LUNA EN HET VERZEKERINGSMANNETJE
Gisterochtend 11.00. Ik schrik wakker van onze vaste telefoon: “Hallo, u spreekt met Huib van der Meulen van Nationale Nederlanden. Ik bel u even om te zeggen dat ik een kwartiertje later ben.” Ik heb werkelijk geen idee waar deze man het over heeft. Ik ken geen Huib. Ik ken niemand van Nationale Nederlanden. En ik weet al helemaal niets van een afspraak vandaag. “Eh?”, probeer ik, maar ineens weet ik tegen wie ik het heb; het verzekeringsmannetje dat komt controleren of er 31 december wel echt bij ons is ingebroken. “Geen probleem hoor”, zeg ik tegen Huib, “tot zo.” Shit! Shit! Shit! Helemaal vergeten! Onze afspraak was om 11.00, dus ik heb een kwartier om de Amerikanen en de Vietnamezen die in de woonkamer slapen wakker te krijgen. We hebben de nacht daarvoor nog even doorgehaald. Doing Amsterdam the Amsterdam way. Nog even naar een topless-bar, nog even wat jointjes en nog een paar biertjes erbij. Mijn ergste vermoedens worden werkelijkheid als ik boven kom en de woonkamer aanschouw. Als het verzekeringsmannetje nu binnen zou komen, dan denk ik dat hij het niet gek vindt dat er is ingebroken. Onverantwoorde toestanden. Onze woonkamer lijkt op een goedkope hoerentent. Overal staan blikjes Heineken, liggen plastic joint-hulsjes, alle asbakken zijn overvol en er liggen opengeslagen seksboekjes op de tafel en op de vloer. En tussen al deze genotmiddelen liggen 5 lamgeslagen en snurkende mannen op kussens. Paniek! Adem in en adem uit. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven terwijl ik iedereen wakker maak. Met een vuilnisbak maak ik een rondje langs de asbakken, blikjes bier, seksboekjes en joint-hulsjes. Maar na 10 minuten besef ik dat deze situatie niet meer te redden valt. Niet met opruimen in ieder geval. Maar hopelijk wel met de waarheid. Dus wanneer het verzekeringsmannetje voor de deur staat excuseer ik me voor de ongelooflijke teringzooi waarin hij belandt. Het verzekeringsmannetje kan er wel om lachen. En volgens mij geloofde hij ook ieder woord over de inbraak van 31 december. Maar ik ben pas echt gerustgesteld als het geld op onze rekening staat.
Je had dus eigenlijk een soort Winston Wolfe nodig uit Pulp Fiction?
ik ben er voornamelijk van onder de indruk dat jij op een dinsdag om 11.00 uur wakker gebeld wordt… Dan ben ik al twee en een half uur aan het werk.
@ CeeBee: 2,5 uur?? Ik al 4 uur!!
The Wolf !!!!
11.00 slaap ik nog uren door <<<
Hahahahaha,kan me er iets bij voorstellen en gisteren om 11.00 uur had ik al tig kattenbakken geboend en tig etensbakjes gevuld en tig katten geknuffeld:)
2,5 – 4 uur? Dan heb ik er een dagtaak op zitten en ga alweer bijna richting huis. Hoe verschillend levens kunnen zijn. :-)
11 uur, dan ben ik toe aan mijn eerste pauze – meestal het moment waarop ik me realiseer dat men dus verwacht dat ik daadwerkelijk al wat werk heb verzet ;-)
Hahaha… tja.. ik heb dan al vele wassen gedraaid, kind naar shcool gebracht, huis aan kant gemaakt.. poeh.. nu ik mezelf zo hoor.. lijkt het me heerlijk om om 11uur wakker te worden… :-)