LUNA IS NOGAL GEHECHT AAN HAAR BRIL
En dan heb je het druk en dan ren je van daar naar daar en weer terug en dan kom je er ondertussen achter dat je bril te smerig is om door te kijken en dan maak je ‘m schoon en dan ineens, hop, vliegt 1 van de glazen eruit. Hop, tegen de muur aan. Oeps. Wanneer je dan richting de muur loopt om het glas op te rapen ben je in de eerste plaats blij dat het glas niet gebroken is. Maar wanneer je daarna het montuur van dichtbij bestudeerd zie je dat er 1 of ander draadje gebroken is. Hét draadje dat het glas en het montuur tot een gezellig setje maakte. En dan begint de paniek. Niet m’n bril! Niet m’n ogen! Niet m’n zicht! Niet m’n identiteit! Godverdegodver. Niet nu! Niet nu! Niet nu! Niet nu! Ik kan niet zonder bril! Dus ik, hop, met m’n reservebril op, richting de eerste opticien die ik tegen zou komen. Een Pearle dus. “Meneer de opticien”, begon ik, “er is iets vreselijks gebeurd.” Ik haalde m’n halve bril uit m’n tas, legde het eruit gevallen glas naast en keek heel zielig. “Erg hè?” “Ja, dat is niet zo mooi”, zei de opticien en hij bekeek m’n bril van dichtbij. En toen verdween de opticien ineens naar achteren. Om na een minuut of 10 weer terug te komen. “Kijk eens”, zei de opticien triomfantelijk en hield m’n bril omhoog. “Je hebt ‘m weer gemaakt!”, joepie-de ik. “Wat snel en wat fijn!” Ik zette m’n enige, echte, eigenste kekke bril weer op. “Ik dacht al dat ik tot na de kerst moest wachten en dat had ik echt heel erg kut gevonden.” “Wat zeg je?”, vroeg de opticien. “Kut”, zei ik, “dat had ik heel kut gevonden. Maar nu ben ik blij. Hoeveel krijg je van me?” “Niks”, zei de opticien. “Niks?”, vroeg ik verbaasd. “Nee, niks, service”, zei de opticien. “Service?”, vroeg ik. “Ja, service”, zei hij. “Echt waar?”, checkte ik, want de laatste keer dat ik iets gratis heb gekregen kan ik me niet herinneren. Maar het was echt waar! En met een vernieuwd vertrouwen in de maatschappij liep ik naar buiten. Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen! En gelukkig kan ik die kleine dingen nu ook weer zien door m’n eigen bril.
En hij had natuurlijk, als echte opticien zijnde, ook gelijk je glazen schoongemaakt. Wat helpt is gewoon vijf kekke brillen hebben, dan kun je wisselen en heb je zelfs nog keuze als er een sneuvelt.
Te gek! En de Pearle is meteen weer blij met de gratis reclame op dit leuke log. ;-)
Misschien is de middenstand in kerst-sfeer? Ik ging vanmiddag naar de fietsenmaker (op zaterdagmiddag is dit meestal vragen om problemen) maar nee, ze draaiden a-la-minuut een nieuw lampje in mijn achterlicht. Kosten: 1 euro! Hei-bike in Utrecht – goeie gozers! Nu kan ik weer politie tegenkomen!
Ik heb ook al eens een stukje over Pearle geschreven toen ze mijn zonnebril kosteloos maakten. Service hoeft gelukkig niet altijd geld te kosten!
Zo kan het dus ook. Dat verdient een ploesipoesie kadootje met de kerst.
Ik weet hoe je je voelt, gelukkig kun je nu weer alles door een ‘roze’ bril zien.
Ik ken dat, Luna. Maar ik gooi en smijt met mijn bril alsof het een ondankbaar object is en vervolgens ren ik in paniek naar – ook – de eerst beste opticiën, alwaar het – ook altijd tot mijn volledige verbazing – altijd gratis wordt gerepareerd.
Ik ben mijn bril niet waard!
Mijne lijkt op de jouwe, alleen anders! Rode pootjes en zwart montuur. Kèk, joh! En gaaf!
Nou schatje toch, wat een toestand! Ik had het ook wel leuk gevonden als je met een ouderwetse pleister de boel op een romantische lo-tech-manier had opgelost! Jaahhh, gewoon plakken op het bedreigde gebied. Staat als ;loopgraven ,jaren 50 en Tiel.
Grrrr.
F.
Deze moet je zeker zien.
http://www.dumpert.nl/mediabase/35405/f51e9f5c/poezen_mogen_het_niet_aanraken.html
Heb je in je brildragende jaren dan nog nooit eerder een bril laten rechtzetten ofzo bv? Het is inderdaad altijd en overal gratis (en in de landen waar ik geweest ben ook).
Nou ja, gratis? Zo’n lovend stukje op dit weblog is natuurlijk onbetaalbaar.
Met een big smile gelzen dit stukje. Heerlijk geschreven!
You don’t know what you’ve got until it’s gone.
Ik heb ook al een keer zo’n geweldige ervaring gehad met Pearle. Een klant was op mijn bril gaan zitten (ik had hem op niet zo’n handige plek gelegd, ahum.. ), KRAK! Montuur gebroken. Montuur was al uit de collectie, maar Pearle heeft toen alles op alles gezet en toen toch een nieuw montuur voor me kunnen regelen, hadden ze nog over omdat het er één was met een miniscuul iniemini klein foutje. Ze hebben toen mijn glazen overgezet en weet je hoeveel ik moest betalen?? Helemaal niks…servicegevalletje. Geweldig toch? Ik heb ze toen natuurlijk even getrakteerd op een grote appeltaart.
Ik ben nu toevallig aan een andere bril toe, weet je waar ik naartoe ga? Juist…
Tien jaar geleden heeft mijn toenmalige vriendje gratis en voor niets een vervangende vriendin bij de Pearle gekregen. Zijn oude was niet eens kapot, sterker nog, ze was niet eens van Pearle! Inmiddels is die bijziende professor al tien jaar gelukkig met z’n loenzende opticienne.
Ik haat brillen.
Een open blik is wel zo prettig.
Gelukkig! Want die bril staat je zo goed zag ik op het feestje van they ;)
x Jade
Herkenbaar, alleen liep ik de winkel uit met een bestelbonnetje voor vier nieuwe brillen. Ik kon niet kiezen *blush*
Na 6 weken bedenktijd vond ik het eigenlijk wel een ietwat impulsieve actie, maar ja, geen weg terug. Dus ik heb braaf mijn vier brillen opgehaald en *auw* betaald. Conclusie is wel dat ik het met de eerst gevonden bril het nu al 2 jaar doe, de rest ligt in de kast, stoffig te zijn…