LUNA EN DE iPOD

Nadat ik partner P. uitvoerig had bedankt, gekust, gepijpt en gezogen voor m’n nieuwe iPod toog ik met mijn nieuwe spelendingetje naar beneden, richting mijn computer. Zo snel mogelijk volladen, die hele iPod, dat was mijn doel. Geen gigabyte mocht ik onbenut laten! Dus cd-rommetje erin, iPod inpluggen, knopje, knopje, knopje en het hele apparaat werkte! Hij deed het! Daarna het moeilijkste; kiezen welke cd ik als eerste op de iPod zou zetten. Zomaar willekeurig een cd van de stapel pakken, dat kon natuurlijk niet. De iPod was nu nog maagdelijk wit en de eerste keer downloaden, dat moest ook voor de iPod een bijzondere ervaring zijn. Dus ik koos voor ‘Best Kept Secrets’ van Lamb. En daarna gooide ik die hele iPod vol met alles wat ik maar aan cd’s of MP3-bestanden kon vinden. Madonna, André Hazes, Paul Oakenfold, alledrie stonden ze in luttele minuten op het schermpje van de iPod en kon ik ze luid en duidelijk door de witte oordopjes horen. Ik draaide aan het wieltje om het volume wat harder te zetten. Wat een geil apparaatje! Wat een systeem! En wat draaide dat wieltje lekker. Soepel. Mocht ik in een volgend leven terugkomen als een stukje techniek dan hoop ik dat ik een iPod word. “P.!”, riep ik naar boven, “ik ben verliefd op m’n iPod, dit apparaat is briljant.” Binnen een paar uur had ik voor 1 gigabyte aan muziek op het minuscule apparaatje staan. En ook de dagen daarna heb ik vooral besteed aan het archiveren van mijn muziekcollectie en het volladen van de iPod. Alles moet kloppen; naam van artiest, album, nummer en genre. Bij elk liedje had ik ook graag het desbetreffende albumhoesje gehad willen hebben en omdat ik toch bezig was heb ik meteen maar zo’n kek roze iPod-sokje aangeschaft. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de buitenwereld een stuk leuker kleurt als je er een muzikale omlijsting aan geeft. Boodschappen doen, wachten op een tram of trein en lopen door de Kalverstraat; ik leef al een paar dagen in m’n eigen videoclip.