LUNA IS TELEFOBISCH
Het is vrijdagavond 19.15 en onze vaste telefoon gaat. Pieppiep pieppiep. Ik neem niet op, zeg ik tegen P., het is niet voor mij. Dat zeg ik altijd als de telefoon gaat. We zitten op de bank en de telefoon ligt in het midden. Pieppiep pieppiep. Partner P. maakt net als ik weinig aanstalten om op te nemen. Pieppiep pieppiep. Neem jij m nou op, zegt P., ik heb m de vorige keer al opgenomen. Nee, ik heb er geen zin in, zeg ik. En ik heb mn moeder al gesproken vandaag, dus die is het niet. Pieppiep pieppiep. Als P. beseft dat ik echt niet op ga nemen, pakt hij de telefoon, drukt m aan en houdt de hoorn bij mijn oor. Ik kijk P. rustig aan en zeg niks. We blijven zo een paar seconden naar elkaar staren tot P. merkt dat ik echt niks ga zeggen. Met P., zegt hij terwijl hij de telefoon naar zijn oor verplaats. Stilte. Ligt eraan waar het over gaat, zegt hij daarna. Ha, een verkoper! Eigen schuld. Haha! Goed dat ik niet heb opgenomen. Ik ben lichtelijk telefobisch de laatste tijd. Ik word een beetje gek van het altijd maar bereikbaar zijn. Mobieltje, vaste telefoon, e-mail. Ik heb er soms helemaal geen zin in. En ik neem dan ook regelmatig mijn mobieltje niet op. Geen zin om er naartoe te lopen. Of geen zin om op te staan. Of gewoon geen zin om te praten. Geen zin om te bellen. Met wie dan ook. En als ik het nummer niet ken, of het nummer is afgeschermd, dan neem ik sowieso niet op. Dit tot grote verbazing van P., die vindt dat je de telefoon altijd op moet nemen. Je weet immers maar nooit wie het is. Of wat je mist. Als het belangrijk is, dan spreken ze wel wat in op mn voicemail, vind ik. Maar ja, dan moet ik weer terugbellen. En dat is nu net het probleem.
Luna heeft vast last van een mobiele burn-out. Een burn-out die ontstaat door het altijd maar bereikbaar en online te zijn.
Nog steeds huldig ik het standpunt dat die telefoon er voor mij is en niet voor de beller. Voel me daarom ook absoluut niet schuldig wanneer ik weer eens niet opneem en me absoluut niet genegeerd wanneer iemand mijn belletje niet oppakt.
Neemt het heft in handen en niet de hoorn!
Luna, je slaat de spijker op zn kop !
KUT gsm’s
KUT email
KUT msn
pleurt ff lekker allemaal op ! ‘vroeger’, toen er nog geen gsm’s waren was het HEEL normaal als je je telefoon es niet opnam, nu wordt je onderhand verrot gescholden ! BELACHELIJK!
ik heb ook een mobile burnout denk ik :P
En ik maar bellen om te vragen hoe je mijn virtuele zoen vond :(
Nou lekker dan Luna……
HE-LE-MAAL mee eens. Soms word ik GEK van al die communicatiemiddelen. Ik ben gek op praten met al mijn vrienden en vriendinnen maar af en toe wil ik gewoon een beetje… stilte.
Niemand heeft mijn mobiele nummer, behalve mijn ouders. Mochten zij of ik ooit op vakantie gaan. Zelfs ik weet het nummer niet meer. Goed geregeld.
Knap hoor de telefoon horen en hem gewoon laten liggen. Ik kan het niet.. als ik mijn telefoon hoor moet ik gewoon opnemen. Ik wil me niet de hele avond afvragen wie het was. Maar soms heb ik inderdaad ook ff gen zin om te praten. Dan zet ik hem gewoon uit. wordt ik niet gestoord en hoef ik me ook niet suf te piekeren wie het nou geweest was.
wordT ik??? Ik heb ff een tiep en spel burn out… sorie
Hoe herkenbaar…
Meestal zit er ook een uit-knop op zo’n apparaat. IK gebruik die knop wel eens… :)
De telefoon gaat pas uit als de accu leeg is… een uit knop, tsss.
Klinkt me heel bekent in de oren. daar lijd ik ook aan!
Ik ben altijd blij als er eens een keer iemand de moeite neemt om me te bellen.
Ik begrijp nog steeds niet waarom bijna iedereen opeens een mobiele telefoon heeft. Een paar jaar geleden was dat alleen voorbehouden aan een bepaald type foute man om een telefoon aan zijn broekriem te dragen. De meeste ‘normale’ mensen vonden het disgusting.
En nu???
Ik begrijp er niks van. Heb ik dan die tussenliggende jaren geslapen ofzo? Hoe kan het dat ik die 180 graden draai gemist heb?
Van mijn vrienden zal ik het antwoord helaas niet krijgen. Ook zij behoren tot de non-mobiele mensheid.
Maar het is wel een zaligheid om alleen bereikbaar te zijn via een vaste telefoon. Die ik gerust ook niet durf op te nemen.
Al die eeuwen zonder mobiele telefoon. Je vraagt je bijna af hoe de mensheid dat heeft klaargespeeld…
Sinds ik mijn broek in het wasmachine heb gepleurd met daarin mijn geej-es-emmetje, is het een stuk rustiger in huize Goblin!
Volledig mee eens. En als je een keer niet terugbelt als iemand heeft ingesproken krijg je meteen dat gezeur: waarom heb je me niet teruggebeld? OMDAT IK DAAR EVEN GEEN ZIN IN HAD! PUNT.
Ach, Anne-Floor, je kunt natuurlijk hetzelfde zeggen over aspirine en tampons
Hier gaat ’t altijd van ‘Het is voor jou!’ ‘Nietus, ’t is voor jou!” ‘Voor jou, neem nou op!’ ‘Neeheee, ’t is voor jou…’ Uiteindelijk neemt vriendlief ‘m op en blijkt ’t inderdaad voor mij te zijn, arme jongen. ;)
Eerlijk is eerlijk, een GSM is een stuk beter te negeren dan rooksignalen…
Afgelopen dagen bedrijven telefonisch benadert om een nieuw pakket aan te bieden (eigen zaak ahoy) Van de 140 bedrijven waren 9 niet geinteresseerd, de rest heeft aandachtig geluisterd en info aangevraagd, en 15 afspraken :)
Onze vaste lijn is een teksttelefoon. De mensen die dat niet belangrijk genoeg vinden, bellen vaak met een gewone telefoon daarnaar toe. Dat kan wel, maar dan moet ik gewoon de hoorn opnemen en kan ik niet het toestenbord van de teksttelefoon gebruiken.
Als ik geen zin heb om de hoorn op te nemen, dan ga ik gewoon toch met het toestenbord tiepen.
Mocht er aan de andere kant van de lijn geen teksttelefoon of kpn-teksttelefoonservice-tolk zitten maar een gewone telefoonbeller, dan hoort die iets als piep perdepieper depiep iepieper derpiep etc.
Dat is mijn manier om om te gaan met “geen zin om op te nemen”. Ook handig met verkopers. Die hangen zo op. :)
eerlijk gezegd begrijp ik niet wat ik tégen een mobiele telefoon is. sterker nog: een vast toestel heb ik niet meer. het grappige is juist dat ik nu veel beter kan bepalen wanneer ik beschikbaar ben. ik bepaal namelijk zelf wanneer mijn telefoon aan dan wel uit staat ipv afhankelijk te zijn van een fysieke plek waar een telefoon aanwezig is. nee, van een mobiele burnout is bij mij geen sprake ;-)
Als dat zo is hebben wij dit al jaren. Bij ons gaan er sons 3 in kettingreactie omdat ze niet worden opgenomen proberen ze het op de volgende en volgende. Gelijk heb je, bereikbaar is niet alles, controle is alles
yes you are right