LUNA IS DUS EIGENLIJK HARTSTIKKE ONZEKER

Sinds ik online kenbaar maakte dat ik single ben krijg ik bijna dagelijks verzoekjes van mannen. Mannen die me kennen van mijn werk als sekstoy-tester, mannen die mij kennen van Climaximaal.nl, mannen die ineens een op zich nog best lekkere vrouw van middelbare leeftijd weer op de dating-markt zien. Mannen sturen gedichten. Mannen sturen geinige, quasi-geile plaatjes. En mannen sturen nog meer dick pics dan in alle jaren daarvoor. Er zijn ook mannen die juist hele lieve, berichtjes sturen waarin ze me alle sterkte wensen in de toekomst en als ik ze ooit nodig heb, een luisterend oor, nou ja, wat dan ook, dan hoef ik maar te mailen, of te bellen; hier heb je alvast m’n nummer. En, als ik een keer af wil spreken, nou, dan horen ze het wel hè?

Nou. Nee.

Luna, de geile slet die ze in bed denken te treffen? Die is er niet. Die bestaat niet. Of misschien wel na een paar wijntjes, laat ik het eerlijk houden, maar dit soort mannen denken een date met ‘Luna’ te hebben, maar uiteindelijk is het gewoon ‘Chantall’ die de deur opendoet. En bijna iedere man die, op mijn initiatief, voor mijn deur stond kreeg te maken met een best wel onzekere vrouw van 45 die eventjes totaal niet meer wist wat ze aan het doen was.

Want ja, online klinkt het allemaal geil en de bedoeling, maar als het ineens echt wordt, als je blijkbaar iemand gewoon bij je thuis kan laten komen, als je ineens een nieuwe man kan ontmoeten, ja, Jesus, dat is dan toch ook wel weer heel erg spannend en tering, kut, nee, ik wil dit niet, ik wil dit wel. Ik wil het niet! Wel! Niet! Wel!

Ik voel me iedere keer de meest preutse sekstoy-tester ter wereld. Een ervaren vrouw van 45 van niks. Misschien ook wel een vrouw van niks. Goddomme wat voel ik me onzeker. Te oud. Te dik. Te druk. Te ADHD. Te veel. Te weinig. Te fluffy. Te roze. Te koekoek. Te veel bloemetjes. Te gecompliceerd. Te in m’n eigen hoofd. Te niet in dit moment, maar wel in alle andere momenten hiervoor of hierna, nou ja, welke momenten zijn er eigenlijk allemaal? Is het nu het hier en nu of zijn er nog veel meer momenten na dit moment? Wat is nu? Ik ben hier niet voor gemaakt. Oh! Lord, ik ben hier niet voor gemaakt. Ik ben niet geschikt voor dit hele Tinderen. Laat dat hele daten ook maar zitten ook. Ik blijf m’n hele leven wel alleen en seks is eigenlijk ook ontzettend overrated!!!!!! Doeiiiii! Hoe ga ik mijn hoofd uitzetten? Ik moet iemand hebben die m’n hoofd uitzet. Ik moet zelf m’n hoofd uitzetten. Aaaaaaargh!!!!

Voor me in de hal staat een prachtige man en het enige dat ik de hele dag voordat hij aanbelde heb gedaan is ijsberen door de huiskamer. Van de huiskamer naar de keuken en weer terug. Ik heb de hele dag niet kunnen werken van de zenuwen. Waarom zou ik met iemand afspreken als ik zo zenuwachtig ben? Dit is niet goed! Glaasje water. Kauwgom. Even zitten. Ik kan nu nog afbellen. Maar nee, we zijn al een paar weken aan het chatten. En ik wil dit. Denk ik. Ik ben gewoon fysiek misselijk van deze hele date. Deze hele toestand. Wat een gedoe! Ik heb niks kunnen eten, maar ik moet toch echt wat eten, maar ik krijg niks weg. Als ik wat eet, dan moet ik zeker weten kotsen. Oh God, wat als ik met dit gevoel ga pijpen? Oooooooh, nee, dat gaan we sowieso niet doen, dat wordt een partijtje kokhalzen, nee, kan niet, kan echt niet. Oh, wat doe ik mezelf aan!

“Hoi.”
“Hoi.”
Thank God begint hij meteen met zoenen. Niet praten. Zoenen is beter. En Thank God kan hij heel goed zoenen, of eerder; Thank God zijn we zoen-technisch een compatible setje.
“Oh, ik val om”, zeg ik terwijl we nog in de hal staan.
“Wat dan?’, vraagt hij, “ga je flauwvallen?”
“Nee, maar je moet me tegen de muur aan duwen, want ik heb geen balans meer, m’n knieën, echt, ik val gewoon om.”
Hij lacht.
“Ik meen het.”
“Wat dan?”
“Ik ben gewoon hartstikke zenuwachtig.”
“Waarom?”

Waarschijnlijk ben ik écht de meest preutse sekstoy-tester ter wereld.