Dan ga ik maar tegen de vlakte, dan ga ik maar ter plekke dood. Het gebeurd toch niet, nu moet ik zeggen dat het even duurt voor je zo denkt, ik heb net als Es al vanaf mijn zestiende last en op een gegeven moment ben je er gewoon klaar mee. By the way, je bent idd een van de velen, schrale troost.
Ik ben geen dolkter en je zit vast niet te wachten op goedbedoelde adviezen van een vreemde. Maar ik heb een soortgelijke ervaring gehad. Alleen bleek later dat het niet ging om paniekaanvallen maar een sky-high bloeddruk waar ik accuut medicijnen voor kreeg. Dus misschien een doktersbezoekje…….?
Desalniettemin, wel klote voor je!
Hey, Luna,
Wat balen voor je! Ik heb ze ook gehad (angstaanvallen in mijn geval dan, maar dat lijkt me ongeveer hetzelfde). Ik ben er vanaf gekomen door hypnotherapie (is niet eng, maar zoek wel een goeie therapeut uit), ademhalingsoefeningen en st. janskruid.
En heel soms heb ik er nog weleens een, maar ik ben nu niet meer bang voor de aanvallen, want ik weet nu wat het is en dat het weer wegtrekt met een ademhalingsoefening.
Misschien heb je er wat aan!
Sterkte meid!
Gab
oh ja en ik lust ook best een glaasje :o)
Al beperk ik het nu tot het weekend en dan niet meer zoveel, weet niet of er een verband is…
Je bloed is vorig jaar gechecked dus daar ligt het niet aan.. Luna Luna.. Het al weer november he..;). Dus gewoon ff naar de huisarts.
sterkte
Ik heb er ook last van en ik drink zelden. Heeft er niets mee te maken. Wat mij helopt is bedenken dat zo’n paniekaanval niet hetzelfde is als een hartaanval, Bach Recue Remedy druppeltjes nemen (op alcoholbasis, krijg je toch nog wat binnen…), kauwgompje kauwen en als het echt heel erg is een rondje lopen, of in de tuin staan en maar flink ademen.
En natuurlijk ook aan lange-termijn oplossingen denken. Enig idee waar de paniek vandaan kwam? Weten waar je triggers liggen kan je helpen. Niet dat je dan dus maar die situatie moet gaan vermijden, maar als je er op een moment dat je niet midden in de paniek zit naar de situatie kijkt valt ’t meestal een stuk mee.
Sterkte!
Tip uit de oudheid.(van mijn oma)
koop een zakdoek van stof,koop lavendel druppels of echte lavendel en bind het in de zakdoek tot bolletje/of een paar druppeltjes op de stof. draag het in u tas, of jaszak of ergens anders waar je het makkelijk kan pakken..en snuffel er aan als je je even gehaast voelt of wriemel er mee in je handen(b.v.in je jaszak niemand die het ziet) de geur zit aan u handen en adem in en adem uit via u handen. lavendel is goed u bent snel weer beter..
Laat ook testen of het de overgang is, het zou kunnen, ook op jouw leeftijd
blaadjes vallen van de bomen, dagen worden korter! Paniekaanvallen, winterdipjes.. Ik ken het allemaal! Ik zeg: wijntje en laat je niet opjutten!! je hebt het perfect in de hand. Mocht je toch denken dat iemand je erbij kan helpen, schroom niet en ga even langs de huisarts. Je gaat met je katten toch ook soms voor niets langs de dierenarts!!
Goh wat een goedbedoelde adviezen allemaal! Het klinkt in ieder geval afschuwelijk…het idee dat je ter plekke dood gaat. Sterkte met wat je ook gaat doen hiermee. Door het zinnetje …zelf ook bekend het fenomeen…moest ik toch weer lachen om je stukje…lang leve de humor!
Best geen sint janskruid nemen als je anticonceptiva slikt!
Ik heb ook af en toe last van paniekaanvallen, meestal gaan ze gepaard met een zware migraineaanval.Ik probeer de paniekaanvallen te onderdrukken door het warm te krijgen: een heet bad of in bed met een dik deken en alle lichten uit.
Inci, klopt inderdaad! Wel goed de bijsluiter lezen bij St Janskruid!
Ik heb momenteel ook veel paniek aanvallen (toevallig ook schorpioen) en ik slik nu oxazepam tegen die aanvallen.
Dat voelt heel kut.
nog een goedbedoeld advies: eerst ff langs de huisarts om lichamelijke oorzaken uit te sluiten, je weet maar nooit! ach en de rest weet je zelf eigenlijk heel goed als ik je blogje zo lees ;)beterschap ermee!
Vreselijk lijkt me dit! Ik moet aan hyperventilatie denken. Gaat je ademhaling ook met je op de loop? Daar zijn eventueel goede oefeningen voor. Ik hoop dat P. gauw terug is!!
Hi Luna,
Heb je wel eens een schildklieronderzoek laten doen! Te snel werkend! Daar krijg je ook van dit soort aanvallen van en die lijken veel op een paniekaanval
Hahaha….ik kan het niet laten….er zitten een heleboel dokters in de zaal….:):):)
Hoi Lunda,
K*t zeg! Ik heb ze ook een peridoe veel gehad, bleek overspannen te zijn van een te druk leven. Heb ademhalingstherapie gehad (hielp goed) en geleerd om naar elke acitiviteit even rust te nemen. Klinkt simpel, maar ik ben ook zo’n doorstoom type dat maar door gaat. Maar heb er wel veel baat bij gehad, ben al jaren paniekvrij.
Je moet oppassen voor de angst om de angst, het kan iemands leven behoorlijk gaan beheersen. Sterkte!
Misschien ben je wel zwanger! (volgens mij had nog niemand deze gezegd ;)
Nou, ik heb eens gekeken hier bij anderhalve maand geleden en dat was dus half september en dat was toen Skinner doodging. Dat kan best eens een traumatische ervaring zijn geweest voor je waardoor je minder stress kunt hanteren dan daarvoor en zomaar ineens ‘flipt’. Als je het mij vraagt een teken om het in elk geval wat rustiger aan te doen, ja.
The best sharing post.