LUNA EN DE MAN UIT TEL AVIV
Ik fietste gisternacht om 2.00 langs de Amstel. Bijna thuis. “Hello”, hoorde ik iemand achter me zeggen, “can I ask you something?” Ik stapte van m’n fiets en liep een stukje terug. “Of course”, zei ik. Ik schatte de man een jaar of 40. Hij zag er vermoeid uit. Met een lange baard en een vierkant hoedje. De man kwam uit Tel Aviv, zei hij. En hij deed iets met ‘research’, zei hij. Hij was in Amsterdam aangekomen, maar hij moest naar Berlijn. Daar was zijn werk. In Amsterdam was zijn rugtas gestolen. Alles was weg. Hij had niets meer. Hij had in Amsterdam gezocht naar de ambassade, maar die was er niet. Hij moest naar Den Haag. Daar was de ambassade van Israël. Hij had geen geld. Hij had dorst en hij had honger. Ja, en dat moet ik geloven, dacht ik. Weer zo’n zieligerd. Gewoon een zwerver. Gewoon de zoveelste zwerver. “And what do you want from me?”, vroeg ik hem. Of ik iets te drinken had. De Florence Nightingale in me zei: “Wait here, I live just around the corner, I’ll get you something.” Thuis deed ik een zak borrelnoten, 2 flesjes mineraalwater, een pak Prince-koeken en een handvol snoepjes in een tas. Buiten gaf ik hem de tas. Hij zag er zielig uit. Beteuterd. M’n verstand vertelde me dat hij gewoon een lulverhaal had verteld. M’n gevoel zei iets anders: “Let’s walk to Amstel-station, I’ll buy you a ticket to Den Haag.” Samen liepen we naar het station. Met m’n pinpas kocht ik een enkele reis naar Den Haag HS. Ik gaf hem nog een briefje van € 20,-. Ik vroeg hem om, als hij ooit de mogelijkheid had, me een mailtje te sturen. Als teken van leven. In plaats daarvan schreef hij zijn e-mailadres op de achterkant van mijn pinbon. Naar dat bonnetje staar ik nu. Het adres hoort inderdaad bij een research-instituut in Berlijn. Ik heb hem net gemaild.
hartstikke goed! Luna, je bent een held! ;-)
Hey dat is wel lachen… ben benieuwd of je nog wat terugkrijgt van die man!
Ja, wil ook erg graag weten of je nog iets terugkrijgt van ‘m.
Het zit in de lucht zeker.. :)
Luna Rules!!!!
Wauw wat dope van je zeg, echt goed!
Heb hetzelfde gehad op vliegveld op Sicilie. Nederlanders 150,= geleend voor eten en overnachting. Ik dacht geld kwijt te zijn. Geld was binnen enkele dagen teruggestort op m’n rekening. Vertrouwen beloond, gaf heel bevredigend gevoel!!
het is vandaag logvrouwenliefdadigheidsdag geloof ik. (zie ook uniquehorn’s log) Ik ga zo ook maar eens de straat op voor een goeie daad.
Meest sociale vrouwen…
zijn weblog vrouwen…
ik ben geld geven aan vreemden al vroeg verleert sinds dat ik een jongen 50,- van mijn eerste loon van mijn vakantie baantje gaf, ik was erg in mijn sas met mijn goede daad tot ik na 5 minuten er achterkwam dat mijn portomonee weg was met al me zuurverdiende centjes
en de jongen was natuurlijk allang gevlogen hahaha
Cool verhaal Luna….ik en velen met mij zouden hem gewoon hebben laten staan. Zeker in het Sodom dat Amsterdam toch is in mijn ogen…
Erg goed van je.
Zo kwam ik 4 weken geleden om 2 uur ’s nachts op de hoek van de Nieuwezijds en Nieuwendijk een Afrikaanse student tegen. Hij had ook een gigantisch verhaal over een stage die hij liep op de Universiteit van Wageningen. Zijn tas met al zijn spullen was gestolen, en omdat hij aangifte moest doen op het politiebureau was de bus met zijn medestudenten al terug naar Wageningen. Hij moest nu geld hebben voor een treinkaartje daarheen…., of anders iets te eten of drinken. Zijn verhaal was ook heel geloofwaardig, maar ik heb hem niet het voordeel van de twijfel gegeven, zoals jij wel deed, lieve luna. Ik heb hem gezegd dat even verderop een politiebureau was, en als hij het verhaal uit zou leggen kon hij daar gerust met zijn studiegenoten in Wageningen bellen.
Ik vind het heel erg dat het zo ver gekomen is in Nederland, of het nu ware verhalen zijn, of bedacht, maar dat je hier vreemden op straat moet aanspreken om nog geholpen te kunnen worden. Ik vind het onacceptabel. Ik was vriendelijk met deze man, maar toch wat pessimistischer over de oplossing…
Goed hoor Luna, ook al was het een zwerver geweest, een beetje medemenselijkheid maakt voor iedereen de wereld leefbaar!!
Enkele jaren geleden ging ik studeren in Antwerpen. Daar kwam ik een jonge man tegen, die me vertelde dat hij uit Brooklyn was en momenteel een tijdje in België verbleef bij vrienden. Hij had die vrienden mislopen en had geen geld op zak om iets te drinken, om hen op te bellen of een bus te nemen. Ik gaf hem niets. Jaren later zag ik die man nog regelmatig hetzelfde verhaal vertellen aan jonge meisjes. Tja. Spijtig voor de echte pechvogels dat er zo’n mensen rondlopen hé.
Wauw. Ik kan niet van de weesperstraat naar het rembrandplein lopen zonder dat ik zo´n verhaal aan mijn kop krijg. “Mag ik je iets vragen” is voor mij meestal het teken om nee te schudden en stug door te lopen. Stomste verhaal ever: Jongen, jaar of 20 zegt het volgende. “Er was gisteren een vechtpartij bij CS, toen ben ik opgepakt door de politie maar ik hat er niets mee te maken. Nu ben ik mijn jas en portomonee kwijt.” Heb je misschien een gulden voor me om een treinkaartje naar Haarlem te kopen? Voor 1 gulden naar Haarlem, da´s wel erg lang geleden…
@Kristel: Ik ben het niet helemaal met je eens, veel danklozen, of zwervende bijna daklozen hebben psychiatrische of andere sociaal maatschappelijke problemen waardoor zij zich niet meer kunnen handhaven in onze doorgestresste maatschappij of niet meer uit een dal kunnen klimmen. Door de uitzichtloosheid nog een drugsverslaving erbij, etc.
Wie zijn dan de echte pechvogels ?
(sorry het klinkt misschien een beetje te moraliserend, niet zo bedoeld)
in principe zeg ik “vertrouw geen mensen uit Tel Aviv”… dan liever gewoon Rabat of Alanya ofzo
Luna, hou je ons op de hoogte van de ontwikkelingen?
Ik heb het ook eens gehad. Een klootzak van een Engelsman met een heel sterk verhaal. Ongeveer een jaar geleden. 100 gulden armer ben ik er van geworden en natuurlijk nooit meer iets van gehoord.
Je moet ze nooit wat geven. Er is een organisatie in Amsterdam die gespecialiseerd is in het helpen van deze mensen. Deze organisatie is bekend bij elk politiebureau. Je kunt ze dus beter daar heen sturen.
top! soms moet je mensen kunnen vertrouwen. soms zijn het oprechte verhalen, maar volgens mij kan je dat best aan mensen zien.
Glimlach op m’n gezicht enzo : )
Whow meid, Wat harstikke goed van je.
Ik wist wel dat je top was…
Hou je ons op de hoogte?
Dan maar een keer op je bek gaan met dit soort dingen…als je niet meer van je eigen goedheid uit kunt gaan, zal dat ten opzichte van een ander al helemaal nooit meer lukken. way to go Luna! Strakke actie:)
De enige echte winnaar hier zijn de NS…
dit is zo goed, bijna opbeurend zou ik zeggen :)
Naastenliefde vs Amsterdams Cynisme:1-0 !!!!!!
Ik vind het geweldig dat je het hebt gedaan. Ik vind het toch vaak moeilijk te geloven. En het ergste is dat het afhangt van hoe mijn pet staat. Eigenlijk hoor je te goeder trouw kunnen zijn. Ik hoop dat je vertrouwen niet beschaamd wordt en dat de wereld een plek wordt waar dit niet bijzonder meer is….
Luna you go girl!
Goed zo Luna!
Ik heb vorig weekend ook iemand in nood kunnen helpen en dat geeft zo’n waanzinnig gevoel. Ik liep vanuit de kroeg om een uur of 02:30 naar huis toen ik 2 meisjes tegenkwam waarvan de ene de andere (die nogal dronken was) moest ondersteunen en tegelijkertijd de fiets van het dronken meisje met de andere hand mee voerde. Het dronken meisje bleek een francaise te zijn die niet meer wist welke richting haar woning was. Ik heb aangeboden om haar met de taxi naar huis te brengen, taxi gebeld en daar naar toe gereden. Eenmaal daar aangekomen kon ze haar sleutels niet vinden en kon ze dus niet naar binnen (huisgenoten waren nog niet thuis). Net toen ik de taxi weg had gestuurd en me op ging maken om met haar voor de deur te gaan zitten tot er iemand thuis kwam belde het nederlandse meisje op mijn mobiel (ik had haar mijn nummer gegeven voor het geval dat). Ze had de sleutels gevonden van de francaise. Dus maar weer een taxi gebeld om de sleutels op te gaan halen. Uiteindelijk de francaise thuis gekregen; net toen we met sleutels haar deur open deden kwamen er huisgenoten thuis die haar konden opvangen. Ze was inmiddels wat ontnuchterd maar wel heel erg overstuur, ze voelde zich zo alleen in nederland, ze doet een stage op het lab in een ziekenhuis maar had het idee dat niemand zich voor haar interesseerde of vriendschap met haar wilde sluiten. Ik hoop dat ze nu toch weet dat het niet zo erg gesteld is met de mensheid en dat er nog altijd mensen zijn die geloven in het helpen van anderen. Ik denk niet dat ik ooit geld terugkrijg voor alle taxi’s van die nacht maar dat vind ik niet belangrijk. Ik ben blij dat ik haar heb kunnen helpen.
Wow, dit is wel een heel verhaal geworden, was niet helemaal de bedoeling, ik wilde alleen zeggen dat ik het geweldig van je vond Luna!!
Groetjes,
Alexander
Mooi verhaal hoor! Je bent vast geen echte stadsvrouw ;o)
We zijn trots op je :)
Heeft ie je nog geantwoord?
Heeee, dat verhaal komt me erg bekend voor. Ik ben vorig jaar met precies hetzelfde verhaal geconfronteerd, eveneens aan de Amstel… Ik heb hem niets gegeven, was dus niet zo aardig als jij. Want dat het een lulverhaal is, is wel duidelijk. Maar dat is nog geen reden om iemand niets te geven. Of wel?
.
dat er nog zulke mensen op deze wereld bestaan. Om zomaar iemand te vertrouwen op zijn woord, en dan niet ff snel geld geven om van hem af te zijn, maar ook nog een tasje eten klaar maken en hem naar het station brengen. geweldig. Ik hoop dat ik het zelfde zal doen.