LUNA FACES HER DEMONS

Bijna 3 maanden geleden verhuisde ik met een hoofd vol chaos, een volgestouwde vrachtwagen met m’n persoonlijke spullen en m’n bedrijf, een paar tassen vol met ongeopende enveloppen en een uitpuilende digitale mailbox van Amsterdam naar Tiel. Zo! En ga maar eens even lekker daar in Tiel de boel organiseren! Succes! In een strak, wit, totaal opgeruimd designhuis zal ik nooit kunnen wonen, maar er zijn wel grenzen. En die grenzen heb ik het afgelopen jaar ruimschoots overschreden. En nu moet ik wel zo eerlijk en realistisch blijven om te erkennen dat ik m’n hele leven al een rotzooimaker ben geweest en dat mijn ongeordendheid niet iets is van de laatste paar jaar. Want hoeveel stukjes heb ik al wel niet geschreven over de totale chaos die mij altijd omringde? En dat ik uiteindelijk wel altijd heel druk bezig was om orde in de chaos te scheppen, maar dat ik nooit op een punt kwam waarbij er daadwerkelijk orde was geschept? Maar, en Heer sta mij bij; ik geloof dat dat punt nu eindelijk echt in zicht is! Want, en het heeft wat stress- en jankmomentjes opgeleverd, ik ben momenteel totally up to date met mijn persoonlijke administratie. Alles keurig in mapjes, alle rekeningen zijn betaald, ik ben voor alles verzekerd, dus niemand maakt mij iets! En ook mijn zakelijke administratie, bonnetjes, facturen, alles is gearchiveerd en georganiseerd en alle belastingformulieren zijn ingevuld. En gaf dat rust? Hell Yeah! En er zijn momenten geweest, zo ongeveer elke dag en elk uur, dat ik heb gedacht; ik gooi gewoon die hele zakelijke mailbox weg. Alles weg. Nooit meer aan denken. Gewoon helemaal opnieuw beginnen. Maar iemand heeft de moeite genomen om mij te mailen en al zijn sommigen dat waarschijnlijk na een jaar allang weer vergeten, het is wel zo netjes, zakelijk, volwassen en the right thing to do om iedereen keurig terug te mailen. Dus ik stuur al een paar dagen mailtjes met een strekking als: ‘Sorry voor mijn late reactie, ik had nogal een rotjaar, dankjewel voor je complimenten en je vriendin is vast allang jarig geweest, dus ik denk niet dat je nog een PloesiePoesie wil, maar ik wil je toch terugmailen en je een heel gelukkig 2010 wensen! Dag!’ Het is zwaar confronterend, het is kut en het kost heel veel energie, maar ik doe het wel. Ik doe het! Ik doe het! Nu nog even m’n 1000 pennen en stiften per kleur in bakjes zetten, m’n voorraadkast op houdbaarheidsdatum, m’n 20 verhuisdozen vol stof op kleur sorteren en m’n boekenkast op alfabet en dan denk ik dat ik er wel tegenaan kan dit jaar.