LUNA EN EEN KAAL PLEKJE

“Hé, je hebt hier een kaal plekje”, zegt M.
“Huh?”, zucht ik.
We liggen op de bank een film te kijken en ik lig met mijn hoofd tegen hem aan. Ik voel M.’s vingers over m’n hoofdhuid gaan.
“Ja, een kaal plekje, wacht, ik maak even een foto.”
Even later houdt M. zijn mobiele telefoon voor m’n ogen.
“Wat?”

Ik schrik. Op het beeldscherm zie ik een kale plek ter grootte van een 2 euro muntstuk. Dit is niet goed. Dit is niet de bedoeling! Wanneer ik m’n vingers richting het kale plekje breng voel ik het nu ook zitten. Dat voelde ik nooit eerder en ook tijdens het verven van m’n haar is het me niet opgevallen. Het plekje moet dus ergens in de afgelopen 2 weken zijn ontstaan. Lichte paniek.

Niet gaan Google’en, niet gaan Google’en, niet gaan Google’en, niet gaan Google’en!!!!!
Toch gaan Google’en.

‘Alopecia areata is een haaraandoening, waarbij een persoon vrij plotseling gedeeltelijk kaal wordt. De plekken waar Alopecia areata zich voordoet, zijn vaak rond of ovaal van vorm. In deze plekken vallen alle haren uit. Het verloop van Alopecia areata is grillig. Het is niet of nauwelijks te voorspellen of het haar terugkomt en of dat eventuele herstel blijvend zal zijn. Er zijn geen behandelingen waarvan bewezen is dat ze helpen tegen Alopecia areata. Dit betekent dat men eigenlijk altijd het natuurlijke beloop zou moeten afwachten.’

Lekker dan.

De plaatjes onder ‘Google Image Search’ zien er weinig hoopvol uit. Mijn plekje is momenteel nog ter grootte van een 2 euro muntstuk en zit midden op m’n hoofd, dus m’n haar kan ik er nog overheen laten vallen, maar ik zie foto’s met kale plekken ter grootte van diverse golfballetjes, een kale plek ter grootte van een hand, een heel kaal achterhoofd, goed zichtbare plekken aan het begin van de haargrens en plekken waarbij het lijkt alsof iemand een paar keer flink is uitgeschoten met een tondeuse.

Nog lekkerder dan.

De paniek wordt groter. De onzekerheid al helemaal. Blijft het bij dit plekje? Zitten er al meer? Word ik straks helemaal kaal? Moet ik een pruik? What the fuck heb ik nou weer!? En waarom? Godverdomme. Kut. Kut. Kut. Ik ben zo blij met m’n haar. Zo trots dat het zo lang is. Zo dik. En zoveel. Ik zie mezelf in gedachten al met een kaal hoofd. Dat wil ik niet. Ik heb geen mooie schedel. Ik heb geen hoedenhoofd. Nee! Nee! Nee!

‘Krijgt u ineens één of meer kale plekken? Ga dan naar uw huisarts om te kijken waardoor dat komt.’

Laten we dat eerst maar doen.

Update: Ik ben inmiddels naar de huisarts geweest. Het is Alopecia areata. Valt niks aan te doen. Kan hierbij blijven (ik had nog ergens anders een plekje), kan erger worden. De toekomst zal het leren. Kan aan stress liggen (“Wil je met iemand praten?’), kan ook gewoon pech zijn (‘Is mindfulness niks voor jou?’). Het is dus vooral afwachten en hopen dat het hierbij blijft. Het is gewoon kut.