LUNA LEEST
Ik had het boek ‘Eten, Bidden en Beminnen’ van Elisabeth Gilbert speciaal bewaard voor de vakantie. Moest wel een topboek zijn, want een aantal vriendinnen en zelfs m’n beste vriendin Oprah waren er erg van onder de indruk. Ik had het echter na 2 bladzijden al helemaal gehad met de schrijfstijl van Elisabeth, de ‘humor’ van Elisabeth en eigenlijk gewoon met die hele Elisabeth als mens en als vrouw. Na 200 bladzijden legde ik het boek weg en besloot te beginnen in ‘Mogelijkheid van een Eiland’ van Michel Houellebecq. En ja, bij dat boek past eigenlijk alleen het woord ‘briljant’.
Dank voor de tip. Die zal ik dan meenemen op mijn vakantie. :) (Eten, Bidden, Beminnen gaat vooral hEEl erg over Elisabeth zelf…)
Ik heb ook moeite gehad met de popiejopie schrijfstijl van Elisabeth, maar het verhaal is wel echt de moeite waard. En Marloes: nogal logisch dat het boek over Elisabeth gaat: het gaat over haar persoonlijke zoektocht, dat kun je op de cover al lezen…
Ach ja,8 van de 10 mensen zijn nu eenmaal erg met zichzelf bezig en sommige schrijven erover.
De smaak van Oprah is niet de mijne,ben wel eens in iets met magnolia begonnen(in de titel),niet om door te komen!
Komt misschien wel omdat ik Oprah en haar programma vreselijk vind,ben geen fan :(…..Elk boek wat zij aanbeveelt word een bestseller,ik ben ervan overtuigd dat 8 van de 10 mensen die boeken ongelezen in de kast hebben,maar ja….het toegeven……voor veel mensen is Oprah een goeroe…brrrrrrrr.
Dank je Gaby.
Wat ik ermee bedoelde is dat het vooral over haar angst gaat, en dat ze dat door het boek heen heel erg blijft houden, ondanks dat ze anders beweert. Nu is die angst niet zo erg, maar ze blijft zo gefocust op hAAr ik en hAAr heelwording dat ze het -verpakt in grappige woorden- zelf niet zo opmerkt. Ze zet zichzelf keer op keer weer opnieuw in het middelpunt van een bepaalde gebeurtenis, alsof ze de oorzaak, het gevolg en de reden is. Dat kan ze niet zo goed loslaten.
Toch vond ik het wel inspirerend om te lezen (de lezer moet het gewoon zelf een beetje voor haar loslaten) en met name die Richard uit Texas vond ik erg leuk. Die laat het contrast ook goed zien, vind ik, aangezien het hem allemaal minder een drol kan schelen. (Hij was er ook bij bij Oprah).
… krijg zin om naar Ibiza te gaan, ik nu aftellen!
Maar, wat Houellebecq betreft Pas Op! Ik heb de hele reeks verslonden, met als gevolg een overbewuste focus op oud worden en alles wat daarmee gepaard gaat … Nooit nagedacht over hoe het moet als je gerimpeld en gebrekig je dagen sluit, tot Houellebecq zijn visie schetste. Ben ik de enige die zich hierdoor zo liet raken?
Nee hoor, helma, dat had ik juist ook… hij schetste een eigenlijk vreselijk depressief beeld van de toekomst (en het ouder worden), maar wat schreef hij het verdomde mooi op!
Vorige week was ik er in begonnen. En moet zeggen dattie mij ook behoorlijk tegenvalt…
Op haar schrijfstijl had ik zo nu en dan ook wel iets aan te merken (beetje blije eikel af en toe), maar het thema sprak mij wel aan.
Ze maakt je echt deelgenoot van haar worsteling om uit een heel diep tranendal omhoog te klimmen en in een verbeterde, relaxtere versie van zichzelf weer terug te keren.
Ik moet zeggen dat mijn houding ten opzichte van EB&B nogal wisselde in de loop van het verhaal. Het begin van het boek vond ik best irritant. Erg intrumenteel-grappig geschreven met een bepaalde schrijfstijl die je nu ook te vaak in colums ziet (van mensen die eigenlijk niet zo goed kunnen schrijven en ook niet echt een mening hebben). Het lag er allemaal te dik bovenop. Daarna kwam ik meer ‘in’ het verhaal en stoorde ik me minder aan de ‘vorm’ van het verhaal en werd ik toch wel geinsprireerd door de inhoud. Maar ik ben het eens met Marloes. Elisabeth blijft enorm pre-occoppupied over alles, ondanks dat ze anders beweert. Hoe harder iemand roept dat ie zaken heeft losgelaten, hoe minder het meestal waar is.. Enfin: best een aardig boek, geen literair hoogstandje.
Elisabeth Gilbert zou ik persoonlijk al nooit hebben gekocht waarschijnlijk. Na deze reacties al helemaal niet meer :)
Houellebecq is brilliant ja, ik heb nog maar 1 boek van hem gelezen: Het Platform. Maar super!
Zit die Oprah nou alweer vervelende boeken te promoten? ;)