LUNA EN DE RECESSIE
Het is er langzaam ingeslopen. Een opdrachtgever minder. Opdrachtgevers die minder kunnen betalen voor hetzelfde werk. Minder PloesiePoesie-opdrachten dan in de jaren daarvoor. Elke maand minder geld overhouden terwijl je toch echt niets bijzonders hebt gedaan. Sparen? Hahahaha, laat me niet lachen. Zorgwekkend? Nee, want ik heb er de afgelopen maanden nog geen boterham minder om gegeten of wijntje minder om hoeven drinken. Maar toch. Hoe is dat volgend jaar? En het jaar daarna? Kan ik mijn leven blijven leven zoals nu; nog nooit in vaste dienst geweest bij welke werkgever dan ook en ook nog nooit mijn hand opgehouden bij welke instantie dan ook? Kan ik erop blijven vertrouwen dat het allemaal wel goed komt, dat er wel weer iets nieuws op mijn pad komt wat ik wil en kan doen en waarmee ik ook nog genoeg geld verdien om die boterhammen, wijntjes en zakken kattenvoer te blijven betalen? Op dit moment vertrouw ik daar nog wel op, al sluimeren er op de achtergrond onzekerheid, twijfel, algehele malaise en vooral het grote waarheen-waarvoor-gevoel. Ik heb geen kinderen, ga ze niet krijgen, maar wat moet ik dan achterlaten? En aan wie? Wat is mijn nalatenschap? Het kan toch goddomme niet de bedoeling zijn dat ik maar wat rondhuppel en m’n dingetjes doe en dan een keertje dood neerval als ik 88 ben? Dat kan gewoon niet, althans, daar voel ik helemaal niks voor. Waar ik dan wel wat voor voel, daar ben ik nog mee bezig. Working on it. Life is what happens when you’re busy making other plans; zo’n fucking dooddoener waarvan ik dus niet op m’n 88ste wil denken; ja, daar zat eigenlijk wel een kern van waarheid in. Ondertussen móét je wel busy zijn with other plans, omdat er dus brood, wijn en kattenvoer gekocht moet worden. En één van dat soort other plans is mijn nieuwste blog www.climaximaal.nl. Een blog waar heel veel liefde en tijd in gaat zitten en wat ik toch ook wel als een soort van legacy mag zien. Een blog waar ik helemaal vrij aan het schrijven ben, zoals in de beginjaren van maanisch.com, zonder schaamte en zonder dat ik nadenk wie het allemaal leest (m’n ouders, de buren, familie, vrienden, kan mij het schelen, iedereen mag lezen dat ik niet vies ben van een buttplug). En vooral een blog waar ik ook geld mee kan verdienen. Via affiliate-programma’s. Een prachtsysteem! Dus als er via-via-via www.climaximaal.nl iets verkocht wordt bij een online seksshop die ik adviseer, dan ontvang ik een klein percentage van de omzet. En verdien ik dat? Hell yeah. Cause I’m writing my ass off. Letterlijk en figuurlijk.
Goed zo! Hoop dat je er stinkend rijk van wordt.
@Saskia: Thanks… stinkend rijk hoeft niet… maar iets meer zekerheid zou wel heel fijn zijn… (gelukkig heb ik wel een verkering met een vaste baan) :-)
He Luna,
ik heb grenzeloze bewondering voor je moed en eerlijkheid en geniet van elke blogpost. Ik denk det je met je blogs voor veel mensen veel meer betekent dat je je realiseert. Keep up blogging! En ik gun je loads of money, zal nog wat extra bestellen ;-) Alleen kun je ze zo enthousiast pluggen (pun intended) dat ik ze allemaal wel wil kopen.
@Leo: Pluggen is een GAVE zeg ik je! Een gave! ;-)
Heel herkenbaar…. Volgens mij is dit een goede zet, en ook een soort risicospreiding. Het geld moet gewoon van meerdere kanten komen, en als er dan iets wegvalt, is het niet meteen een apocalyps :)
En ondertussen heb je het ook nog leuk met het schrijven…. Geniet er van! En veel centjes toegewenst!
Kun je de verkering niet wat speeltjes voor mannen laten testen. Dan ga ik ook kopen en met mij meer mannen.
En dat is voor jou dan weer money in tha pocket.
@jan: Er zijn helaas maar weinig speeltjes voor mannen… we/hij hebben er wel een aantal getest hoor… maar ze hadden nog nooit de WOW-factor…
De beste mannenspeeltjes zijn nog altijd vrouwen.
hou je nog wat over aan dat radioprogramma?
Op andere sites noemen ze dat een SPAMHOER!
Je timmert in elk geval volop aan de weg. Aan de gunfactor zal het liggen, die heb je.