LUNA HAD GENOEG SAUSJES

Ik probeer de sterretjes aan te steken die ik net in een mini-kerststolletje heb gestoken. Om het stolletje liggen diverse bonbons uit een doosje van de LIDL. De helft van de sterretjes gaat niet aan, maar ik zet het bord toch op tafel.
“Tada”, zeg ik.
“Ik schaam me bijna”, zegt de verkering.
“Waarom?”, vraagt de hele tafel in koor.
“Nou, we hadden allemaal lekkere toetjes gehaald, met chocolade en we hebben nog heel veel ijs in de diepvries.”
“Oh, nee, hoor J. ik hoef helemaal niks meer”, zegt de vader van J.
“Ik zit zo vol als een potje met pieren”, zegt m’n moeder.
“Liefie”, zeg ik, “we zitten allemaal vol. Er kan niks meer bij. Als ik nu al die dingen uit de koelkast of diepvries pak, dan kunnen we het allemaal weggooien, dat vind ik echt zonde.”
“Je hebt ook gelijk ook”, zegt J.

Als verrassing had m’n moeder een bokkepootjes-advocaat-taart gemaakt, dus ik kon de bonbons en koekjes die ik eigenlijk bij de koffie wilde serveren die middag lekker in de kast laten.

En ik had als voorgerecht een heel bord vol antipasti in gedachten en ik had daarvoor ook alles in huis, maar ja, m’n vader had een halve kilo palingfilet meegenomen en dat was toch ook wel heel erg lekker met een afbakbroodje en wat roomboter.

Met de kant-en-klare gourmetschotels van de LIDL was ook helemaal niks mis.

Ook al heb ik nog nooit een klassiek kerstdiner met minstens 5 gangen bereid, toch heb ik elk jaar kerststress gehad. Had ik wel genoeg te eten in huis? Had ik wel genoeg drank? En ook al heb ik elk jaar nog gegourmet, zouden mijn gasten dat niet teleurstellend vinden? Moest ik voor de zekerheid niet nog een biefstukje erbij halen, want ik zou het verschrikkelijk vinden als ik niet genoeg vlees had. Of niet genoeg soorten sausjes! Oh! My! God! Niet genoeg sausjes! En misschien moest ik er toch nog maar een extra salade bijmaken. Just in case.

Ik hoef me niet meer te bewijzen.
Niet voor mijn ouders.
Niet voor zijn vaders.
Niet voor zijn dochter.
Iedereen aan tafel weet dat ik kan koken en dat hoefde ik tijdens de kerstdagen niet te laten zien.

Zalig.