LUNA EN NICHTJE M.

“Nee hè? Ik ga niet mee. Ik heb geen zin”, zei ik vrijdag chagrijnig tegen P. “M’n moeder is jarig en m’n zus wil een verrassingsetentje geven. Voor de rest komt er geen familie”, zei P., die er duidelijk net zoveel zin in had als ik. “Ik wil echt niet”, jammerde ik, maar ik wist eigenlijk al dat ik er niet onder uit kon. Dus zaten P. en ik gisteren in het zonnetje bij zijn zus B. met zwager E., nichtjes M. en S. en zijn ouders. En zoals het altijd gaat; als je ergens geen zin in hebt, dan wordt het uiteindelijk hartstikke gezellig. Na het eten zat ik met mijn nichtjes te puzzelen met een geduld dat alleen niet-moeders op kunnen brengen. En na puzzels met BABYborn’s, ‘A Bug’s Life’, Kabouter Plop en Dikkie Dik moest nichtje M. naar bed. Ze wilde dat ik haar naar bed bracht. Dus plassen, wassen, tandenpoetsen en nog een verhaaltje voor het slapengaan. Zij las mij een verhaaltje voor en ik haar. “Zal ik jou eens een geheimpje vertellen?”, vroeg nichtje M. me in haar roze pyjamaatje. Ze pakte een doosje met 2 beertjes erop. ‘Mijn eerste tandjes’, stond er in sierletters op. Ze maakte het doosje open en ik zag 1 minuscuul tandje liggen. “Kijk. Hieronder”, zei nichtje M. en ze tilde het tandje met onderliggende watjes omhoog. Ik zag een klein sleuteltje liggen en moest glimlachen. Daar bewaarde ik mijn dagboeksleuteltjes vroeger ook altijd. “Niet doorvertellen hoor, maar dit is m’n dagboeksleuteltje”, zei nichtje M. bloedserieus. “En waar is je dagboek dan?”, vroeg ik. Ze liet het dagboekje zien. Eentje met een Barbie-foto. “Er staat nog niks in hoor”, zei ze, “ik begin pas als ik 18 ben, want ik weet nu nog niet alle woorden om op te schrijven hoe ik me voel.” Wat een wijsheid voor een meisje van 6. “Ooh”, zei ik, “maar ik ben meer dan 20 jaar ouder dan jij en weet je wat? Ik weet die woorden nog steeds niet altijd.”