LUNA MOET AAN HET WERK
Bijkomend nadeel van deze toch al ietwat nadelige toestand is dat ik eigen baas ben. Ik kan geen zorgverlof opnemen, ik kan me niet ziekmelden, ik kan geen vakantie-uren opnemen, ik kan kortom niet echt rekenen op enig begrip van mijn werkgever, aangezien ik zelf m’n eigen werkgever ben. Als ik niet werk, dan kan ik ook geen factuur sturen en als ik geen factuur kan sturen, dan blijft mijn bankrekening best wel blanco. Gelukkig is de moeder van oppasmeisje M. tevens een goede vriendin en goede buurvrouw en heeft ze mij, ons, ook door deze periode geholpen door als klankbord te fungeren en door samen met haar man een keer m’n hele huis te hebben gesopt. En gelukkig wil ik momenteel niets liever dan fröbelen en omrommelen met oppasmeisje M., dus dat werk is weer op de rit. Ook hoofdredacteur P. van de FOXY had alle begrip voor de situatie, dus dat ik de deadline niet helemaal gehaald heb was geen enkel probleem, want Jesus Christus, het allerlaatste waar je dus op zit te wachten als je moeder op de Intensive Care ligt en je hele leven zo’n beetje overhoop wordt gegooid is het testen van dildo’s, het surfen over het internet naar leuke, geile nieuwtjes, of een item schrijven met als titel ‘De 150 dingen die je niet moet zeggen tijdens de seks’. Dingen die J. niet tegen mij moet zeggen tijdens de seks: “Hoe zou het met je moeder zijn?” Sowieso nooit over je moeder beginnen tijdens de seks, trouwens. Maar, alle items zijn geschreven. Factuur gestuurd. Hulde en een medaille voor mij. Blijft over; m’n poezenbedrijf waar ik al een maand niet naar om heb gekeken, markten waar ik had moeten staan met al m’n Ploesie-merchandising en een mailbox die ik nu toch echt even moet gaan checken en beantwoorden. Want deze enigszins vreemde wereld van 2 of 3 ziekenhuisbezoekjes per dag is de realiteit en het is allemaal niet anders. Het is zoals het is. Het komt zoals het komt. En wat moet dat moet. En ik moet aan het werk. Ik moet geld verdienen. Ik moet weer een nieuwe structuur en regelmaat zien te vinden rondom de zorg voor m’n moeder en de zorg voor m’n vader. Want ik kon ooit nog wel eens makkelijk praten over dat je helemaal niks moet, maar dat het vooral met willen te maken heeft. Maar ik zit nu in een situatie waarin ik dolgraag wil werken, niets liever dan dat, maar het lukt allemaal niet zo goed. Maar het moet. Life goes on.
Inderdaad, brood op de plank is ook nodig. Lastig in zo’n situatie, weet ik uit ervaring. Veel sterkte en succes ermee. Kop op.
Ja, daarom moet een kleine zelfstandige een buffertje opbouwen voor dat soort situaties, maar dan moet je wel genoeg verdienen voor dat buffertje…en moeten huisdieren niet ook garenklosjes gaan inslikken enzo.
Ik geloof dat het ook tot de politiek doordringt en er, net als zwangerschapsverlof, iets geregeld gaat worden rond zorgverlof. Met de vergrijzing en langer moeten doorwerken zal het wel vaker voor gaan komen dat kinderen ook wel eens voor de ouders moeten zorgen. Pfff, weer een reserveringspostje erbij in de boekhouding!
En zo snij je dus met deze situatie nog een actueel issue aan: er zijn steeds meer enigkinderen met lastminute ouders, die eerst zichzelf wilden ontplooien enzo. Die kids krijgen relatief vroeg zorglasten. Kunnen dus beter kiezen voor loondienst, zou je zo zeggen.En zij kunnen de taken en lasten ook niet delen met broers of zussen. Hm…
Wat lees ik daar? Eigen baas? Iets met facturen sturen en moeten werken? Lege rekening? Wat doe ik hier nog? Hoewel vast niet zo bedoeld, bedankt voor de schop onder mijn kont. En sterkte met je … o nee, da’s not done, zeg je. Ach, zonder seks in het spel, mag het vast wel. Dus sterkte met deze sandwichsituatie tussen moeder en werk!
Lieve Luna, Als je zoveel kaartjes voor je moeder kunt regelen, kun je dan ook wat workforce voor jezelf regelen? Iemand die eens flink door je mailbox gaat of een deel van je administratie doet, kan je het knippel van basisploesies uitbesteden of het vullen? Vele handen maken licht werk en ik denk dat er genoeg mensen zijn die een paar uur willen bijdragen…
Even wat anders, je bedelt, maar ik vind dat je het gewoon verdient. Ik wil je graag geld geven maar ik heb geen credit card en wil die ook nooit. Maar met mijn gewone rekening kan ik geen geld naar jou overmaken. Een ideetje misschien om er wat aan te doen? Bank- of gironummer. Er zullen meer mensen in dezelfde situatie zijn als ik.
@Kange Lees, op de ploesieshop staat haar IDEAL en PayPall.